dinsdag in de 2e paasweek

Wat kunnen we doen?
Hand 4, 23-37

Beste mensen,
vandaag de eerste lezing uit het boek Handelingen.
Allen die tot geloof gekomen waren, leefden eendrachtig samen. Geen van hen beschouwde zijn bezittingen als zijn persoonlijk eigendom, want ze hadden alles gemeenschappelijk.

Wat een ideale wereld was het kort nadat Jezus gestorven en verrezen was. De apostelen waren, door de werking van de Geest, zo overtuigend in hun prediking dat ze drommen mensen tot geloof mochten brengen. Hoe zou onze wereld eruitzien als ook wij de goederen van deze aarde zo verdeelden dat we werkelijk zouden ervaren één grote familie te zijn, broers en zussen van elkaar? Geen jaloezie, maar vreugde om samen te mogen delen en te genieten van onze warme verbondenheid.

De deskundigen zeggen dat het, ook heden ten dage, wel mogelijk is, om de goederen rechtvaardig te verdelen, maar dat, ondanks dit bewustzijn, er nog niet zo veel van terecht gekomen is. Natuurlijk, er zijn veel hulpacties actief bij oorlog, aardbeving, overstroming enzovoort. Velen zetten zich heel intens in voor humanitaire hulp. Maar, ook zonder genoemde trieste gebeurtenissen, komen hele volksgroepen in verschillende werelddelen toch het meest noodzakelijke te kort. Structureel is er iets mis.

Het bewustzijn van veel leiders in deze wereld is verduisterd door verschillende visies, motivaties en prioriteiten. Daardoor is de bereidheid om te helpen sterk verminderd. De vormgeving voor gelijkmatige verdeling is tergend langzaam en komt nog lang niet voldoende van de grond.

Gelukkig kan er in de media gewag gemaakt worden van de realiteit, en wordt in noodsituaties over heel de wereld, ons geweten wakker geschud. Eenmalige acties op tv leveren altijd veel geld op. Daarmee is echter het wereldprobleem in zijn essentie niet opgelost.

Was de wereld zuiverder en meer geneigd naar het goede in de tijd nadat Jezus, gekruisigd en verrezen was? In een kleine groep misschien wel enigszins, maar zeker niet als geheel. In het vers dat na de lezing van vandaag komt, lezen we namelijk al het verhaal van Ananias en Saffira, die als straf voor het achterhouden van geld van een verkochte akker waarvan de opbrengst bedoeld was voor de leniging van andermans nood, allebei dood neervallen. Daar schrikken we ook weer van. Zo’n strenge straf, wel illustratief, maar dan nog. Wijzelf zijn ook wel eens nalatig of egoïstisch als we ons eigen hachje belangrijker vinden dan de nood in de wereld.

Zolang er mensen zijn, zal het goede én het kwade zich openbaren. Ook in ons. Wat kunnen we doen? vragen de eerste christenen. Wat kunnen we doen? is ook onze vraag. In elk geval diep in ons eigen hart kijken en letten op onze innerlijke bewegingen. Als een poortwachter zijn om te zien wat ons motiveert om te leven zoals we leven. Niet blijven hangen in schuldgevoelens dat we te weinig zouden doen, maar in een edelmoedige geest de zuivere gevoelens van ons hart volgen. De vragen rond de problematiek niet uit de weg gaan, maar meenemen in ons denken, in onze inzet waar dat mogelijk is, in ons gebed. Ons niet distantiëren van de problematiek, alsof het een kwestie is die in de politiek alleen opgelost moet worden. In ieder mens kan een antwoord ontstaan dat bij precies deze persoon hoort. Aan de vrede in jezelf kun je voelen of we er echt naar luisteren.

Goede God,
Vader van alle volkeren,
U laat uw zon opgaan
over goede en slechte mensen,
en laat het regenen
over rechtvaardigen en onrechtvaardigen,
zo  lezen we bij Matteüs.
Wij voelen ons zo onmachtig
om alle nood te lenigen,
terwijl ons hart schreit,
om alles wat we zien gebeuren.
Help ons,
wijs ons de weg die we gaan moeten,
en leer ons wat we moeten doen,
en wat we moeten laten,
om de wereld mooier te maken
voor Uw Aanschijn,
opdat alle mensen,
als broers en zussen
het geluk mogen proeven
van uw zorg en liefde
voor ieder van ons.
Dit vragen we u,
door onze Broeder Jezus.
Amen!

Ik wens jullie wijsheid toe, bij je zorgen voor elkaar, en voor de hele mensenfamilie.
Mogen we, naar vermogen, de zuivere paden bewandelen.
Ricky Rieter