dinsdag in week 27 door het jaar

AL GEVORMD IN DE MOEDERSCHOOT
(Bij Gal 1, 13-24 / ps 139 ,1-3.13-14)

Beste mensen, het valt me op dat vandaag tot tweemaal toe bovenstaand begrip, (al gevormd in de moederschoot), in de lezingen voorkomt. Dat treft me. In de Bijbel komt dat woord ‘moederschoot’, of varianten ervan, veel vaker voor dan wij in ons gewone taalgebruik laten horen. Zou het komen doordat men in vroeger tijden dichterbij de natuur stond dan wij?
Ons spreken over de ‘moederschoot’ komt in de huidige wereld, alleen voor als een vrouw in verwachting is, of op medisch gebied.
Ik beperk me nu tot de woorden van Paulus in de brief aan de Galaten en tot enkele verzen uit psalm 139.

Maar toen besloot God, die mij al in de moederschoot had uitgekozen en mij door zijn genade heeft geroepen zijn Zoon in mij te openbaren… (Gal 1, 15)

U was het die mijn nieren vormde, die mij weefde in de buik van mijn moeder. Ik loof U om het ontzaglijke wonder van mijn bestaan, wonderbaarlijk is wat U gemaakt hebt. Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel. (ps 139, 13-14)

Het zijn zo’n grote, en enthousiaste woorden, terwijl wij in een gebroken wereld leven gevuld met oorlog en geweld, met opstanden en onlusten, met problemen in individuele mensen en in groeperingen, met leegloop van kerken, met wereldproblemen enzovoort.

Soms staan we al te ver af van de zekerheid die uit psalm 139 spreekt. En ook Paulus’ woorden klinken tamelijk plechtig. Ze handelen over zijn uitverkiezing, nog voor hij geboren was. Paulus heeft wel die gebrokenheid in zijn eigen levensgeschiedenis ondervonden. En denk je echt dat de psalmist alleen maar kan juichen over het wonderlijk bestaan?

Misschien vinden we een sleutel in psalm 139 waarin de focus verlegd wordt van hoofd naar ziel: Ik weet het, tot in het diepst van mijn ziel. Dit is immers een ander soort ‘weten’ dan de rauwe werkelijkheid.

Hoe is dat voor ons? ‘Weten’ wij soms ook, heel diep vanbinnen, dat we omringd worden door een eindeloze liefde? Misschien beseffen we dat niet altijd, dat dit al vanaf de moederschoot gebeurt en zelfs nog van voor die tijd. Bemind en geborgen in de liefde van de Ene? De Ene, de Eeuwige die er altijd al was. Die moederschoot is wel een prachtig symbool, aangepast aan onze manier van denken.
Mij treffen ook de woorden: die mij weefden in de buik van mijn moeder. ‘Weven’, dat is dichterlijke taal. Geweven stoffen zijn vaak grote kunstwerken, kostbaarheden. Durven we  onszelf al als een kunstwerk te zien? Ja, we zijn dt!

Woorden uit de Bijbel uitleggen kunnen we niet. Wel  kunnen we die woorden in onze ‘schoot’ ontvangen en bewaren, of we nu man zijn of vrouw, Bijbelgeleerde of zoekende leek.

Ooit, bij een meditatie-weekend werd ons gevraagd om een woord te zoeken waarbij je, als je afgeleid werd tijdens de meditatie, altijd naar terug kon keren, zoals je ook naar je adem terug kunt keren. Het woord zou dan een hulpmiddel kunnen worden om de meditatie niet te laten verzanden in ‘denken over’, of in wegsuffen. Bij mij kwam toen het woord ‘schoot’ op (het kan  natuurlijk ook een ander woord zijn). Het gebeurde vele jaren geleden, maar ik heb dat woord nog altijd bijdehand en ik verbind het met mijn adem terwijl mijn buik daarin meegaat.

Laten we bidden

Liefdevolle Vader,
wij willen U van ganser harte danken dat wij in U geborgen mogen zijn, vanuit Uw Liefde die alles overtreft, en grenzeloos is. U gaf ons zelfs uw Zoon, die mens geworden is, opdat wij het leven beter zouden kunnen begrijpen. Toch is de betekenis van het sterven van uw Zoon, vooral de manier waarop, een niet te doorgronden geheim. Mogen onze levens echter gezegend zijn door Jezus, onze broeder en Heer.
Amen

Beste mensen, vertrek elke dag opnieuw alsof het de eerste dag van je leven is. Elke dag is  anders. Laat het redeneren over het geheim van het leven los, dat levert niets op.
Ricky

---

Om mee op weg te gaan.

Zoek zelf een woord uit de aangehaalde teksten, of uit de overweging, een woord wat je raakt. Alles is goed, blijf bij dat woord en zak niet terug naar het niveau van: het lukt me niet. Misschien komt er een nieuw woord in je op, waarin je je beter thuis voelt.

Heb je weleens ervaren  wat Paulus zegt: … en mij door zijn genade heeft geroepen zijn Zoon in mij te openbaren …?

Paulus is  echt niet de enige aan wie de Zoon tevoorschijn mag komen. Zet je hart, of je ziel maar helemaal open voor Hem. Ook door ons mag de wereld voller worden van Gods Geest, die door ons heen kan werken, ter ere van Hem.