donderdag in week 2 door het jaar

Allerlei zieken verdrongen zich om Jezus aan te raken, omdat Hij al veel mensen had genezen.

Bij de voorbije jaarwissel hebben we elkaar de beste wensen toegewenst. Dat doen we ook met verjaardagen, of met nog andere gelegenheden. Heel vaak zeggen we dan: 'Ik wens je een goede gezondheid'. En dikwijls het gekende zinnetje daarna: '... want dat is toch het belangrijkste in een mensenleven'.

Lieve mensen - en nu hoop ik dat ik niemand tegen de schenen stamp - ik weet niet of dit laatste waar is. Is het zo dat de fysieke gezondheid in het leven van een mens het allerbelangrijkste is?

Dát het belangrijk is, is een feit. Mensen verlangen om fysiek gezond te zijn, en de meesten doen er dan ook alles aan om een gezond lijf te hebben. Maar de vraag die we ons mogen stellen is: 'Is de fysieke gezondheid nu echt het allerbelangrijkste in ons leven?'

Het is een vraag waarmee we voorzichtig moeten omgaan. M'n eigen vader - die een flink eind in de 80 is - is deze week via spoed opgenomen in het ziekenhuis omdat zijn bloedplaatjes buiten balans waren. Aan mijn moeder moet ik nu niet zeggen dat gezondheid niet het belangrijkste is in een mensenleven. Ze zou boos zijn, en terecht. Een mens wilt nu eenmaal graag gezond zijn, en dat wenst hij ook zijn partner toe, zijn kinderen, zijn huisgenoten, zijn kennissen,...

Maar neem nu dat je lichaam niet gezond is, dat je een chronische ziekte draagt, dat je plots de diagnose hebt gekregen van bijvoorbeeld een kwaadaardige kanker, dat je van de ene behandeling naar de andere moet, dat je misschien te horen hebt gekregen dat je niet meer lang te leven hebt...
Lastig, erg lastig. En vooral niet evident daarmee om te gaan.

In Jezus' tijd was het niet anders. Ook toen wilden de mensen lichamelijk gezond zijn. Men had van Jezus - die wonderen deed - gehoord, en men trok naar Hem, met de hoop op... Waarschijnlijk zouden we hetzelfde doen.

Mede-lijdend, medevoelend - zoals Jezus was -, heeft Hij beslist vele mensen genezen van hun fysieke kwaal. Toch, en we weten dat, waren die genezingen niet het belangrijkste voor Jezus. Hij keek naar de gehele mens, bijzonder naar de binnenkant. En vooral onze innerlijke kwalen, onze neigingen tot zonde, onze lauwheid,... die wilde Hij aanraken en genezen.

Toen Jezus werd verweten dat Hij met tollenaars en zondaars at, antwoordde Hij: 'Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.' (Mc 2, 13-17) Met andere woorden: Bij Jezus ging genezing vooral om de binnenkant, om een verandering van leven, om een beslissing voor God, om een bekering van het hart.

Zorg dragen voor ons lichaam is goed en nodig. Verlangen dat we gezond zijn is menselijk. Maar hoe staat het met onze binnenkant? Besteden we evenveel aandacht aan hoe we écht vanbinnen zijn dan aan onze fysieke noden?

Ooit zullen we sterven. Ons lichaam zal achter blijven. Onze binnenkant zullen we meenemen. Meer dan ooit zullen we bij ons sterven zicht krijgen op die binnenkant. Zal deze mooi zijn, getekend door een zuiver 'ja'? Of zal hij besmeurd zijn door onze nee-woorden?

Beste mensen, ik wil fysieke zorg en zorg voor de binnenkant niet tegenover elkaar plaatsen. Maar zie het als een wake-up call. Laten we, ondank dat we misschien fysiek ziek zijn, ondanks een mogelijke negatieve diagnose, ondanks dat we misschien leven met een beperking, ondanks allerlei fysieke lastigheden, vooral oog hebben voor onze binnenkant.
Hoe staat het met ons 'ja' tot God? Blijven we - ondanks al die lastigheden - oog hebben voor Hem en voor de ander?

En - wanneer we fysiek ziek zijn of leven met een beperking - kunnen we daarin de Heer welkom heten, Hem ontmoeten? En wel zo dat het een zekere vruchtbaarheid kent voor ons eigen leven en het leven van de Kerk?

Lichamelijk ziek zijn op zich heeft niet het laatste woord. In het leven gaat het om God, om ons ja-woord, om de liefde - zowel bij ziekte als bij gezondheid.
Mogen we áltijd instrument zijn van Hem.

Laten wij bidden ...

Heer Jezus,
raak ons aan, tot in het diepst van onze binnenkant. Genees ons van alles wat ons wegtrekt van de Liefde, van Gods wil in ons leven. Mogen wij, ons in vrijheid gevend aan U, instrument zijn van Gods liefde voor de mensheid.
Tot in lengte van dagen.
Amen.

Een vredevolle donderdag,
kris