vrijdag na 1 jan

Op het moment dat Jezus uit het water omhoogkwam, zag Hij de hemel openscheuren en de Geest als een duif op zich neerdalen, en er klonk een stem uit de hemel: ‘Jij bent mijn geliefde Zoon, in Jou vind Ik vreugde.’

In de doop daalt Jezus af om samen met allen die verlangden naar bekering het doopsel van bekering te ontvangen. In se had Jezus dit doopsel natuurlijk niet nodig. Maar daarin bestaat juist zijn afdaling. Hij stelt zich solidair op met ieder mens, tot de grootste zondaar toe. Het is voor Hem een keuze om met hen verbonden te zijn, om mens te zijn met hen, en wel ten volle, tot in de zonde toe. En dáárin vindt de Vader 'vreugde'.

Hij vindt er vreugde in dat Jezus gehoor geeft aan wie Hijzelf ten diepste is. Het beeld van 'afdalen' wil Hij in Christus leggen, en Christus belichaamt dan ook onaangetast dit beeld, en wel in de liefde van de Geest. Deze doorleefde eenheid (tussen de Vader, Zoon en Geest) geeft God vreugde. Het is de vreugde, de diepe innerlijke blijheid, van de Drie-eenheid.

Beslist kunnen ook wij God vreugde geven wanneer we gehoor geven aan zijn wil in ons leven. Namelijk door - net zoals de Heer - te belichamen wie we moeten zijn: Gods liefde.

Ja, Gods liefde!! Het is onze roeping. We mogen het in álles leggen. We mogen er van doordrongen zijn. We mogen het uitzingen doorheen ons doen en laten, doorheen woorden en gebaren, doorheen onze blik en aanraking. De liefde... oh heilige liefde!

Moge de hemel diep in onze ziel doorbreken, elke dag opnieuw, Gods stem vertolkend: Jij bent mijn geliefde kind, in jou vind Ik vreugde.

Een liefde-volle vrijdag,

kris