Van Woord naar leven

Vandaag horen we Jezus juichend bidden: ‘Ik loof U, Vader, Heer van hemel en aarde, omdat U deze dingen voor wijzen en verstandigen hebt verborgen, maar ze aan eenvoudige mensen hebt onthuld. Ja, Vader, zo heeft het U behaagd.' Net vandaag, op 1 oktober, viert en gedenkt de Kerk de heilige Teresia van Lisieux. En als er iemand is die haar thuis vindt binnen deze woorden van Jezus, dan is het wel de kleine Teresia. Op een gegeven moment heeft zij namelijk, toen zij al een tijdje kloosterzuster was, een belangrijke ontdekking gedaan in haar leven. En vanaf toen kon zij heel zeker dit gebed van Jezus ten volle onderschrijven. De ontdekking die zij deed heeft zij zelf de 'kleine weg' genoemd. Soms wordt het ook vertaald als de 'korte weg'. Over welke ontdekking, of welke weg, gaat het hier? Teresia was tijdens haar eerste kloostertijd een echt streverke. Ze moest en ze zou een heilige worden, en liefst zo snel mogelijk. Zij deed er dan ook alles voor om uit te blinke...

We noemen Gods boodschap een Blijde Boodschap. En dat doen we terecht. Gods boodschap is immers een boodschap van immense barmhartigheid. Wat een mens ook heeft uitgespookt in zijn leven, God is altijd opnieuw bereid de zondaar op te nemen in zijn barmhartigheid, hem te vergeven, hem opnieuw op weg te zenden. Niemand hoeft zich dus verloren te wanen. Zo is God. Dat is liefde. Je zou dan kunnen redeneren: Eigenlijk hoef ik niet te bidden, ik hoef ook Jezus niet te volgen in wat Hij vraagt, want Hij vergeeft toch altijd opnieuw. Ik mag eigenlijk rustig mijn ding doen, ik moet naar niemand zien. Leve mijn ego!! En waarom niet… God, de barmhartigheid in persoon, vergeeft me toch. Dat zegt toch die Blijde Boodschap. Niet? Het mag duidelijk zijn dat Gods barmhartigheid hier totaal verkeerd begrepen wordt. Wie omarmd is geweest door Gods barmhartigheid, wie vergeving heeft ontvangen, wordt opnieuw gezonden, en wel door God zelf, met de bedoeling te leven met de juiste intentie, om, levend i...

Vandaag gedenkt de Kerk de heilige aartsengelen Machaël, Gabriël en Rafaël. Het boek Openbaring helpt ons hun belang in Gods plan van liefde te begrijpen. De Openbaring gebruikt figuurlijke taal om een strijd te tonen tegen de draak, het symbool van het kwaad, 'de slang van weleer, die duivel of Satan wordt genoemd en die de hele wereld misleidt' . Het is het kwaad van de verdeeldheid dat ook vandaag nog in de wereld werkzaam is door mensen tegen elkaar op te zetten.  Tegenover dit kwaad zijn er de engelen, wier naam afkomstig is van het Griekse angelos , wat 'gezondenen' betekent. Zij strijden onophoudelijk tegen het kwaad en overwinnen het. Zij herinneren ons eraan dat er tegenover de kracht van het kwaad, dat soms zo machtig lijkt, een kracht van het goede is, opgewekt door Gods liefde. Hun wapens zijn 'het bloed van het lam' en 'hun getuigenis' ; het woord van de vele leerlingen van Jezus die in de geschiedenis de strijd tegen het kwaad zijn aangeg...

Een ander zei: ‘Ik zal U volgen, Heer, maar sta me toe dat ik eerst afscheid neem van mijn huisgenoten.’  Jezus zei tegen hem: ‘Wie de hand aan de ploeg slaat en achterom blijft kijken, is niet geschikt voor het koninkrijk van God.' De man achter de ploeg mag niet achterom kijken. Wanneer hij dit wel doet is de kans groot dat hij zijn os niet onder controle heeft en de ploeg afwijkt van de rechte lijn. Hij moet vooruit kijken, gericht naar wat voor hem ligt. Met dit krachtig beeld maakt Jezus een levenshouding duidelijk die zo nodig is om volgeling van Hem te zijn. Geliefde mensen, laten we eens naar, of in, onszelf kijken. Hoeveel zaken dragen wij in onze rugzak mee die ons 'zijn' vandaag bepalen? Dat kan gaan over foute keuzes die we hebben gemaakt, dingen die ons zijn aangedaan, opgelopen trauma's, zaken die gebeurd zijn en die heel onze persoon van nu tekenen,... Allemaal dragen we, willens nillens, onze levensrugzak mee. De ene heeft er al meer last van dan de an...

