maandag in week 23 door het jaar

Het is algemeen bekend dat er een geval van ontucht bij u is dat zelfs bij de heidenen niet voorkomt: er is iemand die met de vrouw van zijn vader leeft. En u blijft maar trots op uzelf. Zou u niet eerder geschokt en bedroefd moeten zijn?

Zo lezen we vandaag bij Paulus uit de eerste Korintiërsbrief.

We luisteren naar woorden van Vincenzo Paglia, ontleend aan 'Het Woord van God elke dag - 2022' uitgegeven bij Halewijn.

Na de eerste vier hoofdstukken, die een soort grote inleiding op de brief vormen, stelt Paulus nu enkele vragen over het leven van de gemeenschap aan de orde. 

Uit de woorden van Paulus blijkt hoe sterk zijn band met die gemeenschap is en hoezeer hij wenst dat het gedrag van allen voorbeeldig is. De vermaning van een lid van de gemeenschap is uiting van zijn verantwoordelijkheid voor het gemeenschapsleven. Dergelijke houding van Paulus vraagt nederigheid en spirituele wijsheid. (In deze tijd, waar waar uit zogenaamd 'respect voor de ander' heel vaak zwijgen, kan Paulus met dit gegeven ons veel leren - nota Kris). 

Paulus veroordeelt de trots van hen die menen over charismatische gaven te beschikken en toch geen oog hebben voor de onfatsoenlijke daden die in de gemeenschap voorkomen. Hun concentratie op zichzelf verhindert hen om te zien wat er om hen heen gebeurt. Daarom wil Paulus dat iedereen zich om iedereen bekommert. 

Broederlijke vermaning is niet evident en niet gemakkelijk. Het vergt een oplettende en geduldige geest die vastberaden het hart weet te raken van hen die in de fout zijn gegaan, hen tot bekering weet aan te zetten en die ook zo de groei van de hele gemeenschap mogelijk maakt. De gemeenschap, zo zegt Paulus, is medeverantwoordelijk voor de heiligheid van al haar leden. Dat is de zin van de broederlijke vermaning.

Het beeld van de slechte zuurdesem illustreert de nauwgezette aandacht die moet worden besteed om het kwaad uit te roeien. Anderzijds moet de zuurdesem 'van reinheid en waarheid' worden aangemoedigd om de gemeenschap van gelovigen te doen groeien naar Gods wil. Eenmaal gegist moet zij op haar beurt de grotere gemeenschap doen gisten.