maandag in week 23 door het jaar

VAN VERSCHROMPELD NAAR VERHEVEN
(Bij Lc 6, 6-11)

Jezus zei tegen de man met de verschrompelde hand: ‘Sta op en kom eens naar voren.’ Wat moet dit voor de man troostend en bemoedigend zijn overkgekomen.

Er zijn vandaag zoveel mensen die rondlopen met verschrompelde handen, harten, gewetens of relaties. Zoveel! Als christen gaat het erom de gekwetste mens te willen zien. Je kunt er echter ook voor kiezen om hem niet te zien. Dat is niet moeilijk. Het is simpelweg de andere kant opkijken. Maar dan gaan we voorbij aan onze roeping. Of anders gezegd: dan gaan wij, als Kerk, voorbij aan onze zending.

We mogen namelijk nooit vergeten dat de Kerk gezonden is om in de wereld te leven, te werken en gemeenschap te vormen. Het heeft geen enkele zin om als christen blind aanwezig te zijn in de wereld. Nee, we moeten aanwezig zijn met open ogen; zien en niet wegkijken. En dan je hart laten spreken, vanuit Christus die in je woont. Je zult vanzelf naar de ander toe gaan. Je zult het voelen als een innerlijke 'moeten', een soort heilige plicht die je niet kunt negeren.

Onlangs las ik een uitspraak van Henk-Jan Hoefman: ‘Barmhartigheid groeit op in jezelf, maar wordt volwassen in de ander, van mens tot mens.’ Zo is het. Het groeit in jezelf vanuit een kiem die in je is gelegd. Het is aan ons om die kiem te koesteren en te verzorgen, zodat het beste in ons naar boven komt. De sleutel ligt bij de medemens, bij degene die om liefde vraagt.

Heel bewust heb ik bij het Bijbelcitaat van vandaag een beeltenis gekozen waarin Jezus zichtbaar is als een bedelaar, met de stigmata in zijn handpalmen. Christus zien in de lijdende medemens. Als dat geen oproep is!

Jezus zei tegen de man met de verschrompelde hand: ‘Sta op en kom eens naar voren.’ Hebben we net als Jezus in het evangelie van vandaag oog voor zij die op welke manier dan ook door het leven verschrompeld zijn?
Werk aan Gods winkel! De straat roept.

Laten we bidden

Goede God,
moge uw Geest ons van binnenuit inspireren, zodat wij, in diepe verbondenheid met Jezus, oog en hart mogen hebben voor de gekwetsten om ons heen. Geef ons de moed om niet weg te kijken, maar om met een barmhartig hart te zien en te handelen. Laat ons een teken van hoop en herstel zijn voor hen die op welke wijze dan ook lijden.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Geliefde mensen, laten we niet kiezen voor het gemak van het wegkijken, maar laten we Gods liefde tonen door hen - die op welke manier dan ook gekwetst zijn - ten diepste te verwelkomen. Ja, laat ons Kerk zijn.
Zegen over deze nieuwe week.
kris

---

Om mee op weg te gaan

Wat kan ik leren van Jezus' manier van omgaan met lijdende mensen in het evangelie?

Wat speelt er diep van binnen waardoor ik de neiging heb om weg te kijken van de gekwetsten om mij heen?

Hoe kan ik mijn eigen ervaringen van pijn en lijden inzetten om anderen te ondersteunen?