We kennen evangelieverhalen waar Jezus 'al weldoende' rond trekt. Zeker als er genezingen plaats vinden gaat het er nogal vreugdevol aan toe, met vele bekeringen tot gevolg, enzovoort. Vandaag een heel andere sfeer; eerder drukkend dan blij, als een soort stilte voor een ongekende storm. Hij is dan ook onderweg naar Jeruzalem, goed wetend wat Hem te wachten staat. Hij gaat, zo lezen we, recht en kordaat op zijn doel af: Hij ging vastberaden op weg naar Jeruzalem. We missen het gedrang en de vele mensen die gewoonlijk rond Jezus hangen. Het lijkt wel of de leerlingen angstig zijn voor een naderend onheil. Het is alsof ze bij het geringste teken van onraad in actie willen komen. Wanneer een Samaritaans dorpje wat moeilijk doet over een doorreisvisum, zijn ze dan ook meteen paraat. Aanvallen lijkt hen de beste verdediging. ‘Heer, wilt U dat wij vuur uit de hemel afroepen dat hen zal verteren?’ Waarop Jezus zich naar hen keerde en hen streng terecht wees. Een felle reactie van Je...

Johannes sprak tot Jezus: ‘Meester, we hebben iemand gezien die in uw naam demonen uitdreef en we hebben geprobeerd hem dat te beletten, omdat hij U niet samen met ons volgt.’ Jezus zei tegen hem: ‘Verhinder het niet! Want wie niet tegen jullie is, is voor jullie.’ Je zou kunnen denken dat het heel mooi zou zijn dat iedereen op deze wereldbol bewust in Jezus' naam zou leven, vanuit Jezus keuzes zou maken, werken van christelijke liefdadigheid zou doen,... Maar dat is niet zo. Heel wat mensen leven een mooi en zinvol leven zonder zich bewust aan Christus te schenken. Ik denk dan aan anders-gelovigen, maar ook aan niet-gelovigen. Belet hen niet het goede te doen, waarschuwt Jezus ons vandaag. Integendeel. Het goede dat gebeurt moeten we ondersteunen, bevorderen en beschermen, uit welke hoek het ook komt. Het 'goede' is immers universeel. Ieder mens is naar Gods beeld geschapen en draagt dus het potentieel in zich een goed mens te zijn. Wat de buitenkant betreft verschilt in...

De gelijkenis van de arme Lazarus drukt ons met onze neus op de wreedheid van de wereld: er zijn velen die 'in purperen gewaden en fijn linnen dagelijks uitbundig feestvieren' en geen oog hebben voor de tallozen arme Lazarussen die eenzaam voor de deur liggen. Hun wreedheid lijkt nog bitterder dan die van de rijke man in de gelijkenis. Hoe kunnen we onze oren sluiten voor de harde woorden van de profeet Amos: 'Wee jullie, zorgelozen ... Jullie liggen maar op je ivoren bedden, hangen op je divans, eten lammeren uit de kudde en kalveren uit de stal. Luidkeels zingen jullie bij de harp ... Uit grote schalen drinken jullie wijn, en met de beste olie wrijven jullie je in, maar dat Jozefs volk ten onder gaat, dat deert jullie niet.'  De evangelist noemt de naam van de rijke man niet, alsof onverschilligheid de naam is die alle zelfgenoegzame ego's van de wereld verenigt. Paus Franciscus zei in Assisi op een bijeenkomst van religieuze leiders: 'De grote ziekte van on...

