Onbevlekt Hart van Maria
Maria sloot alles wat er met Jezus gebeurd was in haar hart… zo lezen we vandaag.
Als we kijken naar God in ons leven, naar de weg die Hij met ons wilt gaan, naar zijn uitnodiging aan ons adres, dan vermoed ik dat het voor ons niet altijd zo duidelijk is. Soms is Gods spreken klaar als pompwater, maar dikwijls hanteert Hij een soort van spreken dat absoluut niet zo helder overkomt, integendeel. Zo zijn we bijvoorbeeld niet altijd zeker of we Hem horen of iets anders. Ja, we horen soms meer onszelf, ons eigen denken, ons verlangen, wat niet altijd overeenkomt met Gods spreken. En als we Hem dan al horen, of denken te horen, geschiedt dat dikwijls in een waas van mysterie, in de zin van: onbevattelijk, te groots voor ons kopke en hart.
Ja, God maakt het ons niet altijd makkelijk.
Vandaag horen we over Maria zeggen dat zij veel van wat zij zag in haar hart sloot. Ik vermoed dat zij geen vrouw was van grote woorden, maar eerder een vrouw van het overwegende type. In de zin van dat zij de tijd nam dat wat God gaf tot rijping kon komen. En waar kan Gods spreken het beste groeien in de stilte van ons hart. Dat impliceert een levenshouding, een gebedshouding. Het betekent een oeverloos respect voor wat van God komt in al zijn zuiverheid laten zoals het ons gegeven wordt. Gods spreken laten voor wat het is, er niet aan prutsen, het niet te snel invullen, niet te snel conclusies trekken. Het woord laten gedijen, tot rijping laten komen in jezelf.
Dit vraagt een stil maken van en in jezelf. Het is luisteren, ook al hoor je niet. Het is arm worden, leeg, beschikbaar. Het is je laten opnemen, je als het ware laten opzuigen. Het is zeggen met of zonder woorden: ‘Gij Heer, enkel Gij’.
Ach, alweer arme woorden van mij. Vergeet wat ik schrijf.
Laat ons bidden.
kris
Als we kijken naar God in ons leven, naar de weg die Hij met ons wilt gaan, naar zijn uitnodiging aan ons adres, dan vermoed ik dat het voor ons niet altijd zo duidelijk is. Soms is Gods spreken klaar als pompwater, maar dikwijls hanteert Hij een soort van spreken dat absoluut niet zo helder overkomt, integendeel. Zo zijn we bijvoorbeeld niet altijd zeker of we Hem horen of iets anders. Ja, we horen soms meer onszelf, ons eigen denken, ons verlangen, wat niet altijd overeenkomt met Gods spreken. En als we Hem dan al horen, of denken te horen, geschiedt dat dikwijls in een waas van mysterie, in de zin van: onbevattelijk, te groots voor ons kopke en hart.
Ja, God maakt het ons niet altijd makkelijk.
Vandaag horen we over Maria zeggen dat zij veel van wat zij zag in haar hart sloot. Ik vermoed dat zij geen vrouw was van grote woorden, maar eerder een vrouw van het overwegende type. In de zin van dat zij de tijd nam dat wat God gaf tot rijping kon komen. En waar kan Gods spreken het beste groeien in de stilte van ons hart. Dat impliceert een levenshouding, een gebedshouding. Het betekent een oeverloos respect voor wat van God komt in al zijn zuiverheid laten zoals het ons gegeven wordt. Gods spreken laten voor wat het is, er niet aan prutsen, het niet te snel invullen, niet te snel conclusies trekken. Het woord laten gedijen, tot rijping laten komen in jezelf.
Dit vraagt een stil maken van en in jezelf. Het is luisteren, ook al hoor je niet. Het is arm worden, leeg, beschikbaar. Het is je laten opnemen, je als het ware laten opzuigen. Het is zeggen met of zonder woorden: ‘Gij Heer, enkel Gij’.
