zaterdag in week 3 door het jaar
Ook al klinkt het heel cliché... wij allen hebben in ons leven met stormen te maken. Geloofstwijfel, ongeloof, tegenslag, leed, rouw,... stormen die ons vroeg of laat allen overkomen. Ze zijn in staat onze hele binnenkant overhoop te gooien. Hoe moet het verder, in Gods naam...
En waarschijnlijk klinkt ook dit cliché, maar Jezus is niet minder aanwezig in deze stormen van het leven, dan op momenten dat onze levenszee schijnbaar rustig is. Net zoals de leerlingen zullen ook wij van mening zijn dat Jezus slaapt. In zekere zin doet Hij dat misschien ook, maar feit is: Hij is er wel. En zoals Hij het gezag heeft om de storm te luwen, zo laat Hij schijnbaar ook toe dat het af en toe stormt. Alsof het bij het leven hoort.
En inderdaad, dikwijls hoort het bij het leven, en hebben we het zelfs nodig. Moesten we de stormen niet nodig hebben... het zou ook niet stormen.
Stormen voeden op. Ze maken ons volwassen in het geloof. Veel stormen bevrijden ons van een zekere kinderachtige en oppervlakkige geloofsbeleving waar het liefhebben schijnbaar een van de grootste vanzelfsprekendheid is dat er bestaat. Dat is de liefde dus niet. Liefde is helemààl niet vanzelfsprekend. Laat het je niet wijsmaken!
Liefde vraagt vertrouwen op, en overgave aan, de Heer. Dit is tegen de menselijke natuur in die geneigd is z'n eigen buik te volgen. Christelijke liefde trekt je van je buik weg, en doet je schenken aan Christus die in je woont. Deze Christus zal je trekken in de brand van zijn eigen liefde, in het vuur van zijn totaal gegeven-zijn voor de wereld, in volle overgave aan de wil van de Vader.
Is dat vanzelfsprekend? Nee!
Is dat onze roeping? Ja!
Een mens heeft soms stormen in z'n leven nodig om los te komen van z'n eigen buik. Hij moet bij momenten de duisternis in om te weten hoe licht de Heer wel is. Jezus moet zich soms wegsteken om ons uit ons 'kot' te lokken, om onze dorst naar Hem groter te maken.
Jezus zwijgt dikwijls totdat we zelf zwijgen... om Hem op een volwassen wijze (terug) te vinden, sterker dan ooit.
Laten we niet te snel boos zijn op de stormen die ons leven tarten. Maar laten we de waas van onze ogen verwijderen en de Heer zien, die misschien ook dan tot ons zegt: 'Kom, kleingelovige, Ik zal je sterk maken, in staat om lief te hebben'.
Laten wij bidden ...
Heer,
het is gewoon zo: we zijn dikwijls zéér kleingelovig, amper in staat U één meter te volgen. Als het Gods wil is... dat het dan maar stormt in ons leven. Bevrijd ons dan van alle oppervlakkigheid en schenk ons de genade van een volwassen geloof dat zich naakt aan U doet schenken, los van zoete gevoelens of sfeertjes die we denken zo nodig te hebben. Ja Heer, leer ons liefhebben zoals Gij ons liefhebt. Doe ons uw kruis beminnen, en ga met ons deze weg mee.
Kom Heer Jezus, kom.
Amen.
Een mooi weekend,
kris
"Ik zal de halmen niet meer zien, noch binden ooit de volle schoven..." Een mens mag het heil alleen vanuit de verte zien. Zoals Abraham. Zoals Mozes ook, die vanaf de Nebo het beloofde land mocht zien liggen, maar zelf er niet meer in binnen mocht gaan. Het leven van een mens eindigt altijd ergens onvoltooid. Dat kan ons angsten en doodszweet bezorgen. Het is goed in Jezus te geloven. "En Jezus was een visser, die het water zo vertrouwde, dat Hij zomaar over zee liep, omdat Hij had leren houden van de golven en de branding, waarin niemand kan verdrinken; Hij zei: 'Als je blijft geloven, kan de zwaarste steen niet zinken', maar de hemel ging pas open, toen Zijn lichaam was gebroken, en hoe Hij heeft geleden, dat weet alleen die visser aan het kruis. En je wilt wel met Hem meegaan, samen naar de overkant, en je moet Hem wel vertrouwen, want Hij houdt al jouw gedachten in Zijn hand" (Herman Van Veen, Suzanne).
BeantwoordenVerwijderen"Als jij bij mij bent, dan vrees ik 't einde minder, het is zo goed als ik je voornaam noem" (Miel Cools).
"En mijn allerlaatste zuchten, Jezus, mocht het 'Jezus' zijn" (Guido Gezelle).
Dank voor deze mooie, inspirerende gedachten van kunstenaars die u voor ons bijeen las!
VerwijderenBeste Kris,
BeantwoordenVerwijderenDank voor het dagelijks delen van je innerlijke bewegingen bij de lezing van de dag. Deze keer echter wil ik reageren omdat heel mijn 'zijn' schreeuwt om een rechtzetting. Aan mensen die lijden zeg je niet: Als het Gods wil is....laat het dan maar stormen in ons leven.