'De Mensenzoon zal aan de mensen uitgeleverd worden' , zei Jezus tot zijn leerlingen. Zij begrepen dit niet, zo staat er, omdat de betekenis voor hen verborgen bleef. En maar goed ook. Wie weet wat hadden de leerlingen misschien uitgespookt om hun Heer te verdedigen. We lezen dit trouwens op meerdere plaatsen in het evangelie. Wanneer de Heer sprak over zijn vervolging die Hem te wachten stond, over zijn kruisdood dus, moesten de leerlingen zwijgen. Voorlopig toch. Er zal een tijd komen dat ze juist zullen moeten gaan getuigen van het kruis. Maar nu dus nog niet. Er zijn ook heel wat genezingsverhalen waar Jezus vraagt aan de genezene zijn genezing niet aan de grote klok te hangen. In de diepte om dezelfde reden. Men zou een Jezus verkondigen zonder kruis; Jezus als een soort wonderdoener met wat mooie woorden en niet meer dan dat. Nee, het meest belangrijke moest nog gebeuren, namelijk zijn dood en opstanding. Jezus verkondigen zonder kruis zou absoluut onvolledig zijn. Bet...

Jezus zei tegen hen: ‘En jullie, wie zeggen jullie dat Ik ben?’ Petrus antwoordde: ‘De door God gezonden messias.’   Nadat Jezus aan de leerlingen vroeg wat de mensen zeggen wie of wat Hij voor hen was, stelde Hij deze vraag nu heel persoonlijk aan hen, waarop Petrus antwoordde: ‘De door God gezonden messias’. Bij Matteüs zegt Jezus er dan nog bij: 'Gelukkig ben je, Simon Barjona, want dit is je niet door mensen van vlees en bloed geopenbaard, maar door mijn Vader in de hemel.' (Mt. 16, 17) Dit laatste, namelijk het geopenbaard zijn door de Vader, is van groot belang. Immers ook aan ons vraagt Jezus wie Hij voor ons is. En als we al antwoorden is het van belang dat we dit doen vanuit een innerlijke openbaring. We zouden namelijk ook kunnen antwoorden vanuit ons allerindividueelste ikje, los van God. Antwoorden als ‘Jezus is voor mij enkel een mooi voorbeeld, Hij komt mij interessant over, Hij is voor mij een soort licht, zijn boodschap heeft nog enige betekenis, Hij is een...

Vandaag zingt de psalmist: 'Vervul ons in de morgen met uw liefde, laat ons van blijdschap juichen, al onze dagen.' Geliefde mensen, nog meer dan de voorbije weken en maanden wordt in deze dagen de wereldvrede bedreigd. Laat ons juist dáárom niet ophouden dit ochtendgebed naar God toe te blijven uitzingen: met aandrang en smekend. Moge deze bede ons eigen hart vervullen met liefde, maar ook het hart van die wereldleiders die het vredeslot van miljarden mensen in handen hebben. 'Laat ons van blijdschap juichen...' , zegt het psalmvers. Veel reden tot blijdschap is er niet als je de journaals hoort of bekijkt. En toch... Ja, en toch... Als christenen moeten we durven blijven zingen, en wel in diepe innerlijke blijdschap. We mogen absoluut niet de paasvreugde verliezen die Christus in ons hart legt. Als we toegeven aan het verliezen van deze vreugde slaan we om naar bitterheid, kwaadheid en mogelijke haat, wat haaks staat op het evangelie. We moeten de vrede bewaren, in ...

In de Kerk vieren we vandaag de heilige apostel en evangelist Matteüs. Van beroep was hij tollenaar, een functie die een slechte faam had bij zijn landgenoten omdat hij de belastingen inde voor de Romeinse bezetter. Terwijl Jezus door de straten van Kafarnaüm gaat, merkt Hij Matteüs op, en in plaats van hem minachtend voorbij te lopen, zoals bijna iedereen deed, houdt Hij halt en nodigt hem uit: 'Volg Mij'. Dit woord van de Heer volstaat voor Matteüs: 'Hij stond op en volgde Hem'. Belangrijk in deze is het feit dat het initiatief volledig van Jezus komt. Hij richt zijn woord, dit woord raakt, met navolging tot gevolg. 'Ja' is altijd een antwoord op een uitnodiging. En de uitnodiging van de Heer is bijzonder, is die zin dat ze vol van genade is. Jezus' woord is een rakend woord; een woord dat de genade in zich draagt dat mensen inzicht doet krijgen, en kracht geeft de weg te gaan die aangeboden wordt: de weg van de liefde, de weg van het evangelie, de weg ...

