Sacramentsdag - A
Wij, mensen, drukken onze genegenheid uit door uiterlijke attenties. Wij tonen onze vriendschap, liefde of dankbaarheid door enkele zorgvuldig gekozen en verzorgde tekens of gebaren. Wij schenken een boeket bloemen of een boek, maar die worden dan omringd door een fijne verpakking of vergezeld van een gepast woordje. Zo worden onze geschenken tekens en symbolen van onze diepste menselijke genegenheid. Ook God wil ons zijn vriendschap tonen met "symbolische tekens". Hij kiest enkele zeer eenvoudige dingen: wat brood en een beetje wijn. Enkele heilige woorden en gebaren maken van dit brood en deze wijn de Tekens van zijn diepste genegenheid voor ons.
Als wij een geschenk krijgen dan gaan wij dat niet onmiddellijk openmaken of verorberen. Neen, wij nemen eerst de tijd om het te bewonderen. Welnu, vandaag op het feest van het H. Sacrament, nemen wij de tijd om verwonderd en bewonderend op te kijken naar de eucharistie, Gods geschenk aan ons. Zo willen wij ervaren en zien op welke manier Hij ons bemint.
Als wij opkijken naar de eucharistie dan merken wij onmiddellijk dat onze God geen machthebber kan zijn die onderdanigheid eist. Neen, Hij maakt zich klein om verborgen en versluierd onder ons aanwezig te zijn in onze heel aardse, alledaagse elementen: brood en wijn. Onze God is dus een nederige, bescheiden God. Eucharistie is inderdaad ondenkbaar zonder het kruis van de zelfgave op de achtergrond. Wij kijken op naar een schamel stuk brood maar wij zien het Lichaam van de nederige, de weerloze Liefde, van de Gekruisigde, die zich voor ons totaal ontledigt. Wie nog schrik zou hebben van de christelijke God, heeft te weinig naar de Eucharistie gekeken. De Eucharistie is het teken van Gods bescheiden, maar totale zelfgave aan ons.
De Eucharistie is de levenskracht van de Heer Jezus. Hier ontvangen wij voedsel, maar dan toch wel een voedsel van een heel speciale soort. Dit brood is er niet zozeer om ons lichaam kracht te geven. Het wordt in zeer kleine hoeveelheid aangeboden juist om aan te duiden dat het een voedsel is in een diepere betekenis van het woord, nl. een geestelijk voedsel voor ons hart. Wij eten brood en drinken wijn, maar wij ontvangen de innerlijke liefdekracht van Jezus zelf. "Wie mij eet en drinkt, leeft echt!" De eucharistie is dus het tastbaar teken van het nieuwe, verrezen Lichaam van de Heer Jezus. Na zijn verrijzenis hebben zijn vrienden en leerlingen stilaan beter en beter ervaren dat Hij voortaan, ondanks zijn dood, onder hen aanwezig was, maar dan op een wel heel nieuwe manier, nl. "wanneer zij samenkwamen in een kleine gemeenschap in één of ander huis om zijn brood te breken" Wanneer wij eucharistie vieren, dan eten en drinken wij het Lichaam en het Bloed van onze "verrezen" Heer, en dat betekent dat wij in ons de Liefde opnemen, die de dood overwon. Hoe meer wij eucharistie vieren, hoe meer wij deelnemen aan dat verrezen leven met Hem, dwz. hoe meer ook wij gaan beleven dat ook onze liefde nu reeds sterker is dan alles wat haar tegenwerkt, ook de dood. Zo wordt heel de wereld stilaan Lichaam van Christus. Dat Lichaam lijdt nog op vele plaatsen in de wereld of aan de vele momenten waar wij geweld plegen. Maar dat Lichaam is ook langzaam aan het verrijzen overal waar onze liefde het nu reeds haalt van de haat. De Eucharistie is het teken van hoop dat onze dagelijkse liefde sterker is dan de dood.
"Echt leven" zal ook wel betekenen "samen"-leven. Wij christenen koesteren over onze maatschappij een hoog ideaal: Wij durven namelijk hopen dat de tafel van de Eucharistie steeds groter zal worden, tot één grote tafel waar uiteindelijk iedereen mag aanzitten, rijk én arm, blank én zwart, mijn vrienden, maar ook mijn vijanden. Wij zijn er nog niet. Wij zijn er lang nog niet, dat weten wij maar al te goed. Maar wij willen, te midden van onze nog verdeelde wereld, toch reeds ergens beginnen en een eerste duidelijke stap in die richting zetten. Dit brood en deze wijn smaken naar een nieuwe wereld van eenheid en broederlijke gemeenschap, zonder onderscheid. Als wij samen vieren, dan ontvangen wij de bron van de diepe verbondenheid over alle grenzen heen en worden wij dus ook meer één. De Eucharistie is het teken van onze groeiende eenheid.
Dat leren wij vandaag, op het Feest van het H. Sacrament, als wij wat tijd nemen om Gods geschenk aan ons in bewondering en aanbidding te bekijken. In het brood en de wijn zien wij dat onze God voor ons echt leven wil zijn, als een Liefde die zich totaal geeft, als een Liefde die sterker is dan de dood, als een Liefde die krachtbron is voor onze ruime menselijke verbondenheid.