Ik weet dat er zo'n strekking is in het christendom die er werkelijk van overtuigd is dat lijden Gods wil is. Ik smeek je om dit godsbeeld mee te helpen doorprikken. Onze God gaat mee in het lijden! Hij sleurt en trekt ons naar het Licht.
Beste anoniem,
Verwijderendank om je reactie.
Ik had het misschien meer moeten nuanceren, want terecht zeg je dat we niet mogen stellen dat elk lijden Gods wil is. Dit wou ik - voor alle duidelijkheid - ook zeker niet zeggen. Heel veel lijden en pijn is het gevolg van de kwade grillen van de mensheid waar God niets mee te maken heeft.
Wat ik wilde zeggen is dat, naar mijn bescheiden mening, God ons soms brengt in situaties waar Hij zich bewust stil houdt om ons 'volwassen' te maken in het geloof. Ik denk aan een zekere dorheid in het gebedsleven (of geloofsleven in het algemeen), aan een zeker gevoel van ongelukkig zijn in het liefhebben omdat het teveel rond onszelf draait,...).
Het is niet altijd makkelijk te onderscheiden wat van God komt en wat niet. Soms is dat heel duidelijk (de oorlog in Oekraïne is duidelijk niet iets dat God wil), maar vaak is het niet altijd zo duidelijk. Leren gezond onderscheiden is hier van groot belang.
Nogmaals dank om je reactie !
Hartelijk, kris
leven in de goddelijke wil, dit kan je leren bij Louisa Piccarreta
VerwijderenEr staan hier al enkele reactie’s die bij mij ook vragen opriepen met name in het gebed. Daar staat: “ Het kruis beminnen”. Ik ben bang dat ik dat niet kan. Ik wil accepteren wat mij en ook zoveel andere mensen treft en er op een heel goede manier mee omgaan zodat het mij niet verwijdert van mijn liefde tot God. Beminnen gaat mij iets te ver. Roosje.
BeantwoordenVerwijderenTracht het met liefde te lezen en gelukkig dat we het kunnen lezen bedankt Kris
BeantwoordenVerwijderenHet lijden en het kwaad is niet hetzelfde. Christus heeft veel geleden maar er was in Hem geen enkel kwaad.
BeantwoordenVerwijderenHet lijden beminnen is één van de zaligsprekingen . Zalig zij die....... lees maar eens.
BeantwoordenVerwijderenDus vijanden beminnen, vooral die binnen de kerk, en het zijn er veel
BeantwoordenVerwijderenik denk dat ik mijn lijden, zoals Jezus in het hof van Getsamene, moet omarmen (liefhebben!), hoe moeilijk dat ook is. 'Vader, uw wil geschiede, niet de mijne'. ik kan daar een ander natuurlijk onmogelijk toe verplichten , maar... een van de grote problemen van de tijd waarin we nu leven is volgens mij dat we niet meer leren met het lijden te leven. al het lijden moet opgelost en voorkomen worden, of op zijn minst ernstig verzacht. door overheid, instanties en wetten. als dat niet lukt dan wacht de slachtofferrol die ons identiteit verschaft. zo ontlopen we op grote schaal onze eigen verantwoordelijkheid. naar onszelf, naar anderen en vooral naar God die ons het leven gegeven heeft om liefde te ontvangen en te geven.
BeantwoordenVerwijderenNiemand hoeft alleen te lijden. Laat ons er voor elkaar zijn, elkaar dragen en vertrouwvol bidden!
Verwijderenhelemaal mee eens paula
VerwijderenHet lijden weegt niet op tegen de heerlijkheid van de openbaring die ons te wachten staat
BeantwoordenVerwijderenNa een goede wandeling weet ik het opnieuw heel zeker.
BeantwoordenVerwijderenMijn man is na een kanker op 57 jarige leeftijd overleden.
Ik heb dan een nieuwe relatie gehad die na drie jaar eindigde met de dood van mijn
vriend : kanker.
Twee jaar later kreeg ik borstkanker.
Slikken en veel tranen.
Heel vaak zeiden ze tegen mij: "Waarom God zoiets toelaat?"
Ik durfde dan niet te antwoorden, maar nu na vier jaar weet ik het zeker.
De Heer heeft met mij mee geweend en mij erdoor geholpen.
Hij heeft mij nooit in de steek gelaten.
Samen met mijn kinderen heb ik het gevoel dat ik steeds gedragen ben.
Een grote dankbaarheid gaat uit naar mijn Grote Broer en naar mijn kinderen.
Groeten van een dankbaar iemand.
Ria
Dankjewel Ria voor je bemoedigende woorden. Loof en dank de Heer!
Verwijderentoeval of niet: morgen lezen wij het evangelie van de Zaligsprekingen.
BeantwoordenVerwijderenik ga daar geen uitleg over geven. Iedereen kan dit voor zichzelf invullen.
Het lijden is voor iedereen verschillend...