maandag in week 28 door het jaar
Een mens is pas helemaal mens, als hij in staat is om zich te geven aan Iemand die groter is. Ons kleine menszijn, opgesloten in de kleine wereld van ons eigen 'ik', wordt door het geloof opengebroken en voorzien van de mogelijkheid om ons te geven aan God, onze Heer, die van zijn kant met uitgestrekte armen voor ons staat om ons te ontvangen, ons in zich op te nemen, want hier is méér, zegt Jezus, méér dan Salomo, méér dan Jona.
De wijsheid van God, die altijd grotere wijsheid van God, is onder ons gekomen in Jezus. Dit betekent, dat dit een wijsheid is niet alleen van vroegere dagen, een oude wijsheid uit oma's tijd, belegen wijsheid van profeten en wijsgeren die nog eens kan worden opgerakeld, waar mensen bedrevenheid in hebben, boeken over schrijven, of spreuken van verzamelen, nee, die wijsheid van Jezus is een wijsheid voor mensen nú. Dat is dus niet alleen iets van vroeger, dat is ook van nú.
Dat doet Jezus' wijsheid, die de wijsheid van de koningin van het Zuiden en die van Salomo ver overtreft. Het is een innerlijke wijsheid, de wijsheid van het hart, of laten we zeggen: de wijsheid van de liefde. Het is de grondader van ons hart, de liefde van God, de heilige Geest. In Hem worden de woorden gesproken, van Hem is ook de ontvankelijkheid voor zijn woord in uw hart.
Bots J, sj
Heel de brief van Paulus aan de Galaten is een pleidooi voor Christus. Geloven moeten we proberen te doen, niet ons heil zoeken in wetjes en regeltjes. De Thora is een soort oppasser geweest, zoals je kinderen opvoedt. Dan moet je beginnen met te zeggen: ‘Dat kan niet, dat mag je niet doen’. Maar zolang een kind of zelfs een volwassene nood heeft aan regeltjes en wetjes, is die mens niet volgroeid in de liefde. Met wetjes en regeltjes zit je in een slavenbestaan, onder het juk van iemand die je altijd commandeert en controleert. Zo’n bestaan is het bestaan van Ismaël geweest, de zoon die Abraham had van zijn slavin. Isaac was echter een vrije man, een echt kind, een echtelijk kind ook van Abraham met zijn vrouw Sara. Prachtig past Paulus dat toe op het eerste verbond en op het tweede. Wij mogen leven in de volheid van de liefde van God die Christus ons bracht. Wie in de liefde woont, zal geen regels meer nodig hebben. Hij zal niemand enig kwaad doen, omdat hij houdt van alle mensen die allen kinderen van God zijn. Als je in de liefde woont, vervul je de Wet eigenlijk vanzelf. Het geslacht waarin Jezus leefde, was daar nog niet aan toe. De leiders keken heel nauwkeurig toe op wat Jezus deed en ze verstonden het niet. Ze controleerden Hem voortdurend. Daarom vroegen ze Hem om een teken. Maar Jezus zelf is het teken: Zijn dood en verrijzenis. Wie kan en durft te geloven, heeft geen nood meer aan tekens. Wie tekens wil, is nog onvolgroeid in de liefde.
BeantwoordenVerwijderenPrima uitleg, Daniël, dank!
VerwijderenInderdaad Daniël, een prachtige uitleg. Zelf worstel ik vaak met de moeilijke en voor mij dikwijls onbegrijpelijke teksten van Paulus. Met jouw uitleg is veel duidelijker geworden. Bedankt!
Verwijderen" De woorden van KRIS en DANIËL zijn niet alleen hun woorden maar die van Jezus in God )"
BeantwoordenVerwijderenhet teken is Jezus zelf,zijn dood en opstanding!
Laat mij en ons geloven ,door de Geest, in Die woorden !!!!!