dinsdag in week 2 door het jaar

De sabbat is er voor de mens, en niet de mens voor de sabbat.

Beste lezers,
deze uitspraak van Jezus geeft wel op een overtuigende manier weer dat Jezus boven de wet staat. Van Jezus verwacht je niet dat Hij de wet niet zou kennen. Hij, als Jood, kende die uitstekend, had ook eerbied voor de wet, en voor de naleving, maar Hij kende beter dan de farizeeën de betrekkelijkheid ervan. De wet was geen doel op zich, maar gegeven als hulpmiddel. Jezus zat er niet aan vastgeklonken zoals de farizeeën die niet verder keken dan de grens van de letters.

Dit stukje evangelie heeft me altijd geboeid. Het is een sterk verhaal. Jezus die zo ruimdenkend blijkt te zijn dat hij de leerlingen hun gang laat gaan bij het plukken van de aren (om op de korrels te knabbelen?) Het betreft hier in de ogen van de farizeeën – zo vermoed ik - het verbod om op sabbat te ‘werken’. Aren plukken, is natuurlijk geen werk. In elk geval is het geen kwestie van de oogst binnenhalen. Jezus, de kenner van de Schriften, heeft, toen de farizeeën de leerlingen betrapten, meteen een antwoord klaar en haalt het feit aan dat David en zijn hongerige makkers de toonbroden in de tempel gegeten hebben waarvan, volgens de wet alleen de hogepriester mocht eten.

Vanzelf moet ik terugdenken aan de tijd toen ik kind was. Mijn ouders hadden een boerderij. Afhankelijk van het weer rond oogsttijd, kon het een heel enkele keer nodig zijn om op zondag het hooi binnen te halen omdat er regen voorspeld was. Eigenlijk mocht er op zondag niet gewerkt worden. Ik ving het gesprek op over het feit of ze nog tot maandag konden wachten of niet. Dat was een serieus gesprek, waar geen enkel woord uit de Bijbel aan te pas kwam, maar waar ik wel in hoorde dat ‘het’ eigenlijk niet mocht. Van wie het niet mocht, vroeg ik me af, maar daar werd niet over gepraat. Wat er bij mij bleef hangen is de eerbied rond het beslissen over ja of nee.

Wat de sabbat is voor de joden, werd in het christendom de zondag, met blijkbaar in de denkwijze, minstens de nawerkingen van de wetten in het jodendom. Of mijn ouders zich van de oorsprong van het verbod bewust waren? Ik denk van niet.

Hoe gaan wijzelf met regels om? Bijvoorbeeld rond de rust op zondag, bij de joden de zaterdag, de sabbat. In Genesis lezen we dat God de zevende dag rustte van al zijn scheppingswerk. Dat is een zinvolle beeldspraak. Gunnen we ons, - niet alleen op zondag, - de rust en de tijd om te relaxen en, al is het maar kort, ruimte te maken voor verstilling? Durven we de stilte nog aan om vervolgens te voelen wat ons diepste verlangen is? Wat zou de oorzaak ervan zijn dat we er niet altijd voldoende aan toekomen? Tijd vrijmaken voor onze innerlijke weg is geen verloren tijd!

Laten wij bidden ...

Heer van de tijd,
geef ons de moed om te ontdekken waar het in het leven om gaat, moed om stil te staan bij wat wezenlijk is, moed om te erkennen dat we het leven hebben ontvangen om dit uiteindelijk gezuiverd aan U terug te geven!
Dit vragen wij U in gemeenschap met Jezus Christus die ons voorging in gebed en die, ondanks het beroep dat mensen op Hem deden, zich vaak terugtrok in de bergen om te bidden.
Amen.

Voor vandaag wens ik ieder die dit leest momenten van rust toe, dit ondanks de onrust die er, zoals het leven soms kan zijn, tegelijkertijd in ons kan rondwaren.

Ricky Rieter