Ach, alweer arme woorden van mij. Vergeet wat ik schrijf.
Laat ons bidden.
kris
Na het feest van het heilig hart van Jezus kijken we vandaag naar het onbevlekt hart van Zijn moeder. Het lijkt wel niet onmiddellijk duidelijk te zijn geweest voor Moeder Maria dat haar Zoon de Zoon van God was. Toen Hij bij Zijn bar mitswa (Zijn religieuze volwassenheid als Joodse jongen) t.g.v. een bedevaart naar Jeruzalem achterbleef in de tempel, was Maria met Jozef er het hart van in. Toen ze Hem vroegen waarom Hij hen dat aan had gedaan, sprak Hij de eerste woorden die van Hem opgetekend staan in de Schrift: ‘Wist ge dan niet dat Ik in het huis van Mijn Vader moest zijn?’ En dan noteert de evangelist dat ze niet begrepen wat Hij daarmee bedoelde. Dat is toch wel eigenaardig. Had Maria bij Zijn ontvangenis niet van de engel vernomen dat Hij de Zoon van de Allerhoogste zou zijn? Wist ze dat dan nu niet meer? Je mag hierbij niet vergeten dat de evangeliën uit perikopen bestaan en dat de verhalen in de Kindsheidsevangeliën eigenlijk icoontjes zijn, tafereeltjes om te beschouwen. Bovendien heeft ook Maria heel geleidelijk moeten ontdekken wat ‘Zoon van de Allerhoogste’ betekende. Ook voor Maria werd het een geleidelijke openbaring, net zoals voor ons. Zeker, Maria was de begenadigde, ‘vol van genade’. Maar dan nog. Ook zij heeft moeten leren wie Jezus eigenlijk was. Maar omdat zij de begenadigde was, verweet zij haar Zoon ook niet. Zij bewaarde alles wat er gebeurd was in haar hart. Dat was ook al zo toen de herders naar de kribbe kwamen in de stal (Lk. 2, 19). Maria had een beschouwend hart. En dat is het wat wij vandaag van haar mogen leren: de geheimen van Gods Koninkrijk bewaren in ons hart en ze overwegen bij onszelf (zoals Lk.2, 19 dat zegt). Jezus ging na het voorval met hen mee naar Nazareth en was hun onderdanig en met de jaren nam Hij toe in wijsheid en welgevalligheid bij God en de mensen.
BeantwoordenVerwijderen(vervolg)
BeantwoordenVerwijderenDat is ook wat de eerste lezing zegt: ‘Uw nageslacht zal bekend zijn bij de volken’. Jezus is de Godmens. Jezus heeft ook als mens moeten groeien. Hij was als mens de zoon van Maria. Misschien had Maria dat niet voldoende door, dat Hij ondanks het feit dat zij Zijn moeder was, tegelijk helemaal van God was. ‘Allen zullen weten dat zij – het nageslacht van de aartsvaders van Israël – het volk zijn dat de Heer gezegend heeft’. Dat volk van Israël, dat zal uiteindelijk vertegenwoordigd worden door Jezus. Jezus is de Zoon van de Gezegende. Vergelijk het verhoor bij de hogepriester die aan Jezus vroeg: ‘Zijt Gij de Christus, de Zoon van de Gezegende?’ (Mc. 14, 61). Jezus vertegenwoordigt het volk bij God, Hij vertegenwoordigt heel de mensheid, ook ons. Hij zal in Zijn persoon ons allen inzaaien in Gods heerschappij. In Jezus worden alle mensen kind van God, zoals Hij de Zoon van God is, HET Kind bij uitstek. Maria vertegenwoordigt de mensheid niet, Maria is het symbool van de hele mensheid. Maria vat de mensheid samen, alle mensen vat ze samen in haar hart, in haar wezen. Maria laat zich inzaaien in het Koninkrijk van God. Heel Maria’s leven is een ‘ja’ op het woord en de uitnodiging van God. Jezus heeft