‘Mijn moeder en mijn broers zijn degenen die naar het woord van God luisteren en ernaar handelen.’ Jezus vraagt ons om ons onder zijn Woord te plaatsen, het Woord van Vader. Eigenlijk vraagt Hij om dát te kiezen als het centrum van ons bestaan en al het andere van daaruit te beleven. Je onder Gods Woord plaatsen betekent God kiezen als het allerhoogste in je leven, als dé Allerhoogste. Het betekent voortdurend knielen voor zijn grootsheid, zijn majesteit. Hij is immers God: maker, gever, volheid en zin van alle leven. Je onder zijn Woord plaatsen betekent Hem welkom heten in je hart met al wat Hij geeft. Zijn Woord is immers zoveel meer dan 'woorden'; het is álles wat Hij geeft en ál wat Hij doet. Je onder Gods Woord plaatsen is je hele zijn schenken aan Christus; Hij, het mensgeworden Woord van de Vader. Op deze wijze mogen we moeder, broeder en zuster zijn van elkaar; wij allen die bewoond zijn door Jezus. We mogen moeder zijn van elkaar door elkaar te brengen naar het ha...

Vandaag lezen we in het boek Spreuken: Onthoud een ander niet waarop hij recht heeft, terwijl je het hem geven kunt. Ieder mens die wij vandaag ontmoeten heeft recht op onze liefde. Wie hieraan tekort schiet onthoudt de ander waarop hij recht heeft terwijl je het hem had kunnen geven. Een gemiste kans, zowel voor jezelf als voor hem die je had kunnen liefhebben. In wezen is elke mens een bedelaar naar liefde. Religieus gezien is het God die doorheen de ander zegt: ‘heb mij lief’. In de medemens mogen wij inderdaad God ontmoeten die vraagt te beminnen. Kijk de ander in de ogen en je kijkt God in de ogen. Ja, de medemens werkelijk ontmoeten is staan van aangezicht tot Aangezicht. Dit is geen theologische woordspelerij, het is gewoon realiteit. We kwetsen die liefde, we kwetsen de medemens, we kwetsen God, we kwetsen onszelf, wanneer we niet liefhebben terwijl we dat hadden kunnen doen. Laat ons elke mens beminnen, vanuit God in ons; eenvoudig, oprecht en als het kan met de ‘glimlach’...

Op het eerste zicht komt dit evangelie stroef over. Maar bij herlezing merk je dat er veel waarheid in zit. Eigenlijk zegt Jezus: wees zo creatief in de liefde dan dat sommige mensen creatief zijn in het kwade. ‘Neem een voorbeeld aan hen, doe zoals zij’, zegt Jezus. Als je ziet hoeveel energie, geld, tijd wordt besteed aan het uitoefenen van het kwaad… het is te gek voor woorden. Moest al die energie, dat geld en die tijd besteed worden aan de opbouw van Gods Rijk, wat zou de wereld mooi zijn. Maar jammer genoeg besteedt men dikwijls meer aandacht aan de geldduivel (de mammon) dan aan de liefde. En die twee kun je, zoals Jezus duidelijk zegt, niet tegelijk dienen. Onlangs las ik nog in De Standaard dat men in Oostenrijk met zware graafmachines een hele gletsjer aan het wegscheppen is om twee skibanen met elkaar te verbinden. Goed voor het toerisme, maar vooral: geld in ’t bakske. Triestig toch hoe de natuur verkracht wordt voor puur geldgewin. Of denk aan de miljarden die jaarlijk...

Jezus beschrijft verschillende types van mensen die verschillend met het woord van God omgaan. Ik pik er eentje uit: 'Het zaad op de rotsachtige bodem, dat zijn zij die het woord vol vreugde aannemen wanneer ze het horen, maar het schiet geen wortel; voor het moment geloven ze, maar als ze op de proef worden gesteld, worden ze afvallig.' Ik vermoed dat velen onder ons zich met deze uitspraak aangesproken voelen. We houden van het evangelie, we hebben de Heer (het mensgeworden Woord) lief. En we menen dat heel oprecht. Velen lezen dan ook regelmatig (biddend) in de Bijbel en men besteedt dagelijks tijd aan gebed. Maar als het dagelijks leven de consequenties vraagt van het 'christen zijn' dan durft men af te haken, of toch tenminste niet ten volle die weg te gaan die ze beluisterd hebben in de Schrift. Men bemint het Woord, maar vaak is men lauw in het handen en voeten geven van dit Woord. Des mensen... Maar het is niet omdat het des mensen is, dat we er ons dan maar i...

