zondag 4 in de advent - A
Stel: je bent verliefd, meer: je bent verloofd. En ineens komt je geliefde naar je toe met de mededeling dat ze in verwachting is. ‘Oh schat, niet boos zijn, het is niet wat je denkt. Ik ben in verwachting door de heilige Geest’. Hoe zou je reageren?
Jozef, een welopgevoed en rechtschapen man, wilde het proper oplossen, en in stilte van haar scheiden; haar dus niet openlijk in opspraak brengen. Wat hem ten diepste sierde.
Ik denk dat God even in zijn wijze haren moet gekrabd hebben… Wat nu? Dat gaat hier niet goed komen…
Hij kwam op het lumineuze idee Jozef een droom te schenken waarin een engel hem tot rust kon brengen en waardoor hij, hopelijk dan toch, de waarheid zou aannemen. Wat Jozef ook deed. En hij nam, zo lezenn we, Maria tot zijn vrouw.
Het goddelijk plan kon doorgaan.
Ik vermoed dat na dit gebeuren tussen Maria en Jozef geen enkele vrouw meer schoorvoetend naar haar lief is moeten stappen met de woorden dat ze in verwachting is geraakt door de heilige Geest.
En toch…
Er gebeuren zaken rondom ons die wel degelijk het gevolg zijn van het waaien van de heilige Geest. En net als Jozef zullen ook wij meermaals die innerlijke twijfel gewaar worden van: ‘Is het wel waar? Moet ik dit nu echt aannemen? Vraagt God dit van mij?’
Oh ja, dit gebeurt zo vaak.
Hoeveel momenten laten wij voorbijgaan waar God zijn stem laat horen diep in ons geweten waar Hij vraagt: ‘Heb lief’.
Zo dikwijls zijn we als de priester en de Leviet die voorbijgaan aan de gewonde man aan de kant van de weg en de liefdadigheid overlaten aan een ander, in de hoop dat er toch een barmhartige Samaritaan langs komt.
We moeten ons niet onnodig op de borst slaan, maar laat ons gewoon eerlijk zijn: we hebben vaak niet lief waar we zouden kunnen liefhebben. We zijn ofwel lui, ofwel angstig ons eigen ikje te verliezen.
En dan mogen we diep in onszelf God beluisteren die zoiets zal zeggen als: ‘Wees niet bang, de heilige Geest is hier werkzaam. Heb geen angst je toe te vertrouwen aan de liefde en aan wat Ik wil. Heb geen angst jezelf te verliezen. Je zult juist jezelf vinden. Jezelf, waarvan Ik heb gezegd dat Ik het geschapen heb naar mijn beeld en gelijkenis.’
Geliefde mensen, de heilige Geest is meer werkzaam dan we doorgaans vermoeden. Als je kijkt met de ogen van de Heer, met een hart getekend door barmhartigheid, met een ziel die haar thuis heeft in God, zul je diep in je en rondom je het waaien van de Geest duidelijk gewaar worden. Hij zal je doen verlangen de liefde te omarmen, haar ten diepste te belichamen, je schenkend aan de Heer die op je wacht dit 'in Hem' toe doen.
Je zal een sterke boom worden geworteld in God, met vele vele takken die uitgroeien tot een grote kruin waar vele vogels in komen nestelen, etend van de vruchten van uw ja-woord tot God, voorbij alle angst en twijfel jezelf te verliezen.
Heel graag wens ik je een vredevolle vierde adventszondag.
Van harte, kris
heel mooi, daadkrachtig....! nu proberen maar, stap voor stap...
BeantwoordenVerwijderenJozef
BeantwoordenVerwijderenZij sprak jou bij je voornaam aan
zo zonder titel of devotie.
Je stond daar immers alle dagen
in je nisje op de schouw
en wachtte, op wat zij jou vragen zou.
“Ja toch zeker, Jozef!” zei ze dan,
waarbij zij schuins over haar schouder
naar de plek keek waar jij stond.
Jij knikte dan heel lichtjes,
steeds bereid, zo zij dat wou,
om te beamen wat zij vond.
Jij trouwe man, jij wachtende;
de vader die zij liefhad in haar man;
de vader die zij ooit, een meisje nog,
verliezen moest; jij wist ervan.
Ach, weet dat toen zij ouder was
zij mij, haar kleinkind, innig liefhad.
Haar dood sloot laat mijn kindheid af,
jouw beeld is wat ze mij toen meegaf.
