donderdag in week 1 door het jaar

Jezus kreeg medelijden ... zo lezen we vandaag.

Mede-lijden is eigenlijk een zeer diep menselijke eigenschap die enorm deugd kan doen wanneer je deze bij een ander mag ervaren wanneer je zelf - om welke reden ook - lijdt.
Het mag duidelijk zijn dat het hier niet gaat over een soort compassie van op afstand, een soort oppervlakkige welwillendheid naar de ander toe zonder veel inhoud.
Echt meelijden gaat over het vermogen van inleven in de ander, méégaan met de ander, en wel op zo'n wijze dat je de ander z'n leed als het ware zelf doorleeft, alsof het je eigen leed geworden is, ook al is het dat in wezen niet. Het is de ander z'n leed mee dragen. Louter menselijk gezien is dit een zeer mooie, warme en diepe vorm van vriendschapsbeleving.

Jezus leefde zo. Hij wilde - in de diepste betekenis van het woord - 'vriend' zijn voor de mensen. Hij gaf een vriendschap die oprecht was, zuiver, recht uit het hart. Hij beleefde deze vriendschap omdat Hij leefde in het bewustzijn dat God Hem zond naar de mensen om hen Gods vriendschap aan te bieden. Want dat is het wat God de mensen toedraagt: Vriendschap; diepe waarachtige vriendschap. Een vriendschap die mee-gaat, die de ander draagt door liefde toe te dragen.

God is God en we mogen God vergoddelijken. Maar we mogen, in Christus, God ook vermenselijken. In Jezus is God immers mens geworden. In Hem was en is God ten volle God en tevens ten volle mens. God komt in Jezus dan ook naar ons met de meest edele eigenschappen die een mens in zich kan dragen, bijvoorbeeld 'vriendschap' en 'mee-lijden' waar het vandaag over gaat. Maar ik denk bijvoorbeeld ook aan het vermogen blij te kunnen zijn met hen die blij zijn en droevig met hen die droevig zijn. Of aan het vermogen vergiffenis te kunnen schenken, de armen nabij te kunnen zijn, stervenden bijstaan, enz...

Wanneer we deze puur humane eigenschappen kunnen zien in het licht van God, zullen we niet enkel Jezus beter kunnen ervaren als een goddelijke vriend in ons leven, maar we zullen ook die eigenschappen weer naar hun werkelijke waarde leren schatten door ze in eenheid met de Heer te belichamen in ons dagelijks leven.

kris