Vandaag mogen wij dan, meer dan ooit, bidden: "Het gebroken Lichaam en het vergoten Bloed van onze verrezen Heer Jezus beware ons in Zijn liefde tot eeuwig leven! Amen!"
Frans Mistiaen, sj
Als wij een geschenk krijgen dan gaan wij dat niet onmiddellijk openmaken of verorberen. Neen, wij nemen eerst de tijd om het te bewonderen. Welnu, vandaag op het feest van het H. Sacrament, nemen wij de tijd om verwonderd en bewonderend op te kijken naar de eucharistie, Gods geschenk aan ons. Zo willen wij ervaren en zien op welke manier Hij ons bemint.
Als wij opkijken naar de eucharistie dan merken wij onmiddellijk dat onze God geen machthebber kan zijn die onderdanigheid eist. Neen, Hij maakt zich klein om verborgen en versluierd onder ons aanwezig te zijn in onze heel aardse, alledaagse elementen: brood en wijn. Onze God is dus een nederige, bescheiden God. Eucharistie is inderdaad ondenkbaar zonder het kruis van de zelfgave op de achtergrond. Wij kijken op naar een schamel stuk brood maar wij zien het Lichaam van de nederige, de weerloze Liefde, van de Gekruisigde, die zich voor ons totaal ontledigt. Wie nog schrik zou hebben van de christelijke God, heeft te weinig naar de Eucharistie gekeken. De Eucharistie is het teken van Gods bescheiden, maar totale zelfgave aan ons.
De Eucharistie is de levenskracht van de Heer Jezus. Hier ontvangen wij voedsel, maar dan toch wel een voedsel van een heel speciale soort. Dit brood is er niet zozeer om ons lichaam kracht te geven. Het wordt in zeer kleine hoeveelheid aangeboden juist om aan te duiden dat het een voedsel is in een diepere betekenis van het woord, nl. een geestelijk voedsel voor ons hart. Wij eten brood en drinken wijn, maar wij ontvangen de innerlijke liefdekracht van Jezus zelf. "Wie mij eet en drinkt, leeft echt!" De eucharistie is dus het tastbaar teken van het nieuwe, verrezen Lichaam van de Heer Jezus. Na zijn verrijzenis hebben zijn vrienden en leerlingen stilaan beter en beter ervaren dat Hij voortaan, ondanks zijn dood, onder hen aanwezig was, maar dan op een wel heel nieuwe manier, nl. "wanneer zij samenkwamen in een kleine gemeenschap in één of ander huis om zijn brood te breken" Wanneer wij eucharistie vieren, dan eten en drinken wij het Lichaam en het Bloed van onze "verrezen" Heer, en dat betekent dat wij in ons de Liefde opnemen, die de dood overwon. Hoe meer wij eucharistie vieren, hoe meer wij deelnemen aan dat verrezen leven met Hem, dwz. hoe meer ook wij gaan beleven dat ook onze liefde nu reeds sterker is dan alles wat haar tegenwerkt, ook de dood. Zo wordt heel de wereld stilaan Lichaam van Christus. Dat Lichaam lijdt nog op vele plaatsen in de wereld of aan de vele momenten waar wij geweld plegen. Maar dat Lichaam is ook langzaam aan het verrijzen overal waar onze liefde het nu reeds haalt van de haat. De Eucharistie is het teken van hoop dat onze dagelijkse liefde sterker is dan de dood.
"Echt leven" zal ook wel betekenen "samen"-leven. Wij christenen koesteren over onze maatschappij een hoog ideaal: Wij durven namelijk hopen dat de tafel van de Eucharistie steeds groter zal worden, tot één grote tafel waar uiteindelijk iedereen mag aanzitten, rijk én arm, blank én zwart, mijn vrienden, maar ook mijn vijanden. Wij zijn er nog niet. Wij zijn er lang nog niet, dat weten wij maar al te goed. Maar wij willen, te midden van onze nog verdeelde wereld, toch reeds ergens beginnen en een eerste duidelijke stap in die richting zetten. Dit brood en deze wijn smaken naar een nieuwe wereld van eenheid en broederlijke gemeenschap, zonder onderscheid. Als wij samen vieren, dan ontvangen wij de bron van de diepe verbondenheid over alle grenzen heen en worden wij dus ook meer één. De Eucharistie is het teken van onze groeiende eenheid.
Dat leren wij vandaag, op het Feest van het H. Sacrament, als wij wat tijd nemen om Gods geschenk aan ons in bewondering en aanbidding te bekijken. In het brood en de wijn zien wij dat onze God voor ons echt leven wil zijn, als een Liefde die zich totaal geeft, als een Liefde die sterker is dan de dood, als een Liefde die krachtbron is voor onze ruime menselijke verbondenheid.
Vandaag mogen wij dan, meer dan ooit, bidden: "Het gebroken Lichaam en het vergoten Bloed van onze verrezen Heer Jezus beware ons in Zijn liefde tot eeuwig leven! Amen!"
Frans Mistiaen, sj
Nu we in die "pandémie" enkel (voor mij toch) de eucharistieviering langs de 'laptop' kunnen meevieren , mogen we van harte zeggen :" Dank,Heer Jezus voor uw gebroken brood ! bron van eeuwig leven !"
BeantwoordenVerwijderenen dank aan KTO