maandag in week 24 door het jaar

GASTVRIJHEID VAN BINNENUIT
(Bij Lc 7, 1-10 en 1 Kor 11, 17-26 + 33)

De 'ontmoeting' (hoewel ze elkaar niet zien) tussen de centurio en Jezus kunnen we zien als een ware leerschool van het geloof. De centurio, een man met macht en invloed, nadert Jezus niet persoonlijk. Niet uit trots of gemakzucht, maar vanuit een diep besef van zijn eigen onwaardigheid. Zijn woorden: 'Heer, ik ben het niet waard dat U onder mijn dak komt' weerspiegelen de essentie van geloof: nederigheid en het afdalen in je diepste zelf. We hoeven niet naar buiten te treden om God te vinden; het wonder gebeurt wanneer wij ons, in diepe nederigheid en armoede, geven aan de Heer die al aanwezig is in ons diepste wezen.

Het geloof van de centurio is niet gebaseerd op uiterlijk vertoon of zichtbare aanwezigheid. Het is een geloof dat afstand en ruimte overstijgt, een geloof dat weet dat één enkel woord van Jezus voldoende is om te genezen en leven te herstellen. De genezing vindt plaats vanuit deze overgave, van binnenuit.

Net zoals de centurio zich in vertrouwen liet leiden, worden wij uitgenodigd om ons in ons gebed niet te richten op een verre God die we moeten bereiken, maar om ons in stilte te openen voor de Geest die reeds in ons bidt. Het is in deze overgave, in het toevertrouwen aan het gebed van de Geest, dat de Heer ons aanraakt en ons innerlijk omvormt.

Dit is echter geen privégebeuren tussen de Heer en jezelf. Bidden doe je altijd in gemeenschap, of je nu fysiek alleen bidt of samen met anderen. Je brengt ten allen tijde iedereen die leven in je hart bij de Heer. Ook dit is een vrucht van de Geest in ons. De Geest trekt ons uit onze privésfeer en stuwt ons van binnenuit naar de gemeenschap. Dit gebeurde bij de centurio in het evangelie van vandaag, maar het gebeurt ook wanneer wij zelf in gebed neerknielen voor de Heer.

Ook Paulus wijst ons vandaag op dit feit, in relatie tot de samenkomst rond de tafel van de Heer: de eucharistische maaltijd. Dit is geen geïsoleerde, individuele ontmoeting tussen de Heer en jezelf, maar een teken van gemeenschap, een plaats waar de arme, de hongerige, de gebroken mens een centrale plaats krijgt. Daarom zegt Paulus aan het einde van de eerste lezing: 'Broeders en zusters, wees gastvrij voor elkaar wanneer u samenkomt voor de maaltijd.' Het hart openen voor God betekent onvermijdelijk ook het hart openen voor de ander.

Het komt erop neer om ons aan te sluiten bij het bidden van de Geest, dat als een gebed zonder ophouden opborrelt uit de diepste wateren in ons hart. We weten vanuit onszelf amper hoe we moeten bidden. We zien het gebed vaak als iets dat 'wij' moeten doen. Nee, we moeten leren afdalen tot de diepten van de Geest die ons niet enkel bewoont maar reeds in ons bidt. We hoeven ons enkel aan te sluiten bij zijn gebed. Het is immers niet onze eigen kracht die ons tot God brengt, maar zijn genade die ons, en allen die wij meedragen in ons hart, naar Hem leidt.
Van dit laatste is de centurio uit het evangelie van vandaag een mooie afspiegeling. Moge ook ons gebed en verlangen deze Geest-rijke diepgang in zich dragen.

Laten we bidden

Heilige Geest,
U die ons leidt in de stilte van ons hart,
leer ons de nederigheid van de centurio te omarmen,
zodat wij ons niet richten op uiterlijke tekenen,
maar op de diepten van uw innerlijk gebed.
Vervul ons met een diep besef van uw aanwezigheid,
die ons verbindt met Jezus en met elkaar.
Mogen we ons aansluiten bij uw gebed.
In Christus' naam.
Amen.

Geliefde mensen, moge de heilige Geest ons in nederigheid en liefde verbinden met God en met elkaar.
Een toegewijde dag,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Ben ik bereid om het aspect van tijd en stilte diep te koesteren, zodat ik het gebed van de Geest in mezelf kan herkennen en me eraan kan verbinden?

Wat betekenen nederigheid en armoede voor mij als noodzakelijke voorwaarden om me aan te sluiten bij het gebed van de Geest?