woensdag in week 24 door het jaar

WIJSHEID
(Bij Lc 7, 31-35)

In een wereld die vaak lijkt te balanceren tussen oppervlakkige vreugde en diepe somberheid, roept Jezus ons op om onze aandacht en ons hart te richten op de Wijsheid, op de aanwezigheid van God in ons midden. Vandaag de dag lijken we te leven in een tijdperk van constante schijnbare perfectie en onophoudelijke klaagliederen. Sociale media bulken van perfecte momenten en opgewekte berichten, terwijl we tegelijkertijd worden geconfronteerd met de schrijnende realiteit van oorlog, armoede, ecologische rampen en vele vele mensen die - om welke reden ook - gebukt door het leven gaan. Onze wereld schreeuwt om aandacht en verandering, maar zo vaak lijkt de reactie oppervlakkig of verdoofd.

Jezus legt in het evangelie van vandaag de vinger op een zere plek die zowel toen als nu relevant is: de mensen van zijn tijd waren als kinderen op een marktplein, die ontevreden waren, ongeacht de boodschap die hen werd gebracht. Johannes de Doper, die een leven van onthouding en sobere vroomheid leidde, werd afgewezen als bezeten door demonen. Hij vertegenwoordigde een oproep tot bekering en zuiverheid, een stem die de noodzaak van innerlijke vernieuwing en berouw benadrukte. Aan de andere kant werd Jezus, die met openhartigheid en genade at en dronk, belachelijk gemaakt als een veelvraat en dronkaard, een vriend van tollenaars en zondaars. Hij bracht de boodschap van vergeving en genezing, een uitnodiging tot een vernieuwde relatie met God door middel van liefde en genade.
Ook vandaag is het vaak niet anders. Jezus, de Kerk, profeten allerhande worden soms bemind maar vaak verguisd of simpelweg niet beluisterd. Zoals het liedje zegt: men stond erbij en keer ernaar.

Wel, in de context van oppervlakkigheid en kloof tussen het gebrokene en het zogenaamde verhevene, in een tijd van desinteresse en onverschilligheid, nodigt Jezus de mensheid uit om dieper te kijken. De Wijsheid, zegt Hij, wordt erkend door haar daden en door degenen die haar omarmen. Jezus wacht op mensen die in het beste geval naar Hem luisteren, of nog beter: mensen die zich met Hem verenigen, zodat Hij door hen heen zijn Blijde Boodschap opnieuw kan verkondigen en beleven. Het leven is niet slechts een kwestie van zomaar je buik volgen amper doorhebbend van wat er rondom je heen gebeurt. Echt leven is toelaten dat de heilige Geest je van binnenuit enthousiasmeert voor het leven van het evangelie, je engagerend - in Christus - dit handen en voeten te geven.

Mensen, laten we ons niet verliezen in oppervlakkigheid of afleiding, maar laten we openstaan voor onze roeping om de boodschap van Jezus door te geven, zowel door woord als daad. Laten we daarbij de armen en al wat broos is in deze wereld centraal stellen. Het dienen van de armen is het dienen van God; het omarmen van het broze is het omarmen van God. Door Christus te ontmoeten en te dienen in de armen, door Hem te omhelzen in het broze, zullen we van deze wereld een plek maken die in de diepte een afspiegeling vormt van Gods schoonheid.

Kom, laten we als Kerk deze zending serieus nemen. Laten we ze volbrengen in het Pasen van de Heer.

Laten we bidden

Heer,
leid ons voorbij
de oppervlakkigheid van deze wereld,
open ons hart
voor uw Wijsheid en uw liefde,
zodat wij U herkennen en dienen
in de kleinsten onder ons.
In uw naam.
Amen.

Geliefde mensen, mogen we onze ogen openen voor wat echt telt, en de moed vinden om liefde en goedheid te leven, te midden van alles wat ons omringt.
Een gezegende dag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben ik bereid om de oppervlakkigheid en de onverschilligheid van deze wereld te doorbreken, en dieper te kijken waar God zich toont en uitnodigt zijn liefde gestalte te geven?

Welke plaats hebben de armen en de kwetsbaren daarbij in mijn leven?