Onderstaande overweging gebruikte ik ook vorig jaar. Het evangelie van vandaag is een echte parel. En we mogen gerust ook zeggen dat het een soort lofzang is op een al te vaak vergeten groep. Vaak hebben we de indruk dat het evangelie een zaak van mannen is. Vrouwen komen er nauwelijks of slechts terloops aan te pas. Een zieke vrouw wordt wel eens genezen. Een vrouw wast de voeten van Jezus. Vrouwen volgen Hem en zijn vrienden en zorgen voor hen uit eigen middelen. Vrouwen staan onder het kruis. Ze staan overal achter of onder, maar zelden of nooit op het voorplan. Grote rollen worden door mannen bezet. Apostelen en schriftgeleerden, een honderdman, een barmhartige Samaritaan of een goede herder. Dat Annas en Kàjafas, Herodes, Judas of Pilatus ook mannen waren, is hier helemaal geen troost. Maar zo ziet Jezus het niet. Op geen enkel moment. Want het evangelie is geen 'Guiness-book of records', waarin het om de grootste, de sterkste of de beste gaat, waarbij alleen prestatie o...

Vandaag gedenkt de Kerk Maria als Onze-Lieve-Vrouw van Smarten. Men noemt haar ook wel eens Onze-Lieve-Vrouw van de zeven weeën, wat ik persoonlijk rijker vindt. Weeën, zoals een barende vrouw die kent, doen pijn, maar het is een pijn die onlosmakelijk verbonden is met het nieuwe leven dat weldra uit de moederschoot zal komen. Het lijden dat Maria gekend heeft had niet het laatste woord, zoals dat ook niet bij haar Zoon was, en zoals dat ook niet is in de Kerk. Christelijk lijden, verbonden met de Heer, betekent nooit een eindpunt, maar veeleer een weg van nieuw leven; hetzij voor jezelf, hetzij voor anderen, hetzij voor komende generaties. Naar Maria mogen we kijken als onze Moeder. Het evangelie van vandaag verhaalt hoe Jezus vanop het kruis zijn eigen moeder schenkt als moeder aan Johannes. En we lezen dat Johannes haar bij zich in huis neemt. Ook aan ons schenkt Jezus zijn moeder als onze moeder, en net zoals Johannes mogen wij haar bij ons in huis nemen. Dat betekent: we mogen Ma...

Geliefde mensen, laten we, vandaag op deze feestdag van de Kruisverheffing, het kruis ten diepste aanschouwen. Enkele gedachten daarbij. Vooreerst zien we een ongelofelijke trouw van Jezus aan zijn Vader. Hij had kunnen weglopen. Maar Hij nam de volle consequentie op zich wat het volbrengen betrof van zijn opdracht: het verkondigen van zijn Zoon-schap en daarmee de Blijde Boodschap. We kennen het gevolg: kruisiging. Wat een trouw! Om stil van te worden. Wat we ook zien is een ongelofelijke liefde voor de zondaar; niet voor de zonde, wél voor de zondaar. Tientallen gebeurtenissen en parabels vertellen ons in de evangelies over Jezus’ liefde voor de zondaar, en zijn verlangen tot genezing van ieder zondig hart. Hij ging de zondige mens opzoeken, voerde met hem het goede gesprek, wilde bij/in hem te gast zijn en deed er alles aan dat de zondaar zich zou keren tot God, vanuit het nieuwe leven dat Hij gaf aan, en was voor, de zondaar. Op het kruis is Jezus afgedaald tot in de meest donk...

