dinsdag in week 4 door het jaar

Als ik alleen zijn kleren maar kan aanraken, zal ik genezen.

Beste lezers,
vandaag een lange evangelielezing. Twee ineengestrengelde verhalen. Wat ik me afvraag is waarom die twee verhalen op een wat vreemde manier met elkaar verbonden zijn, alsof het een vergissing zou zijn. In elk geval is het een storend oponthoud voor Jaïrus die een stervende dochter heeft en dringend beroep op Jezus doet.

In ons leven gebeurt dat soms ook. Er gebeurt iets anders dan wat logisch is en ook iets anders dan we verwachten. We kunnen het dan niet volgen. Waarom gebeurt dit nu? Je kunt ziek worden, er gebeurt iets binnen je familie, of binnen je werk, je hebt je op iets voorbereid en het kan, door omstandigheden, niet doorgaan. Pas heel veel later zie je het verband, of misschien zie je het nooit.

Een aanraking kan je hele leven veranderen.

Er komen meerdere aanrakingen voor in dit verhaal:

• Jaïrus, de vader van het meisje, die hopeloos is omwille van zijn doodzieke dochter, valt aan Jezus’ voeten neer, en smeekt Hem of Hij zijn dochter de handen op wil komen leggen, haar aan wil raken. Hij gelooft!  Hij ís in zijn hart al aangeraakt door Jezus.
• De vrouw die met schroom en in angst en grote nood, vermengd met geloof in Jezus, de mantel van Hem van achteren aanraakt en onmiddellijk geneest.
• Het meisje, hoewel door omstanders al dood gewaand, wordt door Jezus bij de hand genomen en uitgenodigd om op te staan. Dat doet ze onmiddellijk.

De aanrakingen brengen bij alle drie nieuw leven met zich mee en een geheel nieuw perspectief. Bevestigd zijn ze door Jezus in hun geloof. Dit op een zeer kritiek moment in hun leven. Ze zullen hun weg in vreugde vervolgen, als herboren.

Aangeraakt worden. Zijn ook wij misschien ooit aangeraakt door Hem, met een ontroerende wending in ons leven tot gevolg? Een wending die we nooit hadden kunnen voorzien? Misschien zelfs na een periode van eenzaamheid, lijden, en pijn?

Zoals we in de coronatijd het aanraken zeer gemist hebben, zo kunnen we, ook in normale tijden, wel eens die andere aanraking missen, de nabijheid van de Ander en ook van de ander, de mens die naast ons gaat.

Wanneer laten we ons raken, en door Wie/wie? Ons geloof zegt dat er Een is die ons dagelijks heel nabij is, ons aanraakt, onmerkbaar soms. Uit zijn aanraking komt leven voort.

Laten wij bidden…

God van het Leven, wij vragen U, raak ons aan met Uw tedere liefde zodanig dat ook wij Uw handen mogen zijn om anderen in hun kwetsbaarheid aan te raken en nabij te zijn
Dit in de kracht en naar het voorbeeld van Jezus, Uw Zoon.
Amen.

Aanraken en aangeraakt worden, wens ik jullie toe vandaag!
Ricky Rieter