maandag in week 30 door het jaar
Bij Paulus lezen we vandaag: 'Ga de weg van de kinderen van het licht.'
Terwijl de wereld kreunt onder de grillen van het coronavirus, zegt Paulus ons vandaag de weg te gaan als kinderen van het licht. Niet vanzelfsprekend. Het is alsof een soort troosteloosheid onze samenleving in de ban houdt. De mensen zijn het virus grondig beu. De waarschijnlijk noodzakelijke maatregelen maken velen somber en treurig. Lelijk beestje dat virus.
Het voorbije weekend las ik in het Vlaams weekblad Knack een sterk interview met Elke Van Bogaert, klinisch psycholoog in Beveren. In het licht van het coronatijdperk zei zij het volgende: "Draag zorg voor elkaar, en hou contact met elkaar, tover die glimlach op het gelaat van de ander en maak zo haar of zijn dag een beetje minder donker." Met een beetje eenvoudige moeite kunnen wij - denk ik - inderdaad licht brengen in deze voor vele donkere dagen. Gewoon door kleine goedheid, door zorgend te zijn voor elkaar, contact te nemen met mensen (zoals Elke Van Bogaert aanbeveelt). Bel, e-mail, stuur berichtjes, schrijf een brief. Velen die vandaag door COVID liggen te verdorren hebben daar zo'n nood aan. Moeilijk is dat niet. Kwestie van doen, tijd maken, het belangrijk vinden.
Paulus zegt vandaag: 'Ga de weg van de kinderen van het licht'. Dat is als christen leven in het Pasen van de Heer, maar ook dit licht doorgeven aan anderen. Elke tijd, maar bijzonder deze corona-tijd, snakt naar licht.
Kom, laten we als christenen Christus' licht laten schijnen in onze samenleving, door oog en hart te hebben bijzonder voor hen die dreigen te verdorren of te vereenzamen. Je maakt daardoor anderen gelukkig, en je maakt je dag voor jezelf zinvol. Laat ons niet stil zitten. Laten we geen fauteuilchristenen zijn. Maar laten we in beweging komen en blijven, God beminnend en dienend, de liefde bezingend naar allen die ons appelleren het beste van onszelf te geven.
kris
De brief aan de Efeziërs die bedoeld was om voorgelezen te worden in alle christengemeenschappen vat alles zeer rustig samen: Goed zijn voor elkaar, hartelijk in de omgang. Zo volgen wij God zelf na, leert Paulus ons. Dat heeft hij van Christus overgenomen. Hij zegt het ook: ‘Leid een leven van liefde naar het voorbeeld van Christus’. Ontucht, onzedigheid, hebzucht, grove of dubbelzinnige taal past ons nu niet meer. Zo kunnen we immers Gods Koninkrijk niet erven. Eens waren wij duisternis, door onze gemeenschap met Jezus zijn we echter licht geworden. Daarom doet het zo’n pijn als onze paus Franciscus zo aangevallen wordt, zelfs door kardinalen en bisschoppen, als hij iets zegt over anders geaarde mensen. Onze paus verandert niets, hij keurt die handelwijze van holebi’s niet noodzakelijk goed, maar hij zegt dat zij wel geen huwelijk aan kunnen gaan, maar misschien wel samen kunnen wonen met een burgerlijke contractuele verbintenis. Is dat zo verkeerd? Het zou eens je eigen kind moeten zijn dat anders geaard is? De paus doet wat Jezus ons voor heeft gedaan: liefhebben. Jezus heeft niet alles goedgekeurd, maar Hij zei altijd: ‘Ga heen en zondig niet meer’. Trouwens over homoseksualiteit staat er in de evangelies geen woord. Paulus heeft een woord in de Romeinenbrief dat zegt dat God de mensheid prijs heeft gegeven aan onnatuurlijke neigingen. Ook dat is volgens mij geen veroordeling van concrete mensen. Volgens mij betekent dat gewoon dat wij leven in een wereld die niet in orde is, ongeordend dus en zondig. Maar dat zijn wij allemaal. Allen hebben wij zonden, maar in deze eerste lezing van vandaag zegt Paulus ook dat Jezus zich voor ons overgeleverd heeft als offergave en slachtoffer om ons met God te verzoenen. Als de mensen echt Jezus en God zouden kennen, als ook wij echt van God zouden houden, zouden zij en ook wij veel dingen niet doen. Niemand kan er iets aan doen als hij of zij anders geaard is. Dat brengt voor de persoon in kwestie zelfs veel lijden mee. Maar wij mogen hen wel oproepen om zich van bepaalde handelingen te onthouden. Maar ook als mensen dat niet doen, wie van ons is dan zo zuiver dat hij of zij de eerste steen zal werpen? Laten wij alles aan God toevertrouwen, beste broeders en zusters, God zal er wel raad mee weten. We moeten ons niet verzetten tegen onze paus of hem uitspelen tegen de traditie. ‘Wie zich kant tegen Mijn Vicaris, kant zich tegen Mij, uw drie-ene God’, las ik ergens in het tijdschrift van de vriendenkring van de H. Jozef. Wij moeten wel bidden voor onze paus. Bidden, niet veroordelen.
