zaterdag in week 1 door het jaar

Jezus sprak: ‘Gezonde mensen hebben geen dokter nodig, maar zieken wel; Ik ben niet gekomen om rechtvaardigen te roepen, maar zondaars.’

Deze uitspraak kan alleen maar ieder van ons tot diepe dankbaarheid stemmen. Niet? Moesten enkel de rechtvaardigen (degenen dus die 'recht' varen, altijd en overal) geroepen worden ... wat zou Jezus weinig volgelingen hebben.

Het mooie van God is dat Hij bereid is zijn verhaal met ons te schrijven op de kromme lijnen van ons leven. Is het verhaal daarom minder? Nee, integendeel. Het zal een verhaal zijn van mensen die bemind worden door een God die gelooft in zijn kinderen, die ieder de moeite waard vindt om hem persoonlijk aan te spreken, aan te raken, uit te nodigen, zichzelf aan hem te geven in zijn Zoon.

En deze Zoon, deze hogepriester kan met onze zwakheden meevoelen omdat Hij, net als wij, in elk opzicht op de proef is gesteld, maar dan zonder te zondigen, zoals we dat in de eerste lezing hoorden.

Hij zal met ons meegaan, niet roepend, niet schreeuwend, de kwijnende vlaspit niet dovend, het geknakte riet niet brekend, maar ieder van ons teder en krachtig optillend uit de bekrompenheid van ons ego om ons op te nemen in z'n eigen leven, opdat we groeiend in geloof en overgave aan Hem, zijn Liefde mogen worden, steeds meer, steeds dieper.

Ga eenvoudig naar Hem, zoals Hij ook naar u komt. Omhels elkaar. En ontvang de gave van één-zijn.

Laten wij bidden ...

Vader,
wij danken U om uw geloof in de mens, in ieder van ons. Dat moet liefde zijn. Geef dat wij uw langskomen in Christus diep mogen koesteren, opdat Gij, ons helend en oprichtend, de mensheid moogt omvormen naar uw beeld en gelijkenis: liefde voor allen.
Door Christus, onze Broeder en Heer.
Amen.