Je staat ook nu weer in een nis,
en als ik mijn gebeden aanhef
dan voelt het soms of zij er is;
ja toch zeker, Jozef?
sr
Beste Stefan, vandaag worden ALLE vaders bevraagd in hun duidelijk verschillende vaderschapsrollen...zelfs tot in de grootvadersrol...en met jouw scherpe pen vertolk jij sterk deze rollen...Het is nooit af, waarvoor DANK.
VerwijderenGraag laat ik alle trouwe en ook toevallige lezers bij Dagelijks Bijbelcitaat meelezen wat kluizenaar br. Guerric Aerden ocso neerschrijft in zijn overweging op de lezing vandaag.
Ik vind het persoonlijk zo mooi en daarom deel ik uitzonderlijk een groot gedeelte van deze overweging. Weet wij zijn herkauwers en daarom neem nog een weekje de tijd om alle woorden en gedachten te laten neerdalen . Veel wijsheid toegewenst in de laatste Adventsweek...op weg in geleidelijkheid naar Kerstmis 2022.
Ik breng over de woorden van br. Guerric:
......Daarom staat vandaag de figuur van de vader
centraal, Jozef, die stille man en grote dromer. Deze zondag is de
dag van Sint Jozef.
Joseph bevindt zich in een uiterst delicate situatie. Enerzijds
kan hij geen vaderschap claimen dat niet het zijne is. Anderzijds
vraagt de engel hem dit kind te adopteren door het "Jezus" te
noemen. En Jozef gebruikt een manier die veel mannen
gebruiken om onder huwelijksproblemen uit te komen: zwijgen.
‘In stilte’ denkt hij eraan zich van de situatie te distantiëren en
Maria in het geheim weg te sturen. Een sluier van stilzwijgen en
geheimhouding om de huwelijksproblemen te verbergen.
Deze week voor Kerstmis mogen wij genieten van deze stilte.
Het is een stilte die het mysterie van de incarnatie evoceert, het
centrale en fundamentele mysterie van de mensheid die haar
diepste betekenis zal ontvangen van de godheid. De verwondering
van dit jonge paar Jozef en Maria voor de ongekende God
weerspiegelt de gespannen onzekerheid van de schepping voor dit
ondenkbare ingrijpen van de Schepper. Bezinnen we ons over
deze stilte die heerst over de nacht van deze wereld, die
doorstraald zal worden door het licht van de Geboorte.
De tekst van Mattheüs zegt niet dat Jozef het Kind de naam Jezus moet
geven, zoals onze vertaling suggereert. In het Grieks van Mattheüs
staat letterlijk dat Jozef het kind bij zijn naam "Jezus" moet
noemen.
Deze naam betekent: God redt, want Hij is het die zijn volk
zal redden van hun zonden. Maar opgelet met dit woord "zonde"!
Het is de vertaling van het Griekse hamartia, afgeleid van het
werkwoord hamartánô, dat missen of falen betekent, in de
letterlijke betekenis van het missen van je doel, het nemen van de
verkeerde weg of richting. Voor Aristoteles betekende hamartánô
het maken van een fatale vergissing met dramatische gevolgen,
waardoor het drama in een tragedie verandert, om zodoende de
emoties van de toeschouwers op te wekken. De vertaling van
hamartia door "zonde" of "fout" geeft aan dit woord al te vaak een
schuldige connotatie, alsof het om een morele fout, een ondeugd
gaat.
Maar het evangelie wil mensen geen schuldgevoel
aanpraten. Jezus zelf legt meer nadruk op onwetendheid, de
weigering om te leren, te luisteren en te begrijpen, dan op morele
gebreken.
Wanneer de engel tegen Jozef zegt dat deze Jezus zijn volk
zal redden van hun zonden, betekent dit dat Hij hen zal verlossen
van een verkeerd oordeel of gedrag. Hij zal hen genezen van een
gebrek of een tekort, zoals in de genezingsverhalen in de
evangeliën. Want deze naam “Jezus” getuigt wie Hij eeuwig is en
wat hij zal volbrengen in de tijd: redding, genade, verlossing
.....
Kris m'n dank voor uw mooie, zinvolle begeleiding tijdens deze adventsperiode.
Verwijderenlaat ons inderdaad de Heer vragen dat Hij in ons aller harten kan geboren worden.
De sleutel van ons hart zit aan de binnenkant, laat ons die in vrijheid opendraaien.
Paula
Van harte,
Verwijderenkris