4 okt - Franciscus van Assisi

Vandaag vieren we het feest van de heilige Franciscus van Assisi. We herdenken dat hij gestorven is in de nacht van 3 oktober 1226. Zijn getuigenis beroert vandaag nog steeds het hart van vele mensen en brengt hen tot bij de Heer. De ontmoeting met de melaatse, die Franciscus omhelsde en kuste, en het luisteren naar de stem van de Gekruisigde in het kerkje van San Damiano, waren het fundament van zijn bekering. Van dan af begint de jonge Franciscus het evangelie te beleven "zonder toevoegingen". In hem wordt het evangelie het zuurdesem van universele broederlijkheid.

De tekst uit het evangelie die de liturgie ons op dit feest aanbiedt, herinnert ons aan Jezus' gebeden. Het is Jezus' dankzegging aan de Vader omdat Hij zich over de kleinen heeft ontfermd en hun het mysterie van zijn reddende liefde heeft onthuld, een mysterie dat eeuwenlang verborgen is gebleven en dat zelfs de wijzen niet hadden kunnen begrijpen als God het niet zelf had geopenbaard: dat God de wereld zo lief heeft gehad dat Hij zijn eigen Zoon heeft gezonden om alle mensen te redden uit de macht van het kwaad en de dood.

De Vader wil de mensen redden en bevrijden, te beginnen bij de kleinsten en de zwaksten. Het is het 'privilege van de armen', iets wat vanaf de eerste bladzijden van de Bijbel geldt en ook nu nog een prioriteit is in het leven van Jezus' volgelingen.

Paus Franciscus herinnert ons daar steeds opnieuw aan. Daarom heeft hij de naam van de heilige Franciscus gekozen, die ons vandaag nog steeds aanspoort met zijn voorbeeld om onszelf te beschouwen als die kleine mensen die Gods liefde hebben ontvangen waarvan het de bedoeling is dat ze haar beleven.

De heilige Franciscus maakte deel uit van de lange schare gelovigen die als een rode draad door twintig eeuwen christelijke geschiedenis loopt: de voorliefde van God voor de armen en de zwakken. Daarvan vertrekt God om de wereld te bevrijden. Franciscus herhaalt wat Jezus met zijn leerlingen deed: Jezus koos eenvoudige, misprezen mensen uit als apostelen voor zijn rijk. Door ons - zo zou het moeten - blijft Jezus zich tot de vermoeide menigte van deze wereld richten zeggende: 'Kom naar Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, dan zak Ik jullie rust geven'.

Laat ons arm leven, als een ware bedelaar naar Gods liefde.

Bron: Vincenzo Paglia