maandag in week 4 van de veertigdagentijd
'Zie, Ik schep een nieuwe hemel en een nieuwe aarde'. Woorden van de Heer door middel van de profeet aan de mensheid.
Die nieuwe hemel en die nieuwe aarde is Gods komen in Christus. Die nieuwe hemel en die nieuwe aarde zijn wij wanneer wij leven in Christus. Dus wij allen, ieder van ons, is die nieuwe hemel en die nieuwe aarde. Diep in onszelf wordt ons dat niet enkel geopenbaard, maar zijn wij ook geroepen dit te belichamen. Het is het Pasen van de Heer, ons opgenomen zijn door Hem in God. De Kerkgemeenschap, de samenleving, zou beeld moeten zijn van deze nieuwe hemel en aarde.
En daar bakken we als mensheid dus weinig van. De nieuwe hemel en de nieuwe aarde zijn zwaar gehavend, bijna onzichtbaar geworden, door het niet beminnen van God en onze roeping.
Oh God, wat zijn uw kinderen toch koppig.
Lieve mensen, als je bidt, verinnig je dan met Christus die in je woont. Neem er de tijd voor. En laat je binnenste die nieuwe hemel en die nieuwe aarde zijn. Beleef dit in alle zuiverheid. Je hoeft daarvoor niet volmaakt of heilig te zijn. Keer je gewoon in jezelf; in vreugde, of met tranen. Kom los van je buikemoties, en kijk naar de Heer. Drink van zijn aanwezigheid, van zijn liefde jou gegeven. En weet je verbonden met allen die bidden. En wanneer je dan opstaat, terug het dagelijks leven aangaande, verwijder je dan niet van het gebed. Blijf in de Heer, blijft in de nieuwe hemel en de nieuwe aarde jou geschonken. Tracht het de bron te laten zijn wanneer je je kinderen naar school brengt, wanneer je soep maakt, wanneer je de kamer veegt, wanneer je uit werken gaat, wanneer je je laat verzorgen, wanneer je mensen ontmoet, hen aankijkt, met hen spreekt. Verlies de geest van het gebed niet, maar blijf in de Heer, zoals Hij in jou verblijft. En zo beginnen we elke dag opnieuw; met een wit blad, een propere lei.
En als je even 'valt', leg dan je hoofd in de schoot van de Heer. Hij zal je optillen, altijd, overal, telkens weer. Laat vooral dit laatste steeds opnieuw gebeuren. Het is maar wanneer we het zelf in handen gaan nemen dat het fout loopt. Laat de Heer uw opstanding zijn.
Mogen wij als Kerk, en als mensheid, ons geven aan dit wonderlijk gebeuren van God-met-ons in Christus. Mogen we alzo Gods nieuwe hemel en nieuwe aarde belichamen.
Heer, ontferm U over ons.
kris
Een prachtig visioen is die eerste lezing uit de Trito-Jesaja, de derde Jesaja. Nu kun je zeggen: 'Dat hebben wij al zo vaak gehoord. Het wordt altijd beter, zegt men, maar de ondervinding leert dat het nooit echt goed wordt. Er is altijd iets, er komt altijd nieuw zeer'. Nochtans kon Jesaja dat ook zeggen. Wat had dat volk van Israël al niet meegemaakt? Ballingschappen, deportaties, oorlogen en noem maar op. Wij zitten ook in hetzelfde schuitje. We zitten sinds 1945 weer met een alles ontwrichtende oorlog. Nu nog beperkt tot één land, maar je weet nooit of het daarbij blijft. We voelen alleszins nu al de weerslag: een hele vluchtelingenstroom en vele dreigende tekorten. En toch is God er ook nog. Wat Hij belooft, voert Hij ook uit. Misschien is juist onze hachelijke situatie nu een uitnodiging om onze blikken weer op God te richten. Ik zeg dit al zo lang, maar ik blijf overtuigd dat de mens al die problemen van ziekte, oorlog en klimaatverandering niet zelf op zal lossen. Ik kijk naar God. Ik vraag Hem ons te helpen. Wij zijn zulke kleine mensjes in dat onmetelijke heelal. En toch geloof ik dat God er is. Dat Hij ons nabij is, ook nu. Maar we zijn zover van Hem weggelopen. Een beetje de verloren zoon van gisteren, of misschien zelfs de twee verloren zonen, want de vader was ook zijn oudste kwijt. Is God ook mij niet kwijt? En ook jou? Maar het kleine meisje hoop over wie Charles Péguy schreef, blijft ons achterna hollen. 'Geef het niet op', roept het, 'alles wordt goed, geloof je dat niet? Kijk naar Jezus. Hij geneest vanop afstand de stervende zoon van een koninklijke beambte, omdat deze Hem erom vroeg'. Wij zijn op weg naar Pasen. Het tweede deel van de vasten is begonnen. Leven wij er nog voor? Voor dat doel van de vasten: een heerlijke Pasen? God maakt alles nieuw. In Jezus is het al begonnen. In Zijn dood en verrijzenis is de nieuwe schepping al ontloken. Vooruit, laten we hopen en ook werken aan dat nieuwe dat komt. Zovelen zetten zich in, dokters, verplegenden, wetenschapsmensen, eenvoudige werklieden, goede vaders en moeders. Ze doen het vaak zonder een expliciet geloof in God. Laten wij de handen ineenslaan en ons verenigen met hen: zij met hun aardse hoop, wij met onze hoop op een reddende en helende God.
BeantwoordenVerwijderenDank pr. Daniël voor uw bemoedigende woorden. God zegene u en beware u.
BeantwoordenVerwijderenZo dankjewel goede Pr. Daniël en Kris !
BeantwoordenVerwijderenJullie woorden leiden ons naar Eeuwig Leven!
Wat mij meteen opviel was de eerste zin.” Een nieuwe Hemel én een nieuwe AARDE”. De vernieuwing van de aarde heb ik nooit zó bewust gelezen als deze morgen. Het is dus heel dichtbij. Dus met onze inzet en met Zijn nooit aflatende zorg en grote liefde zal die nieuwe aarde ook komen.
BeantwoordenVerwijderenZeker, Roosje. Dat is het Rijk van God dat Jezus altijd aankondigt. 'Het is nabij', zegt Hij. En dat is niet alleen iets voor hierna, maar nu mag het beginnen. Kris beschrijft het deze morgen zeer mooi: het begint als wij Jezus laten leven in ons hart, niet enkel als we bidden, maar Hij moet voort in ons leven als wij in de dag naar de mensen gaan, in elke ontmoeting, in elk werk ook, zelfs als dat werk boekhouding is of administratie. Jezus in ons hart, ja, dat verandert alles. Dan begint de nieuwe hemel én de nieuwe AARDE juist NU! Dat IS zelfs de nieuwe schepping...
VerwijderenWat is het toch prachtig om hiervan meer te weten en wat is het.een rijkdom als je geroepen bent om te mogen geloven.
Verwijderen