donderdag in week 28 door het jaar

AUTHENTICITEIT ALS LICHTBAKEN
(Bij Lc 11, 47-54)

Jezus spreekt opnieuw harde woorden tegen de wetgeleerden en farizeeën, die zich voordoen als vrome gelovigen, maar van binnen ver verwijderd zijn van Gods liefde. Ze leven in schijnheiligheid, opgesloten in een verleden waarin geen plaats is voor Gods vernieuwende werking. Ze bouwen grafmonumenten voor de profeten die hun voorouders hebben gedood, zonder in te zien dat ze dezelfde geest van weerstand en verzet tegen Gods boodschap voortzetten.

Zijn deze woorden van Jezus ook relevant voor ons, christenen anno 2024? Ja, zeker. Zijn waarschuwing tegen hypocrisie binnen de religieuze gemeenschap doorklinkt nog steeds, want hypocrisie is een gif dat de Kerk van binnenuit uitholt en mensen wegjaagt. Jezus beschuldigde de wetgeleerden ervan de sleutel tot kennis weg te nemen, zelf de weg naar God niet te gaan en anderen te hinderen die deze weg wilden inslaan. Deze waarschuwing mogen wij niet negeren; we moeten ons ook hier afvragen of we in onze tijd werkelijk de weg naar God openstellen voor anderen.

Daarvoor moeten we allereerst authentiek zijn. Authenticiteit houdt in dat we eerst ons eigen hart verzorgen. Dit betekent dat we ons dagelijks voeden met de Heer: door zijn Woord, meditatie en gebed, en indien mogelijk door de eucharistie. Vanuit deze basis kunnen we ons richten op Jezus’ oproep om te dienen en te omarmen, vooral wat broos en kwetsbaar is in onze samenleving. Zoals paus Franciscus ons voorhoudt, mogen we niet bang zijn om onze handen vuil te maken.

Wat we vooral moeten vermijden, is ons opsluiten in kleine gesloten groepen: parochies, gebedsgroepen, verenigingen. Er is niets mis met gemeenschapjes binnen de Kerk, maar het gevaar bestaat dat we ons er comfortabel in terugtrekken, terwijl Jezus ons juist oproept om naar buiten te treden. Hij zegt duidelijk: 'Jullie zijn het licht van de wereld, het zout van de aarde.' Dit betekent dat we de wereld in moeten gaan. Niet alleen leven voor onszelf en onze kleine groepjes, maar de Blijde Boodschap uitdragen in de wereld. Het is de zending van de Kerk, we mogen dat niet vergeten.

We zijn geroepen om, als paasmensen, het licht van de verrijzenis doorheen ons dagelijks leven en in ons gaan naar de ander te laten schijnen. Dat doen we dus best door authentiek te zijn: eenvoudig, met een geloof dat geworteld is in het leven van elke dag, nuchter, dagelijks biddend en levend in de Heer. Niet met grote woorden of oppervlakkige theologie, maar met een geloof dat van binnenuit doorleefd is.

Laten we als Kerk vooral een warme haard zijn in deze soms koude wereld.

Laten we bidden

Heer,
mogen wij U in zuiverheid kennen.
Leer ons de weg naar U open te stellen voor anderen
en ons niet te verschuilen in veilige gemeenschappen.
Geef ons de moed om de kwetsbaren te omarmen
en ons in te zetten voor hen die hulp nodig hebben.
Mogen wij als Kerk licht en zout zijn,
gedragen door uw genade.
Vandaag en alle dagen van ons leven.
Amen.

Geliefde mensen, laten we leven in het licht van de Heer en dit met anderen delen.
Een mooie dag gewenst!
kris

---

Om mee op weg te gaan

Herken ik religieuze hypocrisie in mijn eigen leven? Hoe kan ik deze houding, vanuit het evangelie van vandaag, overwinnen?

Zijn er momenten waarop ik me, alleen of met anderen, opsluit in een comfortzone, waardoor ik de wereld om me heen niet zie? Wat betekent het om 'licht van de wereld' en 'zout voor de aarde' te zijn?

Staat de deur van mijn hart, en eventueel van mijn huis, werkelijk open voor iedereen, ongeacht hun achtergrond of omstandigheden?