vrijdag na aswoensdag

Vasten op voeding en drank is goed en heilzaam. Soberder eten, of enkel water en brood, een maaltijd overslaan, geen alcohol, geen gesnoep,... het is goed hieraan aandacht te geven tijdens de veertigdagentijd. De fysieke honger, en die vele goestingen naar lekkere dingen, die bovenkomen bij het vasten, mogen we in gebed ombuigen naar geestelijke honger, naar dorst naar God, naar verlangen naar Hem. Het gaat niet om de prestatie of de eer tijdens het vasten. Het gaat over het aanscherpen van ons verlangen naar God.

Fysiek vasten plaatst ons ook voor onze innerlijke spiegel, tenminste - en dit is zó belangrijk! - als we ons niet-kunnen onder ogen durven zien.

Gisteren hadden we het hier nog over het maken van onderscheid, en wel als gave van de Geest. Wel, fysiek vasten maakt plaats voor deze door God geschonken gave. Daarom is het zo belangrijk om ons fysiek vasten altijd te koppelen aan stil en lang gebed, juist om ons verlangen naar God aan te scherpen en het aanvoelen waar het op aankomt, en waar we falen, op het spoor te komen. Om dán de Heer welkom te heten, in de wonde, zodat Hij, in zijn barmhartigheid, helend en optillend werkzaam kan zijn.

Maar het zou een zéér grote vergissing zijn een hele veertigdagentijd enkel daarmee bezig te zijn zonder gevolgen. Dan lijkt het op geestelijke egotripperij. Het zou wel eens kunnen zijn dat de ware bedoeling van het vasten geen kansen krijgt.

Jesaja windt er geen doekjes om. Luisteren we naar woorden die hij legt in de mond van God: 'Ze zoeken Mij dag aan dag, vol verlangen om mijn wegen te kennen. Ze vragen naar mijn rechtvaardige voorschriften en verlangen naar Gods nabijheid. Jullie blijven op vastendagen handeldrijven en jullie arbeiders afbeulen, jullie blijven onder het vasten strijden en ruziën en er gewelddadig op los slaan. Noemen jullie dat soms vasten, is het dat wat de Heer behaagt? Is dit niet het vasten dat Ik verkies: misdadige ketenen losmaken, de banden van het juk ontbinden, de verdrukten bevrijden, en ieder juk breken? Is het niet: je brood delen met de hongerige, onderdak bieden aan armen zonder huis, iemand kleden die naakt is, je bekommeren om je medemensen?'

Liefde, geliefde mensen, moet áltijd een vrucht zijn van het vasten. Méér: het leven náár de liefde is het wáre vasten. Het fysieke vasten scherpt ons geestelijk aan, maar het beleven van de liefde is het hart van het vasten.

Laten we deze belangrijk levensles - die Jesaja vandaag aanbiedt - áltijd goed voor ogen houden. Het zal ons behoeden in heilige hoekjes te kruipen, met vrome teksten en mooi opgesteld gebeden, met sfeerschepping van kaarsjes en iconen, zonder de liefde gestalte te geven.

Wanneer we dit laatste in 't oog houden zal je licht doorbreken als de dageraad, en zal je spoedig herstellen. Je gerechtigheid zal voor je uitgaan, de majesteit van de Heer zal je achterhoede vormen. 

Dán, zo zegt Jesaja verder, geeft de Heer antwoord als je roept; als je om hulp schreeuwt, zal Hij zeggen: ‘Hier ben Ik.’
Dus de Heer aanroepen los van de beleving van de liefde heeft weinig zin. Het licht van de dageraad, waarnaar je zo verlangt, zal niet of moeilijk kunnen doorbreken.

Liefde beoefenen - liefde zijn - als het hart van je vasten, zal je ten diepste genezen en uiteindelijk brengen in Christus' Pasen.

Laten wij bidden ...

Vader,
zoals het lichaam dood is zonder geest
zo is ons geloof dood zonder daden.
Moge de concrete liefde
het hart zijn van ons leven.
Door Christus, onze Heer.
Amen.

Een liefde-volle vrijdag voor ieder van u,
kris