BeantwoordenVerwijderenJezus geneest op sabbat een kromgebogen vrouw. Eigenlijk staat er in het Grieks: ‘Kromgesloten’. Die vrouw is een beeld van wat wij allemaal zijn: scheefgegroeid in verkeerde gewoonten, vastzittend in bepaalde ondeugden of onvolmaaktheden, in ongeordende neigingen ook. Maar Jezus komt die vrouw te hulp. Zij kon zich niet meer oprichten, zij kon dus de mensen niet in het gezicht kijken en God nog veel minder. Die vrouw was opgesloten in haar kromme levenswijze. Maar Jezus geneest haar. Zij is een dochter van Abraham die 18 jaar lang door de duivel was gebonden. Jezus komt haar van die kwelduivel genezen en haar boeien slaken. Hij is immers gekomen om ‘gevangenen te laten gaan in vrijheid’ (Lucas 4, 18). En de sabbat is er voor de mens. Op sabbat rustte God wel van Zijn scheppingswerk, maar op die zevende dag bracht Hij door te rusten ook Zijn schepping tot voltooiing. Dat zal Jezus nog eens overdoen wanneer Hij op de avond van Goede Vrijdag, als de grote sabbat begint, sterft en de wil van Zijn Vader doet tot het bittere einde toe. Jezus laat tot op de droesem God de Heer zijn over Zijn leven, en dat plaatsvervangend, in ons aller plaats. Daar op het kruis brengt Jezus de gevallen schepping weer in orde, Hij maakt ze nieuw. ‘Het is volbracht’: Zijn laatste woord op aarde is een herhaling van Gods ‘voltooiing’ van de eerste schepping op de zevende dag. Ja, dat heeft God gedaan in Jezus Zijn Zoon. ‘Hij heeft het gedaan’, de wereld verlost. Het is volbracht. Jezus begon op het kruis met het bidden van psalm 22: ‘God waarom hebt U Mij verlaten?’ Maar die psalm heeft Jezus helemaal gebeden in een groot vertrouwen, wetend dat die psalm eindigt met een lofzang op de zekerheid van Gods redding. Gods redding van Hem, zeker. De verrijzenis bevestigt dat. Maar ook onze redding is voltooid: wij zijn nieuwe mensen geworden, mensen die leven in de liefde, niemand meer veroordelen, maar toch zelf proberen zo zuiver mogelijk te leven voor Gods aanschijn. Onze kromgeslotenheid wordt opgeheven. Wat Jezus aan die vrouw liet gebeuren, gebeurde op de vooravond van die grote sabbat, op Goede Vrijdag, aan ons allemaal.
BeantwoordenVerwijderenDankjewel ! Troost geven jullie in deze moeilijke tijden !
BeantwoordenVerwijderenIk heb de indruk dat we in naam van een godsdienst of religie of levensbeschouwing de ander in miserie laten zitten of brengen of met een zekere minachting beoordelen. Is het misbruik in de Kerk daar niet een schrijnend voorbeeld van.
BeantwoordenVerwijderenLaat ons dankbaar zijn dat er mensen zijn die daartegen in verzet komen en de huichelaars
op hun plaats zetten.
Kris,
BeantwoordenVerwijderenGraag wil ik u danken voor de zovele mooie teksten. Bijna altijd heel eenvoudig, maar ook teksten die raken, die betekenis krijgen, die je doen nadenken, die een voorbeeld zijn om na te volgen. Oprechte dank.