Zijn moeder werkelijk onder de heerschappij van God gebracht, zelfs al vanaf haar onbevlekte ontvangenis in de schoot van haar moeder Anna. Maria ontving daar bij voorbaat, op voorhand de verdiensten van haar Zoon op het kruis toegemeten, puur uit genade. Zij is de Begenadigde! Maar zij is daarin het prototype van elke mens, van ons allen. Ook wij moeten ‘ja’ zeggen aan God, ons in laten zaaien in Zijn liefdesheerschappij. Maria vat ons samen. Maria zal dan ook blijven. Wat blijft in de eeuwigheid, als God eenmaal alles in allen zal zijn (vgl. 1 Kor. 15, 28), dat zal Maria zijn die ons allen samenvat in haar zijn. Niet de priester is het die blijven zal. In de voltooiing van de tijden is er geen priester, geen bemiddelaar meer nodig, omdat elke mens rechtstreeks met God – zonder bemiddeling – verbonden zal zijn. Wat blijft in eeuwigheid is een mensheid die zich afhankelijk weet van de Schepper. Daarvan is Maria de gehele samenvatting. De verdere tekst van de eerste lezing mogen wij dan ook op Maria toepassen: ‘Ik wil jubelen in de Heer, want Hij heeft mij bekleed met het kleed van het heil en mij de mantel der gerechtigheid omgehangen’. Maria is begenadigd met de gaven van Christus’ sterven en verrijzen, met het kleed van het heil. Zij heeft de gerechtigheid van God ontvangen. Zo mogen wij met haar ook gerechtvaardigd worden door de genade van Christus’ verlossend Paasmysterie, want Maria vat ons allen samen. Maria, dat zijn wij. Wij die door Christus gerechtvaardigd worden bij God. Wij worden met Maria bruidjes van God. Daarop zinspeelt de tekst van de eerste lezing ook: ‘Als een bruidegom die zich het hoofd feestelijk omhult of als een bruid die zich met haar sieraden tooit’.
‘Zoals de aarde haar vruchten voortbrengt en de tuin het zaad laat rijpen, zo laat de Heer de gerechtigheid ontluiken en zijn glorie voor het oog van de volken’. Maria brengt Jezus voort, ze ontvangt Hem helemaal uit Gods hand – van de H. Geest – en deze Jezus die als Zoon van God heel de mensheid vertegenwoordigt en aanneemt, zaait ons allen in in de liefde van God en zo ontvangen wij de gerechtigheid van God. Dat liet Maria aan zich gebeuren, maar omdat zij ons allen symboliseert, samenvat, gebeurt het aan ons allemaal. Dat is het Onbevlekte Hart van Maria dat wij vandaag mogen aanschouwen. Maar in dat hart zijn wij allen betrokken. Zoals Zij het aan de herderskinderen in Fatima (1917) zei: ‘Tenslotte zal mijn onbevlekt hart triomferen’. Dat onbevlekt hart van Maria is het Rijk van God dat werkelijkheid wordt in de gehele mensheid.
Uit 't diepste van mijn hart"DANKJEWEL"voor deze "verduidelijking "!
BeantwoordenVerwijderenMaria leefde in de Goddelijke wil en de tijd is nu gekomen dat ook wij zouden gaan leven zoals Maria leefde,opdat Gods Rijk spoedig moge komen en Zijn wil moge geschieden op aarde als in de hemel.Dank u pr.Daniel voor deze uitleg die overeenstemt met de Goddelijke wil.
BeantwoordenVerwijderenmooi kris, een uitdaging waar martin buber blij van zou worden: hoe zeg ik zonder woorden "Gij"?
BeantwoordenVerwijderenArme woorden, och Kris, je beseft niet hoe jouw 'arme' woorden me hebben aangeraakt.
BeantwoordenVerwijderenBlijf maar 'ARM' doen!