Paulus gebruikt het voorbeeld van het lichaam dat uit vele ledematen bestaat om de noodzakelijke verscheidenheid van charismatische gaven te verduidelijken die aan de Kerk worden gegeven om de eenheid van het ene lichaam op te bouwen in de verscheidenheid van de ledematen en hun onderlinge afhankelijkheid. Deze metafoor gebruikt Paulus niet alleen om de Kerk te beschrijven als een eenheid of als een organische vergadering. Hij bevestigt er ook mee dat dit lichaam, de Kerk dus, een 'geestelijk' lichaam is, dat wil zeggen het lichaam van Christus: 'Wij zijn allen gedoopt in één Geest en zijn daardoor één lichaam geworden'. Christenen, schrijft Paulus, behoren tot verschillende etnische en sociale groepen - Joden en Grieken, slaven en vrijen - maar door de Geest zijn zij tot één lichaam verzameld. De christelijke gemeenschap is niet de som van individuele personen, zij is niet het resultaat van individuen naast elkaar, zij is geen club met gemeenschappelijke belangen en ...

De centurio stuurde enkele vrienden naar Jezus toe stuurde met de mededeling: 'Heer, spaar u de moeite, want ik ben het niet waard dat U onder mijn dak komt. Daarom ook achtte ik mij niet waardig om zelf naar U toe te gaan. Spreek slechts een enkel woord en mijn knecht zal genezen.' We herkennen hier de woorden die ook wij uitspreken net voor het ontvangen van de Communie: 'Heer, ik ben niet waardig dat Gij tot mij komt, maar spreek en ik zal gezond worden'. Wanneer we die woorden bidden is dat enerzijds een heel persoonlijke bede die jij als individu uitspreekt tot de Heer je er van bewust zijnde dat je zijn genezing nodig hebt. Anderzijds zijn het woorden die we bidden midden en in naam van de grotere gemeenschap. Dan wordt het een voorbede voor de Kerk, voor de hele mensengemeenschap. En dat laatste is niet onbelangrijk. Mensen in gebed voor de Heer brengen... Daar drukken we niet enkel een solidariteit met hen uit, maar we smeken ook genade af voor deze mensen. W...

Het evangelie van vandaag spreekt over Gods barmhartigheid, en over de vreugde die hiermee gepaard gaat wanneer het verlorene teruggevonden wordt. Eerst horen we het verhaal van de herder die zijn buren en vrienden bij elkaar roept met de mededeling: 'Deel in mijn vreugde, want ik heb het schaap gevonden dat verdwaald was.' Dan ontmoeten we de vrouw die ook haar buren en vriendinnen bij elkaar roept met de boodschap: 'Deel in mijn vreugde, want ik heb de drachme gevonden die ik kwijt was.' En dan hebben we de vader van de verloren die zijn knechten bij elkaar roept en zegt: 'Haal vlug het mooiste gewaad en trek het hem aan, doe hem een ring aan zijn vinger en geef hem sandalen. Breng het gemeste kalf en slacht het. Laten we eten en feestvieren, want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en is teruggevonden.' Met deze drie gelijkenissen beschrijft Jezus Gods vreugde wanneer Hij zijn verloren kinderen terugvindt. God heeft ...

U kunt niet drinken uit de beker van de Heer en ook uit die van demonen, u kunt niet deelnemen aan de maaltijd van de Heer en ook aan die van demonen. Of willen we de Heer tergen? Zijn we soms sterker dan Hij? Zo lezen we bij Paulus vandaag. Anders gezegd: naar de Mis gaan en tegelijk het kwade dienen... dat kan niet. Dat is absurd. De woorden van Augustinus indachtig 'In het Brood zie je wat je bent en ontvang je wat je bent' zijn we geroepen een leven te leiden overeenkomstig de inhoud van de eucharistie. Anders tergen we de Heer, zegt Paulus. Tja... en toch leert de realiteit ons dat we, ondanks onze liefde voor de eucharistie, niet altijd dat leven leiden dat in overeenstemming is met de eucharistie. Is dat een reden om niet meer naar de Mis te gaan? Moeten we wachten tot we een zekere graad van heiligheid hebben bereikt om de tafel van de Heer te naderen? Nee hoor, dat zou tegen het evangelie zijn, tegen de woorden van Jezus die gezegd heeft dat Hij niet gekomen is vo...

Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt? Hoe kun je tegen hen zeggen: “Laat mij de splinter uit je oog verwijderen,” terwijl je de balk in je eigen oog niet ziet? Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit het oog van je broeder of zuster te verwijderen. De splinter en de balk. Als zoon van een timmerman was Jezus er van jongsaf mee vertrouwd, er van huis uit mee opgegroeid. Splinters heeft Hij in zijn handen gevoeld. Balken heeft Hij gesjouwd op zijn schouders. Geen timmerman of schrijnwerker kan daaraan voorbij. De splinter en de balk. Als gezondene van zijn Vader tussen de mensen van Israël heeft Hij ze gezien in het oog en in het hart van veel mensen. Splinters van vooringenomenheid en balken van vooroordeel. Splinters en balken die het gezicht vertekenden, die de goede kijk op anderen vervormden, die mensen blind maakten voor het goede ...

Waarom vieren we in de Kerk de geboorte van Maria? Waarom vier je de geboorte van je partner, je kind, je vader of moeder, je medezuster- of broeder, een kennis,…? Omdat je van deze mensen houdt, omdat je hun leven liefhebt, omdat je van God houdt die hen het leven gaf. Verjaardagen zijn feesten van dankbaarheid, van verbondenheid; feesten van lof. Zo ook met de geboorte van Maria. Of Maria werkelijk op 8 september is geboren is nog maar de vraag, maar op zich is die vraag niet belangrijk. Van belang is dat we haar vieren om juist dezelfde reden dan dat we de geboorte vieren van onze geliefden. We houden van haar, we houden van God die haar het leven gaf (vol van genade), we houden van haar beschikbaarheid, van haar ja-woord, van haar moederschap zowel over Jezus als over ons. Reden genoeg om haar vandaag in de bloemetjes te zetten. Het evangelie van vandaag verhaalt dat de engel aan Jozef verschijnt met de bemoediging dat hij Maria gerust tot zijn vrouw mag nemen; het kind dat zij dr...

Vandaag lezen we bij Paulus:  'Laat ieder die een vrouw heeft zo leven dat het hem niet in beslag neemt, ieder die verdriet heeft zo dat hij er niet door wordt beheerst, ieder die vreugde voelt zo dat hij er niet in opgaat, ieder die bezit verwerft alsof het niet zijn eigendom is, ieder die in deze wereld leeft alsof ze voor hem niet meer van belang is. Want de wereld die wij kennen gaat ten onder.' Ging Paulus ervan uit dat Christus weldra ging terugkomen? Of dacht hij dat het 'einde der tijden' in zicht was? In de loop der geschiedenis hebben heel wat exegeten en theologen zich over deze vraag gebogen. Wat er ook van zij, de woorden hierboven aangehaald hebben een diepe en rijke betekenis; beslist voor de mensen van toen, maar ook voor ons vandaag. Van belang is dat we ons niet laten opslorpen, of niet ten onder gaan, aan mensen, dingen, of gemoedsstemmingen. Hoe waar het ook is dat deze zaken wezenlijk bij ons leven horen, en bij onze persoon, we moeten er verstand...

De eerste lezing van vandaag, uit de eerste brief van Paulus aan de Korintiërs, komt best lastig over. Laten we het als een uitdaging zien er ons wat dieper in te verdiepen. Voor Paulus gaat de eenheid binnen de gemeenschap voor alles. Wanneer men bij geschillen z'n toevlucht neemt tot instanties die 'de gemeente geen aanzien genieten' doet dit de eenheid, en haar roeping, teniet. Voor Paulus staat dit gelijk als je onderdanig opstellen aan 'de wereld'. En dat is nu net voor Paulus onaanvaardbaar. Als er geschillen zijn, van welke aard ook, moeten die opgelost worden in een geest van broederlijkheid, opdat ieder terug het juiste spoor mag vinden, en opdat de eenheid zou hersteld worden. De vermaning, het naar oplossingen zoeken, de verzoening, moet - met andere woorden - gebeuren 'in Christus', vanuit zijn aanwezigheid binnen de gemeenschap. Dat is de ware gerechtigheid naar waar moet gestreefd worden. We kunnen dit vergelijken met wat Jezus zegt bij Mt 5...

