zaterdag na 1 jan

Gisteren hoorden we hier nog dat we God beslist veel vreugde geven wanneer we onze roeping tot liefde daadwerkelijk gestalte geven. Vandaag horen we een sleutel om deze weg te gaan. Namelijk de woorden van Maria ter harte nemen: 'Doe maar wat Jezus jullie zegt, wat het ook is'.

Wie leeft in innige verbondenheid met de Heer, weet dat wonderen iets van elke dag zijn. En dan heb ik het over het wonder van de liefde. Het is toch gewoon wonderlijk dat je vanuit Gods aanwezigheid kunt liefhebben; één met Jezus, in zijn naam. Niet?

Eigenlijk gaat het hier om twee wonderen. Het wonder van te mogen/kunnen liefhebben in zijn naam, en de vruchten van dit wonder wat ook een wonder is. Doorheen het liefhebben laat je namelijk toe dat de Heer de ander aanraakt, en wel genadevol. Als we in het evangelie lezen dat 'Hij als weldoende rond trekt' mogen we dat gerust lezen dat Hij dat door ons heen doet, de ander liefhebbend en aanrakend.

Doe maar wat Jezus jullie zegt, wat het ook is. Je kan je dan de vraag stellen: Allemaal goed en wel, maar hoe hoor je de Heer? Hoe beluister je Hem? Concreet kan dit op velerlei wijzen, doch vooral de innerlijke gesteltenis is belangrijk: Ben ik geopend voor de Heer? Ben ik arm? Kan ik zelf zwijgen? Heb ik de stilte lief? Kan ik de dorheid omarmen? Kan ik het kruis zo aanschouwen dat het een bron van genade wordt? Mag mijn hart het nieuwe Jeruzalem zijn waar de Heer verrezen is, en wel zo dat ik toelaat dat ik deelgenoot wordt van zijn Pasen?

In wezen gaat het om godsontmoeting. In relatie treden en leven met Hem. Me toevertrouwen aan zijn persoon. Innig verbonden. Om in Hem mijn diepste identiteit te vinden. In deze stroming gaan staan, als een gebed, een dans, een feest, zonder einde.

Het is geen feest met toeters en bellen. Vaak is het zelfs een feest getekend door Jezus' kruis. 'Leven van liefde', zo zegt Theresia van Lisieux 'is niet op deze wereld je tent opslaan op de Taborberg, maar het is mét Jezus de weg van Calvarie gaan en het kruis zien als een schat.' In Jezus' kruis de liefde ontmoeten, van Hem de liefde ontvangen, om te doen wat we te doen hebben, met de diepste consequenties dat christelijke liefde soms met zich kan meebrengen.

Maar in de diepte is het altijd een feest, een dans met de Heer.

Ja, laat ons doen wat de Heer vraagt, wat het ook is.

Een mooi weekend,

kris

Reacties

  1. Kris,
    wat een mooi gebed na je overweging.
    Schrijf je die gebeden zelf?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. op een bruiloft

    een vaag vermoeden van een liefdesweg
    die mogelijkheid drijft mij nu voort
    vertrouwend op het onbegrijpelijke
    op grond van slechts dat ene woord

    een kennen dat mijn hoofd te boven gaat
    verlangend en tot tranen toe geroerd
    de wil te leven voor dit allerhoogste
    en hopend op dat ene woord

    en tegen ieder wettig weten in
    wordt zacht het enig woord gebaard
    dat spreekt tot mij met heel zijn zin
    uiteindelijk en op ‘t allerlaatst

    het waswater van al mijn angsten
    wordt hier geheiligd met zijn bloed
    wordt nieuwe wijn, een nieuw verbond
    in eeuwigheid en overvloed

    waar hij mijn God met mij zijn bruid,
    in hemels huwelijk samenvalt
    spreek ik mijn diepste ja-woord uit
    ‘die minne es al, die minne es al’.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Innig schoon,
    Mijn dank Stefaan

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Om zo te kunnen een boodschap schrijven.....prachtig Kris dank

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten