14 febr - Cyrillus en Methodius

Ga op weg…

Beste mensen,
de twee broers, Cyrillus en Methodius uit Tessalonika (Noord-Griekenland) van wie we vandaag het feest vieren, leefden in de negende eeuw na Christus. Het waren vooruitstrevende en kundige monniken met een groot elan. Zij hebben bijzonder geijverd om het christendom in heel Zuidoost-Europa te verspreiden door in het Slavisch, hun landtaal, het geloof te verkondigen en de liturgie in de landstaal over te brengen. Dat was helemaal nieuw met verrassende resultaten. De invloed van deze twee monniken is zo groot geweest dat ze in 1980 uitgeroepen zijn tot medepatronen van Europa.

Hoe zijn wijzelf tot geloof gekomen, en hoe beleven we dat in deze tijd, nu het kerkbezoek terugloopt? Hoe staan we erin? Kunnen we de vertaalslag maken naar deze tijd, die anders is dan in onze jeugd? Verlangen we ernaar om meer gevoed te worden in eigentijdse taal? Of blijft het een zoektocht en kunnen we de weg (nog) niet vinden? Het mag echter steeds een zoektocht blijven, want dat is de realiteit omdat het leven steeds verandert. Dat houdt ons proces immers levend. Klaar zijn we nooit.

De twee voormannen hebben geluisterd naar de oproep waar Abraham, en vele, vele anderen in de loop van de tijd naar geluisterd hebben: Ga op weg….

Ga op weg is een oproep die altijd en overal enigszins verschillend kan klinken, maar dezelfde kern bevat. Op weg gaan is in beweging blijven, uiterlijk en innerlijk.

Het geloof is niet verdwenen. Er zijn veel vormen veranderd. Nieuwe vormen bijgekomen, oude vormen losgelaten, of anders gebracht, zoals je een deur waar de verf af is, kunt opknappen door een moderne kleur te geven die beter bij de nieuwe tijd past.

Laten we op weg gaan naar de vorm die bij ons past. Verstillen bij muziek, samenzang, creativiteit, pelgrimage, kunstbeschouwing, de natuur in trekken, stille mijmeringen, het Woord beluisteren, en naar authentieke vieringen gaan die hartverwarmend zijn, in ons innerlijk huis de ramen wagenwijd openzetten voor de stille wind van het niet te bevatten geheim.

Op weg gaan, niet alleen om ons eigen plekje te vinden, maar ook om iets uit te dragen van hetgeen er in ons leeft. Onze levenswandel kan al een verkondiging zijn, als we elkaar liefhebben. De kern van het christelijk leven is immers God beminnen en de naaste!

Ook deze site mag onder andere een stukje eigentijdse verkondiging worden. We vertrouwen onszelf met al onze verlangens en al onze noden toe aan de Ene, die zich wonderlijk genoeg aanpast aan alle tijden en plaatsen, en aan alle mensen door de eeuwen heen.

Laten wij bidden ...

Heer,
Maak ons een werktuig van uw Vrede.
Laat ons, waar haat is, liefde brengen,
waar onrecht is, tot vergeving stemmen,
waar verdeeldheid is, eendracht stichten,
waar dwaling is, waarheid doen gelden,
waar twijfel is, geloof vestigen,
waar wanhoop is, hoop wekken,
waar duisternis is, licht ontsteken,
waar droefheid is, vreugde brengen.
Laat ons er meer op uit zijn om te troosten,
dan om getroost te worden;
te begrijpen, dan om begrepen te worden;
te beminnen, dan om bemind te worden.
Want als we geven, ontvangen we,
als we vergeven, krijgen we vergiffenis,
en door te sterven, worden we eeuwig geboren.

(een anoniem gebed uit de 19^e eeuw; niet van Franciscus, zoals vaak gezegd wordt)

Het bovenstaande gebed bevat een levensprogramma met een taal die ieder van ons kan verstaan. Welke zin eruit zou je vandaag mee willen nemen?

Vrede gewenst!
Ricky Rieter