zaterdag in week 23 door het jaar

U kunt niet drinken uit de beker van de Heer en ook uit die van demonen, u kunt niet deelnemen aan de maaltijd van de Heer en ook aan die van demonen. Of willen we de Heer tergen? Zijn we soms sterker dan Hij?
Zo lezen we bij Paulus vandaag.

Anders gezegd: naar de Mis gaan en tegelijk het kwade dienen... dat kan niet. Dat is absurd. De woorden van Augustinus indachtig 'In het Brood zie je wat je bent en ontvang je wat je bent' zijn we geroepen een leven te leiden overeenkomstig de inhoud van de eucharistie. Anders tergen we de Heer, zegt Paulus.

Tja... en toch leert de realiteit ons dat we, ondanks onze liefde voor de eucharistie, niet altijd dat leven leiden dat in overeenstemming is met de eucharistie.

Is dat een reden om niet meer naar de Mis te gaan? Moeten we wachten tot we een zekere graad van heiligheid hebben bereikt om de tafel van de Heer te naderen? Nee hoor, dat zou tegen het evangelie zijn, tegen de woorden van Jezus die gezegd heeft dat Hij niet gekomen is voor de gezonde mensen maar wel voor de zieken. Het is dus goed de Heer te ontvangen in de communie ons bewust zijnde dat we vergeving en heling nodig hebben.

Anderzijds blijft natuurlijk de roeping om te worden wat we in de communie ontvangen: gemeenschap met elkaar in de Heer, gegeven liefde voor de wereld.

Als we het kerkgebouw verlaten na een viering zouden we vernieuwde mensen moeten zijn; nieuw gemaakt door Christus. De oude mens afleggend, in Hem herboren. Telkens opnieuw, zondag na zondag. Gods blijde boodschap is immers zijn barmhartigheid voor de wereld, dus ook voor ieder van ons. Wie naar de Mis gaat, klopt zich - indien nodig - nederig op de borst en gooit zich in Gods barmhartigheid; God die telkens weer opnieuw zal vergeven en ons zal doen opstaan in Christus.

Ja, God redt, in de meest diepe betekenis van het woord. Aan ons de stap ons te werpen in zijn armen.

Een mooi weekend,

kris