dinsdag in de paasweek

Wie zoek je?
Joh 8, 21-30

Beste mensen,
Pasen is een feest waar we naartoe zijn geleefd. In de kerken horen we het vreugdevol sprankelende Alleluia vele keren. (Alleluia betekent ‘Loof de Heer!’)

Hoorden we gisteren, door de mond van Matteüs vertellen wat er daags na de sabbat bij het graf gebeurde, vandaag legt Johannes speciaal het accent op de ervaringen van Maria Magdalena. Ze is geheel ontdaan, zal er nauwelijks van geslapen hebben, verward als ze is, verdrietig en onrustig. We treffen haar huilend aan, gebogen boven het lege graf. Dan ziet ze twee engelen in het wit gekleed, die haar vragen waarom ze zo huilt. Ze herhaalt wat ze ook tegen Petrus en Johannes heeft gezegd: Ze hebben mijn Heer weggehaald, en ik weet niet waar ze Hem hebben neergelegd. Intuïtief keert ze zich om. Met haar betraande ogen ziet ze in een waas een man staan, de tuinman? Daar staat Jezus, maar ze herkent Hem niet. Deze man vraagt hetzelfde als wat de engelen vroegen: Waarom huil je?, en voegt eraan toe. Wie zoek je? Maria Magdalena wil maar één ding weten: Waar is het gestorven lichaam gebleven van haar meester: Als u Hem hebt weggehaald, vertel me dan waar u Hem hebt neergelegd, dan kan ik Hem meenemen.

Dan wordt ze plots geraakt door de vertrouwde stem die haar bij de naam noemt Maria! Nu pas hoort en ziet ze dat het Jezus is. Ze valt voor zijn voeten neer: Rabboeni! Wat een ontmoeting!

Laten we het nu even stil maken in onszelf. Zo stil dat ook wij zijn stem kunnen horen. In elke tijd spreekt de verrezen Heer. Hij roept ook ons bij de naam. Probeer zijn geluidloze stem te horen in je diepste binnenste. Luister met je derde oor, of met je ene hart. Met een woord, of zijn naam noemend, kun je op Hem reageren of, alleen maar met je stille aanwezigheid, omdat je er geen woorden voor hebt. Neem er wat tijd voor zodat je innerlijke stroom op gang kan komen, je aandacht, je liefde.

Jezus vroeg, vóór de herkenning, aan Maria Magdalena: Wie zoek je? Misschien zijn ook wij, al ons hele leven lang op zoek naar de deels verloren Levensbron in onszelf. Soms is Hij er geweest, maar tijden verdween Hij misschien. We mogen weten dat Hij nog meer naar ons zoekt, dan wij naar Hem. Hij roept ons, en wacht op ons antwoord, al is dat nog zo vaag. Misschien bestaat het alleen maar uit onze onmacht. Ook onmacht kan een antwoord zijn als we die aan Hem toevertrouwen. We kunnen die onmacht, bij wijze van voorbeeld, ervaren als een kachel die uitgaat als we geen nieuwe brandstof voorradig hebben. Het vermogen van de kachel is prima, maar zonder stookgerei kan hij niet branden.

Houd me niet vast, zegt Jezus nog. We hoeven Hem niet krampachtig vast te houden. Hij is er wel, ook als Hij er niet voelbaar is. Hij heeft zelfs nog een opdracht voor ieder van ons. Een persoonlijke taak krijgen we mee. Ga naar je broeders … Maria Magdalena moet gaan vertellen dat Jezus naar zijn Vader is opgestegen. Zijn Vader die ook haar Vader is. En de onze.
Wat die taak voor ons in de praktijk inhoudt merken we wel. Hetgeen ons geraakt heeft mogen we delen met wie er oren voor heeft. En dit in ons leven ook al handelend uitdrukken. Hier zijn geen recepten voor te geven. Alleen: luisterend leven, luisteren naar de roep in ons binnenste.

Laten wij bidden ...

Rabboeni, Meester, Jezus,
wij willen U danken
voor het LEVEN,
dat als een klein vuurtje
tot een Paasvuur is geworden,
of minstens aangewakkerd is
door het verhaal
van Uw leven door pijn heen
naar de opstanding toe.
Dit paasgeheim vertelt ons
dat we allemaal
voor het LEVEN bestemd zijn,
hoe zwaar het soms ook kan zijn.
Mogen we kracht putten
uit het verhaal van Jezus
die door het lijden
tot volle heerlijkheid is gekomen
en ons begeleiden zal op onze weg.
opdat wij licht worden
dat nooit meer dooft,
dat nooit meer dooft!

Ik wens jullie een zalig Pasen toe. Hij is verrezen zoals Hij gezegd heeft! Alleluia!
Ricky Rieter