donderdag in week 12 door het jaar
Vandaag zegt Jezus: ‘Niet iedereen die “Heer, Heer” tegen mij zegt, zal het koninkrijk van de hemel binnengaan, alleen wie handelt naar de wil van mijn hemelse Vader.’
Handelen naar de wil van de Vader… daar gaat het dus om. Dat zal ook de maatstaf zijn waarmee Jezus ons in de ogen zal kijken wanneer we overleden zijn.
Gebed is belangrijk, wekelijkse (of voor wie kan dagelijkse) eucharistie ook, maar het is niet omdat we zeer trouw deze dingen doen, dat we daarom in Gods wil staan en leven. Het kan natuurlijk (laat ons hopen), maar het is absoluut geen garantie.
Gebed en leven zouden één moeten zijn. Of anders gezegd: ons handelen zou moeten voortvloeien uit ons gebedsleven. Of nog anders en zelfs beter gezegd: de geest van het gebed zou niet mogen doven in ons dagelijks leven. Clara van Assisi zei: we moeten niet enkel bidden, maar gebed worden.
Laat ons bidden, en biddend leven, opdat Gods wil moge gebeuren.
kris
Wat moet het erg zijn geweest voor het Godsvolk als het naar Babel weg werd gevoerd. Gedaan met zijn eigen identiteit, gedaan met wat het juist tot Gods volk maakte: het leven volgens de Thora, het leven in de heerschappij van God. Maar dat was precies ook de oorzaak van hun deportatie: ze deden wat de Heer mishaagde. Zo staat het er over koning Jojakin, maar wat de koning deed, deed eigenlijk het hele volk. Het liet niet meer toe dat God zijn Heer was. Dat is ook wat Jezus ons voorhoudt: dat God de Heer moet zijn van ons leven. En het is niet genoeg altijd maar ‘Heer, Heer’ te roepen. Het komt erop aan de wil van God te doen. En de wil van God is niet zozeer het kruis dat in ons leven komt, de ziekte of de tegenslag geduldig te dragen. Het is dat ook, maar veel meer nog is het toelaten dat God ons allemaal en het hele heelal onder één hoofd wil brengen in Christus (Ef. 1, 10). God wil dat de hele mensheid doet wat Jezus, Zijn Zoon, deed: zich afhankelijk weten van God, zich onderwerpen aan Zijn liefdeswil. Oh, wat een sterk woord voor mij, Gods priester. Het is gemakkelijk een woord of een preekje neer te schrijven, maar wat verkondig ik dan? Wat ik goed en mooi vind? Of werkelijk wat God van mij en van de mensen wil? Hier is Johannes de Doper van gisteren nog altijd een toonbeeld. Hij zei niet: ‘Ik ben het’ of ‘ik ben de komende’. Hij zei: ‘Ik ben niets, ik ben alleen een vinger die wijst naar God en naar Zijn Gezalfde die komt’. Dat is de taak van de hele Kerk, van de priesters, maar ook van de gelovigen: verwijzen naar Christus. Niet de Kerk is belangrijk, alleen Christus is belangrijk die in de Kerk wil wonen en leven. Christus, die ons allen onder de heerschappij van God terugbrengt. We moeten op onze plaats blijven: alleen God is God en wij zijn Zijn geliefde kinderen. Mocht dat het fundament zijn van ons leven. En dit is een stevig fundament!
BeantwoordenVerwijderenPriester Daniel,
BeantwoordenVerwijderenGod wil ons allemaal en het hele heelal onder één hoofd brengen in Christus.
Bedoelt U daarmee ook de anders gelovigen ? ik hoop van wel ..
Anoniem van 14:59 Dat is een vraag die ik me ook al lang stel,telkens als ik Ef.1,10 hoor of lees.
VerwijderenOok de Lofzang Kol 1,12-20 sluit hierbij aan:'Want in Hem heeft God willen wonen in heel zijn volheid...Om alles in de hemel en op aarde te verzoenen,door Hem alleen'.
Wat mij treft is de zin van Kris":Laat ons bidden en biddend LEVEN opdat Gods wil moge gebeuren" Ook voor hen (zie 'anoniem) die niet bidden kunnen ,kan Gods wil gebeuren !
BeantwoordenVerwijderen