3e paaszondag - A
Gisteren, zaterdag, hadden wij (wij: een twintigtal pastorale werkers, al dan niet in opleiding) een samenkomst met bisschop Lode uit Gent rond ‘In wiens naam’. Mooie namiddag met rijke inleidingen en groepsgesprekken. Toen ik huiswaarts keerde had ik zoiets van: ‘Brandde ons hart niet toen Hij onderweg met ons sprak?'. Ik was bij momenten echt diep geraakt en ontroerd door wat er gezegd werd. En dat was niet enkel omdat er mooie dingen werden gezegd, maar omdat de Heer werkelijk aanwezig was. Dit opmerken hoeft geen hoogmoed te zijn. Als men dit zuiver vaststelt is dit juist nederig.
Hebben we dát niet allemaal bij momenten? Dat er soms zaken gebeuren of gezegd worden waar je achteraf Gods hand heel duidelijk in aanwezig zag? Een gesprek, een geboorte, een oproep van waar ook, een mijmering, een gebeuren van verzoening, een eucharistieviering, een vakantie, een overlijden waar het besef leeft dat hij of zij goed is aangekomen. Meer dan we vermoeden wandelt de Heer met ons mee en ontsluit Hij voor ons de Schriften doorheen gesprekken en gebeurtenissen.
In ons gesprek met de bisschop ging het ook over 'bondgenoten'. Zelf moest ik denken aan onze bewoners in het woonzorgcentrum waar ik werk. Een groot deel van mijn tijd zit ik met bewoners op hun kamer en voeren we tête-à-tête-gesprekken. Naast vele verhalen van vreugde en dankbaarheid beluister ik ook vaak gebrokenheid, gekwetstheid, onvermogen, broosheid. En zelf zit ik daar dan ook met mijn broosheid, gebrokenheid en onvermogen. Maar hen in die 'armoede' mogen beluisteren, woorden van troost mogen spreken, nabijheid schenken, ... Ook daar heb ik al zo vaak mogen ervaren hoe sterk de Heer zich toont doorheen de nabijheid en het 'goede gesprek'. Zalig hoor.
Over het evangelie van vandaag is natuurlijk véél méér te zeggen. Maar ik wil het vandaag hier bij laten.
Laten we oog hebben voor het mee wandelen van de Heer in ons leven. En laten we ons hart maar doen ontbranden ... Ook dát is het waaien van de Geest.
Laten wij bidden ...
Vader,
dank U omdat U - in Christus -
meewandelt op de paden van ons leven.
Maak ons aandachtig
voor uw aanwezigheid.
Moge het ons hart
tot dankbaarheid stemmen.
Ja, moge het ontbranden van vreugde.
U, Vader, komt alle lof toe !!
Amen, ja amen !
Een mooie zondag voor ieder van u,
kris
Ja, 'bondgenoten'. Geloven doe je niet alleen. Vorige zondag kwam Thomas terug naar de groep. Daar ontmoette hij de verrezen Heer. Zijn terugkomen naar de groep was zijn geluk. Ook de Emmaüsgangers keerden na hun ontmoeting met de Heer onmiddellijk terug naar Jeruzalem. Daar ontmoetten zij hun bondgenoten, de herders van de Kerk en hun medegelovigen. Geloven doe je niet alleen.
BeantwoordenVerwijderenNa de verplichte afschaffing van alle erediensten en bijeenkomsten door corona (weet je nog?), voelde het toch zo fijn om weer onder 'bondgenoten' te mogen samenkomen. Dezelfde ervaring van deugddoende en welgekomen lijfelijke aanwezigheid bij de Eucharistie, voelde ik recent na een lange tijd van ziek zijn. Hoewel ik dagelijks de eucharistie on line kan volgen, waarbij ik ook de Heer aanwezig wist, was het voor mij een grote vreugde om net met Pasen voor het eerst weer te kunnen naar de zondagsmis gaan. Weer te gast mogen zijn aan Zijn tafel, wat een diepe vreugde om dat met velen samen te mogen doen. Ja, mijn hart brandt van dankbaarheid en vreugde en van daaruit ook zo mooi dat we hier in deze blog mogen getuigen van deze onmiskenbare Aanwezigheid. Ja Heer, blijf bij ons, want het is al avond...
BeantwoordenVerwijderenEen zalige Emmaüs-zondag gewenst!
de Heer
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderenIk heb de video verwijderd. Ik probeer nu de preek van kapelaan Tai in het kort weer te geven. Waar vind ik Hem?
VerwijderenEen man verliest na een kortstondig ziekbed zijn vrouw. Hij zoekt God maar kan Hem niet vinden. De Emmausgangers zijn teleurgesteld. Ze worden door de Heer onderwezen in de Heilige Schriften die ze wel kennen maar niet begrijpen. De Schriften die allemaal naar Jezus, de Heer verwijzen. Dat is de woorddienst. De lector zegt niet voor niets 'zo spreekt de Heer' en ook de diaken of priester zegt dit na het evangelie. De Emmausgangers nodigden Hem uit om bij hun te blijven maar aan tafel is Jezus niet meer de genodigde maar de Gastheer. En zodra Hij de woorden van Witte Donderdag weer herhaalt bij het nemen, zegenen, breken en geven van het brood gaan hun de ogen open. Hij werd door hen herkend maar verdween
in het Brood. En daar is de verrezen Heer, God te vinden. De Emmausgangers keerden
terug naar Jeruzalem. De stad van het geloof dat ze verlaten hadden.