donderdag in kerstoctaaf

Simeon loofde God met de woorden: ‘Nu laat U, Heer, uw dienaar in vrede heengaan, zoals U hebt beloofd. Want met eigen ogen heb ik de redding gezien die U bewerkt hebt ten overstaan van alle volken: een licht dat geopenbaard wordt aan de heidenen en dat tot eer strekt van Israël, uw volk.’

Zij die vertrouwd zijn met het Getijdengebed weten dat deze woorden van lof iedere avond worden gebeden – al dan niet zingend -  tijdens de completen. Wat mooi is. Want daarin wordt uitgedrukt dat het ‘mooiste’ en het ‘diepste’ wat een mens kan meemaken gebeurd is tijdens de dag: het aanschouwen van, het aangeraakt worden door, het in relatie treden met, de Heer.

Niets is inderdaad mooier dan de Heer te ontmoeten doorheen de dag: tijdens je gebed, je omgang met anderen, in je daden van goedheid, in je verwondering om al wat schoon en edel is.

Je ’s avonds bewust zijn van deze ‘omgang’ met de Heer stemt je inderdaad tot vrede. Zowel om het feit dat Hij naar je toekwam, alsook om het feit dat jij in zijn dienst mocht staan.

In relatie treden met de Heer is iets groots in het leven van een mens. Mogen we er ons van bewust zijn, als een gebed van dankbaarheid zonder einde.

Laten we ons vooral niet inbeelden dat het om zeemzoeterige omgang gaat, waarin we een soort knuffelvrede ervaren diep in onszelf. Het gaat hier niet om romantiek. Omgaan met Jezus is omgaan met de naaste met en in de liefde. Het is kiezen voor een gegeven liefde, als een echo van Jezus kruisliefde, én in zijn naam. Het is een liefde waar het ik zich ten diepste heeft toevertrouwd aan het leven van de Heer, die zo graag door ons heen tot leven wil komen.

Maar ook al is het geen romantiek, en heeft liefde heel vaak te maken met het opnemen van het kruis, laten we vooral toch de vrede, de vreugde en de eenvoud niet verliezen dat zo eigen is aan het ‘leven in de Heer’.

Graag wens ik u een donderdag toe vol gods-ontmoeting.

Van harte, kris