vrijdag in week 27 door het jaar

Laat ons eerlijk zijn: ons leven ervaren we dikwijls als een strijd, een strijd tussen goed en kwaad, tussen de goede Geest van God en de boze geest die we satan noemen. Het is alsof wijzelf het toneel zijn van die strijd. Die strijd wordt gestreden in ons gewone leventje van alledag. Weinigen zien het, maar vanbinnen is het soms oorlog.

Waar gaat die strijd dan over in het mensenhart ?
Je zou kunnen denken dat je al je energie moet steken is het realiseren van een soort heiligheid, vechten tegen het kwaad om als grote winnaar voor God te staan. Theresia van Lisieux dacht dat ook in de eerste tijd van haar kloosterleven. Het werd een soort obsessie, een voortdurend streven naar, een najagen van haar eigen ik. Tot ze een heel andere weg ontdekte, een weg van overgave, je ik verlaten omwille van Hem. Ze zal deze ontdekking de ‘korte weg’ noemen: in wezen veel eenvoudiger en vooral zoveel minder vermoeiend. In plaats van het eigen streven centraal te stellen zal ze zich nu geven aan de werkzaamheid van God. In deze overgave zal ze alles ontvangen om haar weg te kunnen gaan. Gedaan met eigen krachtpatserij, maar een stille voortdurende overgave aan Gods werking. Het is een weg van innerlijke vrede, een weg van intieme paasvreugde in de Heer.

Komen tot deze overgave is de werkelijke strijd in het mensenhart. Het kwaad zal ons namelijk influisteren dat we alles zelf moeten doen. We zullen merken dat dat niet lukt en we gaan lauw worden, ontgoocheld geraken, we gaan de strijd opgeven, de weg van het gebed vernauwen tot bijna niets meer, enz…

Laten we ons niet verleiden door deze vorm van kwaad. Maar laten we eenvoudig in geloof kijken naar boven: van Hem ontvangen, afsterven aan ons ego. Het is groeien in God opdat Hij u tot groei kan zijn.

kris