woensdag in week 4 door het jaar

Streef ernaar in vrede te leven met allen en leid een heilig leven; wie dat niet doet zal de Heer niet zien. Zo lezen we vandaag bij Paulus in zijn brief aan de Hebreeën.

Waar Jezus in de Bergrede vorige zondag nog zei 'Gelukkig wie zuiver van hart zijn, want zij zullen God zien', zegt Hij nu zij die niet streven om in vrede te leven met allen God niet zullen zien.

Wat betekent dan dat 'zien' of 'niet zien' van God?

Het mag duidelijk zijn dat het hier niet gaat over het zien van een goddelijke gestalte, noch over een visioen van een verre toekomst, of wat dan ook. Het gaat over een gewaarwording binnenin; een bewustzijn dat je leeft in en vanuit God. Het is dus geen zien met de ogen, maar een beleving van het hart.

Het is de beleving van Gods Pasen, van de ervaring opgenomen te zijn in de opstanding van Christus, én je gezonden weten van daaruit te leven. Het gaat over een warme gloed diep in ziel die je van binnenuit enthousiasmeert de liefde van God gestalte te geven vanuit een innige verbondenheid met Christus.

Dát is het innerlijk zien van de Heer.

Dit 'zien' speelt speelt zich af in je eigen persoon. Uit vrije wil engageer je je immers voor God, en kies je om penseel te zijn in zijn handen. Gods vreugde als gevolg van uw eenheid met Hem wordt je dan ook in genade aan jou persoonlijk gegeven.
Maar tegelijk reikt het veel verder dan je eigen persoontje. Je bent namelijk deel van die grote gemeenschap waardoor God zich zo graag belichaamd wil zien. Tot die gemeenschap is Hij met Kerst afgedaald om één van de onzen te worden, met die diepe liefdevolle missie ons allen te bevrijden van al die dingen die een belemmering vormen om God te 'zien'. Met Kerst plaatste Hij zich in het hart van de grote mensengemeenschap, waar de Kerk haar zending in heeft; namelijk zich met Hem verenigen om drager en uitdrager te zijn van Gods vrede. Dit 'doen' is God 'zien'.

Mooi hoe er staat 'Streef ernaar...' Puur menselijk gezien blijft het altijd een streven, een trachten. Dit wijst op groei, op 'op weg zijn', op steeds weer opstaan. En meer dan wie ook weet Jezus hoe we puur vanuit onszelf tot zo weinig in staat zijn. We hebben hulp nodig van hierboven; 'genade' zeg maar. We hebben niet enkel de oproep nodig, maar ook de innerlijke kracht die ons gegeven wordt. Het is een levenslange opdracht innerlijk arm te worden om Gods kracht te laten werkzaam zijn. Hem welkom heten in ons eigen onvermogen opdat zijn kracht ten volle werkelijkheid kan worden...
Ja, een levensopdracht.

Laten we in eenvoud en in sterk gezond geloof, in dankbaarheid en diepe stilte, ons hart openen voor Hem. Moge Hij ons Al zijn. Moge onze vereniging met Hem - ons liefde-vol leven - een 'zien' zijn van God; áls individu én als Kerk.

Laten wij bidden ...

Heer van alle leven,
mogen wij U 'zien' door - verinnigd met U - Gods liefde te zijn. Moge we wereld ook aan ons 'zien' dat Gij bestaat.
In zijn naam.
Amen.

Moge ieder van u vandaag God veelvuldig 'zien'.
Een vredevolle woensdag,
kris