zaterdag in week 29 door het jaar

AFDALEN IN LIEFDE
(Bij Ef 4, 7-16)

Hij die is afgedaald is dezelfde als Hij die opsteeg, tot boven de hemelsferen, om alles met zijn aanwezigheid te vullen.
Zo lezen we bij Paulus vandaag.

God daalt, in zijn oneindige liefde, af naar ons mensen om in Jezus Christus één van ons te worden. Zo daalde Hij neer naar de aarde en baarde zijn Zoon – doorheen Maria – in een kribbe, met maar één reden: ons deelgenoot te maken van zijn liefde.

Die Jezus, dé Meester, knielde later voor zijn leerlingen om hun de voeten te wassen. Wat een afdaling! God die knielt voor de mens! Jezus nodigde zijn leerlingen — en daarmee alle mensen — uit om hetzelfde te doen: neerknielen voor ieder ander om zo Gods liefde gestalte te geven.

In zijn kruisoffer daalde Hij af tot in de diepste krochten van de menselijke zonde, daar waar de mens totaal van God vervreemd was geraakt. Om hem op te tillen en te laten delen in het licht van zijn opstanding. Wat een liefde!

Vandaag daalt God nog steeds af in ieders mensenhart, zichzef barend in Christus, opdat wij door Jezus deelgenoot zouden worden van Gods liefde. Jezus daalt nog steeds af in onze gebrokenheid om ons op te tillen en deelgenoot te maken van zijn Pasen.

In zijn afdaling roept Jezus ieder van ons persoonlijk en begiftigt Hij ons met unieke gaven met de bedoeling de gemeenchap te versterken. Zoals in de eerste lezing staat, heeft Hij apostelen, profeten, herders en leraren aangesteld, niet om te heersen, maar om de gemeenschap toe te rusten voor het werk van zijn dienst.
Ieder van ons ontvangt specifieke gaven die bijdragen aan het lichaam van Christus, waarbij onze verscheidenheid de gemeenschap verrijkt. Wanneer wij onze eigen gaven erkennen en koesteren, én de gaven van anderen waarderen, helpen we elkaar om ieders gaven tot volle bloei te laten komen. Zo ontstaat een liefdevolle gemeenschap die steeds meer tot wasdom komt, waarin elk onderdeel essentieel is voor de opbouw van het geheel.

De afdaling van Christus getuigt niet enkel van Gods nederigheid, maar leert ons ook nederigheid. Terwijl de gaven die Hij ons schenkt, ons uitnodigen om in liefde bij te dragen aan de gemeenschap. Zijn nederigheid en zijn gaven zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Net zoals Hij afdaalt in ons midden, mogen wij onze gaven gebruiken om anderen te dienen. Zo bouwen we samen, in eenvoud en liefde, aan het lichaam van Christus, dat groeit en zichzelf opbouwt door de kracht van zijn liefde.

Laten we bidden

Vader,
wij danken U om uw liefde
die Gij - in Christus -
dagelijks baart in ons hart.
Mogen wij,
ons schenkend aan Jezus,
deelgenoot worden van uw liefde.
Maak ons tot gemeenschap in U.
Vandaag, en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laten we in nederigheid samen bouwen aan een gemeenschap die Gods liefde belichaamt.
Een mooi weekend,
kris

---

Om mee op weg te gaan

Maak, naast je bestaande gebeden en gezangen, het stil in je hart. Maak er tijd voor. Bid zonder woorden. Neem de tijd om de afdaling van Jezus in je hart te ervaren. En drink van zijn liefde voor jou. Ontvang en bemin.

Denk eens na over welke gaven God jou heeft gegeven die je tot een rijk mens maken. Deel je deze gaven met anderen ter opbouw van de gemeenschap?

Kun je je naasten zo nabij zijn dat je hen helpt hun specifieke gaven te ontdekken? Ben je hen zo nabij dat hun gaven tot volle bloei kunnen komen?