Paaszondag

Vandaag heb ik me laten inspireren op een tekst van Vincenzo Paglia, ontleend aan 'Het Woord van God elke dag - 2023', uitgegeven bij Halewijn / Sant'Egidio

Het evangelie van Pasen begint met een vrouw, Maria Magdalena, die zich in de vroege morgen naar het graf begeeft, terwijl het nog donker is. Het was niet alleen donker buiten, maar vooral ook in haar hart. Zodra ze bij het graf aankomt, ziet ze dat de zware steen voor het graf is weggerold. Het was een steen zo zwaar als elke dood of elk verlies. Ze rent onmiddellijk naar Petrus en Johannes en schreeuwt buiten adem: 'Ze hebben de Heer uit het graf weggehaald'. Maria's verdriet om het verlies van de Heer, alleen al om zijn dode lichaam, klaagt onze kilheid aan en onze vergetelheid van Jezus, zelfs als Hij nog leeft. Vandaag is deze vrouw een groot voorbeeld voor alle gelovigen. Alleen met de gevoelens die  leven in haar hart kunnen we de verrezen Heer ontmoeten.

Haar wanhoop beweegt Petrus en de andere leerling, die Jezus liefhad. Ze 'rennen' onmiddellijk naar het graf. Ook al hielden ze zich op de vlakte tijdens zijn lijdensweg (Joh 18, 15-16). Het is een lopen dat de ongerustheid uitdrukt van elke gelovige, van elke gemeenschap, die de Heer zoekt. Misschien moeten ook wij opnieuw beginnen rennen. Ons tempo is traag geworden, misschien door teveel egoliefde of uit angst uit te glijden en iets van onszelf te verliezen uit vrees om vastgeroeste gewoonten te moeten verlaten. We moeten opnieuw proberen te rennen, die bovenzaal met gesloten deuren verlaten en naar de Heer gaan daar waar Hij is.

De leerling die Jezus liefhad, komt als eerste bij het graf: liefde doet sneller rennen. Maar ook het langzamere tempo van Petrus voert hem tot de drempel van het graf. Beiden gaan naar binnen. Eerst Petrus. Hij merkt de volkomen orde op: de doeken liggen zo alsof ze waren afgevallen van Jezus . De lijkwade lag netjes opgerold op een andere plek. Er was geen grafschennis en geen diefstal gepleegd. God had Jezus bevrijdt.
De andere leerling treedt ook binnen en zag hetzelfde tafereel: Hij zag en geloofde. Zien en geloven staan voor de tekenen van de opstanding. De twee leerlingen laten hun hart dáárdoor raken.

Tot dan, zo leert ons het evangelie, hadden ze nog niet begrepen wat de Schrift zei, namelijk dat Hij uit de dood zal opstaan. Zonder begrip van Pasen berust je in een soort van onwetendheid, van halve duisternis, van niet begrijpen.
Maar Pasen was, en is, een feit. Zo ook voor Maria Magdalena en onze twee leerlingen uit het evangelie van vandaag. En, voor allen, vanaf toen tot op heden en nog voor heel de verdere toekomst. Christus' opstanding is een feit. De zware steen is weggerold, het graf is leeg, voor áltijd. De Heer heeft de dood overwonnen en leeft.

Als christen is ons leven betrokken bij de verrezen Jezus en neemt daarom deel aan de overwinning op ons onvermogen, op de de dood en het kwaad in de wereld. In eenheid met de Verrezene kunnen wij nu naar de wereld gaan en de zware stenen wegrollen die op het leven van zoveel mensen drukken. Het is onze roeping, onze zending, onze plicht.

Moge Pasen gebeuren.

Nogmaals een zalige hoogdag!

Laten wij bidden ...

Vader,
moge uw licht doorbreken
als de frisheid van de dageraad;
levenwekkend voor al wie tot nu toe
leefden in de donkerte van het graf.
Mogen wij, als Kerk, uw instrumenten zijn
van uw Pasen in Christus gebeurd.
Moge Hij dit dóór ons doen,
mét ons, in ons.
Om deze genade bidden wij,
in zijn naam.
Amen.