Het is algemeen bekend dat er een geval van ontucht bij u is dat zelfs bij de heidenen niet voorkomt: er is iemand die met de vrouw van zijn vader leeft. En u blijft maar trots op uzelf. Zou u niet eerder geschokt en bedroefd moeten zijn? Zo lezen we vandaag bij Paulus uit de eerste Korintiërsbrief. We luisteren naar woorden van Vincenzo Paglia, ontleend aan 'Het Woord van God elke dag - 2022' uitgegeven bij Halewijn. Na de eerste vier hoofdstukken, die een soort grote inleiding op de brief vormen, stelt Paulus nu enkele vragen over het leven van de gemeenschap aan de orde.  Uit de woorden van Paulus blijkt hoe sterk zijn band met die gemeenschap is en hoezeer hij wenst dat het gedrag van allen voorbeeldig is. De vermaning van een lid van de gemeenschap is uiting van zijn verantwoordelijkheid voor het gemeenschapsleven. Dergelijke houding van Paulus vraagt nederigheid en spirituele wijsheid. (In deze tijd, waar waar uit zogenaamd 'respect voor de ander' heel vaak zwi...

 Als Hij merkt dat velen Hem volgen 'wendde' Jezus zich tot hen en kijkt hen aan. Dit is niet zomaar een opmerking van de evangelist. In het 'zich wenden' van Jezus zit al zijn hartstocht voor de mensen vervat. Hoe dikwijls herhaalt Hij niet aan hen die Hem volgen dat Hij niet voor zichzelf is gekomen, maar voor hen. Telkens wanneer wij het evangelie horen, wendt Hij zich tot ons met zijn Woord opdat het ons hart zou bereiken. Hij verwacht van ons een ernstige bekering, net zoals zijn liefde ernstig is. Hij wil dat wij Hem ernstig navolgen: ‘Wie Mij volgt, maar niet breekt met zijn vader en moeder en vrouw en kinderen en broers en zussen, ja zelfs met zijn eigen leven, kan niet mijn leerling zijn.' Het is vanuit de radicale keuze voor Jezus dat relaties, ook familierelaties, opnieuw ontstaan. De radicale keuze voor de Heer is de kern van deze passage van het evangelie. Dat wordt duidelijk in het vervolg: 'Wie niet zijn kruis draagt en achter Mij aan komt, kan...

Is ons geloof leven of theorie? Beperken wij ons geloofsleven tot een nauwkeurig afgebakend terrein, omzoomd met paaltjes van wetten, voorschriften en geboden? Is onze godsdienstbeleving verworven tot een parcours van regels, praktijken en verplichtingen waar me met een zekere geloofsroutine of schriftgeleerdheid na een tijd moeiteloos doorheen slalommen? Of is het een op weg gaan met Jezus door de velden van ons leven met slechts dit ene gebod om handen 'Bemin God, bemin uw naaste'? Pas waneer wij zo door het leven gaan zullen wij beseffen: 'Heer, hoe groot zijt Gij, wij buigen voor uw majesteit'. Gelovig buigen wij voor de Mensenzoon, die de Heer van de sabbat en de grondwet van ons leven is, de innerlijke stuwkracht van onze liefde voor allen die God op ons levenspad brengt.

In de tussenzang, uit psalm 37, lezen we in vers 27: ‘Mijd het kwade en doe het goede, en je zult voor eeuwig wonen in het land’. Ik wil graag samen met u wat verder mijmeren over dit psalmvers. Het kwade mijden en het goede doen. Heel duidelijke taal. Elke normaaldenkende mens zal dit ook beamen. Het is de weg bij uitstek voor het creëren van een samenleving waar het goed is om leven, en wel voor ieder. Christen, jood, moslim, en zelfs de ongelovige, zal zich vinden in deze woorden. Een christen-gelovige leest de woorden ‘doe het goede’ echter zeer specifiek. Het ‘goede doen’ heeft, zoals je weet, te maken met het volbrengen van Gods wil, met het leven ‘in God’, met liefhebben zoals God liefheeft in Christus. Het is je geven aan Jezus’ tegenwoordigheid diep in jezelf, in de ander, in de Kerk, in de schepping. Het is je toevertrouwen aan Christus’ leven, aan zijn liefde. Het is je beschikbaar stellen voor zijn roep die uw roeping zal zijn, bereid een antwoord te geven; een antwoord...