zaterdag in week 29 door het jaar
Bij Paulus lezen we vandaag: ‘Hij steeg op’ – wat betekent dat anders dan dat Hij ook is afgedaald naar wat lager ligt, naar de aarde? Hij die is afgedaald is dezelfde als Hij die opsteeg, tot boven de hemelsferen, om alles met zijn aanwezigheid te vullen.
Ja, het opstijgen van Jezus naar de Vader was en is tevens een afdalen naar de mens, naar ieder schepsel, naar elke beweging van liefde, naar elke moment van verzoening, naar elk lied van God-lof, naar elke dankzegging, naar ieder die verlangt te leven in Gods wil alsook naar ieder die dat doet.
Het is afdalen in de Kerkgemeenschap, en van daarbuiten. Het is werkzaam zijn in iedere mens van goede wil.
Het is aanwezig zijn in al wat schoon en edel is.
Maar het is ook tegenwoordig zijn in vervolging en verachting omwille van de Vader: lijden met wie lijdt, wenen met wie droef is.
Het is zich openbaren in wat broos en breekbaar is, in wat veracht wordt en uitgestoten.
Het is zijn met wie twijfelt of niet meer weet.
Het is zeggen: ‘Ik zal er zijn voor u. Ten allen tijde’.
Oh Jezus, geef ons het gelovig bewustzijn van uw alomtegenwoordigheid.
Moge we er ons met hart en ziel aan toevertrouwen.
kris
Jezus is opgevaren ten hemel. Maar Hij keert niet terug naar Zijn Vader zoals Hij gekomen is. Hij heeft gevangenen meegevoerd. Dat zijn wij allemaal, de mensen vóór Hem en de mensen na Hem. Allen zaten gevangen in de zonde en de in de dood. Door Zijn sterven en verrijzen heeft Jezus ons van dat ellendig bestaan verlost. Hij heeft ons meegevoerd naar de hemel, tot bij Zijn hemelse Vader. Daar is onze thuis, nu al. Daarom gaf Jezus door de H. Geest ook gaven: apostelen, profeten, evangelisten, herders, leraars. Wat wij ook doen, wij mogen meewerken aan Christus’ werk van bediening, we mogen Zijn lichaam worden. Christus leeft in ons allen en zo mogen wij komen tot de volmaakte Man, tot de volheid van Christus die de volheid van God zelf is. Efeziërs zegt: ‘de volmaakte Man’. De Colossenzenbrief zegt het eigenlijk mooier: ‘de volmaakte mens in Christus’, de ‘anthropos teleios en Christo’ (Col. 1, 28). Het doet er niet toe of je nu man of vrouw bent, wij zijn één persoon in Christus. Dat is onze bestemming, dat is onze hemel: leven met Christus, leven in God, leven in de liefde. En dat mag hier al beginnen. Als we bidden, laten wij het doen met liefde. Als we werken, al is het maar een aardappel schillen, laten wij het doen met liefde. Dan zullen wij niet vergeefs en vruchteloos sterven. Vruchteloos: zonder vruchten. Daar waarschuwt Jezus ons vandaag voor in het evangelie. Allen gaan we dood. Vroeg of laat, door ziekte, door een ongeval, soms door een terechtstelling of een marteldood zoals die Galileeërs in het evangelie. Het is niet belangrijk dat we sterven, maar wel hoe we sterven. En hier gaat het niet om de doodsoorzaak, het enige dat belang heeft, is: heeft ons leven vrucht gedragen? Wij hebben God zij dank Jezus die onze gratis advocaat is. Soms kan zelfs God de wereld misschien moe worden. Denk bv. aan de zondvloed. God is vaak ontgoocheld in de mensen, omdat ze geen vrucht dragen. Maar daarom zond Hij ons Zijn Zoon. Jezus vraagt altijd aan Zijn Vader: Geef hem, geef haar nog een kans. En al draagt ons leven nu nog geen vrucht, elke dag die we krijgen, is een nieuwe kans om in het lichaam van Christus, de Kerkgemeenschap eigenlijk, te groeien in de liefde. God geeft ons telkens weer nieuwe kansen. Ook deze nieuwe dag is een kans. Laten wij deze kans aangrijpen om van deze dag iets moois te maken, een dag vol van liefde. Laten wij bidden voor mekaar, laten wij mekaar een dienst bewijzen, een glimlach geven of een attentie, een teken van liefde. Zo groeien wij in het lichaam van Christus en eens zal dat lichaam volgroeid zijn. Ook wij zullen eens door God voltooid worden en een volmaakte andere Christus zijn. Dat is de volheid van God waarin we mogen delen, dat is op weg gaan om de ‘anthropos teleios’ te worden, de ‘volmaakte mens’. Maar dat kan maar in en met Christus. Zonder Hem mogen wij het vergeten. Zonder Christus sterven wij vergeefs, vruchteloos, zonder vruchten. Zonder Christus hebben wij vergeefs geleefd, nutteloos, zinloos eigenlijk. Moge de H. Maagd Maria ons vandaag weer helpen om een vruchtdragende mens te worden, een broer of een zus van Christus, totdat wij in Hem een volmaakte mens zullen zijn.
BeantwoordenVerwijderenHeer, geef ons, geef mij attentie en bijzondere aandacht voor wie eenzaam is in deze
BeantwoordenVerwijderencoronatijden
Nog een mooie uitleg bij het evangelie, zopas ontvangen:
BeantwoordenVerwijderenCommentaar bij het Evangelie van 24 oktober
door E.H. Alain de Boudemange
Deze woorden van Jezus belichten twee complementaire houdingen ten overstaan van bekering: de dringende noodzaak en het geduld. De geschiedenis van de offers van de Galileërs die ten onrechte door Pilatus gedood werden, en die van de inwoners van Jeruzalem die per ongeluk door de toren van Siloë gedood werden, zijn voor Jezus een beeld om de dringende noodzaak van de bekering te beklemtonen. De vijgenboom in de wijngaard roept op tot geduld met de zondaar die moeizaam die weg gaat. Er is echter een verschil tussen deze twee aspecten: Jezus nodigt Zijn toehoorders uit om de dringende noodzaak ervan te aanvaarden voor zichzelf en geduld te hebben met anderen. Wij zouden kunnen verleid zijn het omgekeerde te doen: aan onze naaste een vorm van dringende noodzaak opleggen ten overstaan van hun bekering en veel geduld hebben met onze eigen tekorten. Dit Evangelie zal ons misschien uitnodigen om terug een goede verbinding te vinden tussen geduld en dringende noodzaak inzake bekering, zowel voor onszelf als voor onze naaste.
bron: Découvrir Dieu - Votre email quotidien de prière
vert. Maranatha-gemeenschap