Drie-eenheid - A
Vandaag beluisteren we die prachtige wens van Paulus aan de gemeenschap van Korinte: ‘De genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de eenheid met de heilige Geest zij met u allen.’
Een wens die ook de voorganger uitspreekt wanneer we samen eucharistie vieren. Het zijn woorden die kernachtig uitdrukken wat, of wie, we vandaag vieren, namelijk de heilige Drie-eenheid; de naam van onze God. God, die liefde is, deelt zich in de gloed van zijn Geest mee in de persoon van Christus.
Als christenen zijn we geroepen deel te nemen aan het leven van onze Drie-ene God. Dit is een innerlijk, en tegelijk, een uiterlijk gebeuren.
Innerlijk is het een gebeuren van puur gebed; God deelt zich mee in Christus, Hij schenkt zichzelf in zijn Zoon aan de Kerk en aan ieder van ons persoonlijk. Door de gave van zijn Geest kunnen wij dit gewaar worden en ons tevens, op onze beurt, doorheen zijn Zoon, schenken aan Hem, om deelgenoot te worden van Gods liefde. Vervuld van zijn liefde, in eenheid met Christus, zullen we als een lofzang zonder ophouden Hem aanbidden, in de genade van de Geest.
Dat wat betreft de binnenkant.
Maar deelnemen aan Gods liefde heeft ook een buitenkant. We zullen namelijk de liefde die we voortdurend van Hem ontvangen en aan Hem teruggeven (de aanbidding) belichamen op de plek waar we wonen en werken, in al wat we doen, naar allen die we ontmoeten en waarvoor we bidden. We zullen Gods licht zijn voor de wereld, zout op aarde, uitdragers van zijn vrede.
In de ander zullen we Christus ontmoeten die vraagt Hem te beminnen. De ander zal het beste in ons naar boven halen wanneer we ingaan op zijn appel hem te beminnen; de naaste die zowel de ander als de Ander is.
De liefde zal de enige drijfveer zijn van ons bestaan, geworteld in Gods Drie-ene minne, steeds zichzelf schenkend aan de wereld waartoe we door de Heer zelf gezonden zijn.
Naar het voorbeeld van Jezus, zullen we een bijzondere genegenheid koesteren voor datgene wat broos is in de wereld, gekwetst, onderdrukt of arm. In Jezus’ naam zullen we het voor hen opnemen, ons leven geven aan hen, met hen meegaan, uit mede-lijden bewogen. Om in Jezus’ naam waardigheid te schenken en op te tillen.
Maar ook wat niet gebroken is, of zij die niet vervreemd zijn van hun Schepper, zullen we ten diepste omarmen. Ieder mens is immers kind van God dat uit zichzelf vraagt bemind te worden.
En, lieve mensen, aub, dwaal niet met te denken dat dit een gebeuren en een beleving zou zijn enkel voor mensen die een zekere graad van heiligheid zouden bereikt hebben. Oh nee, laat ons afstappen van dit denken. Het gaat hier niet over volmaaktheid of onvolmaaktheid, over af of onaf. In wezen gaat het feest van de Drievuldigheid over God die in zijn grote barmhartigheid zijn liefde meedeelt in Christus. Die barmhartigheid houdt in dat Hij elke dag opnieuw, ieder van ons, u en ik, de moeite waard vindt om zijn liefde te schenken, en ons uit te nodigen ons terug te schenken aan Hem opdat wij in ons leven zijn liefde zouden zijn.
In Christus is Hij naar de mensheid afgedaald, niet om een oordeel uit te spreken, maar om ons allen onder zijn hoede te nemen met als enige bedoeling deelgenoot te worden van zijn liefde voor de mensheid.
Wat een eer om mens te zijn.
De zondag na Pinksteren, vandaag dus, Drievuldigheidszondag is een hoogfeest in de Kerk. Maar net zoals Kerstmis, Pasen en Pinksteren, mag ook dit feest zich niet tot deze specifieke dag beperken. In wezen zijn het feesten die in zekere zin dagelijks gestalte moeten krijgen in ons leven. Ik zou zeggen: heb vreugde aan deze feesten. Door te aanbidden en lief te hebben.
kris
Een wens die ook de voorganger uitspreekt wanneer we samen eucharistie vieren. Het zijn woorden die kernachtig uitdrukken wat, of wie, we vandaag vieren, namelijk de heilige Drie-eenheid; de naam van onze God. God, die liefde is, deelt zich in de gloed van zijn Geest mee in de persoon van Christus.
Als christenen zijn we geroepen deel te nemen aan het leven van onze Drie-ene God. Dit is een innerlijk, en tegelijk, een uiterlijk gebeuren.
Innerlijk is het een gebeuren van puur gebed; God deelt zich mee in Christus, Hij schenkt zichzelf in zijn Zoon aan de Kerk en aan ieder van ons persoonlijk. Door de gave van zijn Geest kunnen wij dit gewaar worden en ons tevens, op onze beurt, doorheen zijn Zoon, schenken aan Hem, om deelgenoot te worden van Gods liefde. Vervuld van zijn liefde, in eenheid met Christus, zullen we als een lofzang zonder ophouden Hem aanbidden, in de genade van de Geest.
Dat wat betreft de binnenkant.
Maar deelnemen aan Gods liefde heeft ook een buitenkant. We zullen namelijk de liefde die we voortdurend van Hem ontvangen en aan Hem teruggeven (de aanbidding) belichamen op de plek waar we wonen en werken, in al wat we doen, naar allen die we ontmoeten en waarvoor we bidden. We zullen Gods licht zijn voor de wereld, zout op aarde, uitdragers van zijn vrede.
In de ander zullen we Christus ontmoeten die vraagt Hem te beminnen. De ander zal het beste in ons naar boven halen wanneer we ingaan op zijn appel hem te beminnen; de naaste die zowel de ander als de Ander is.
De liefde zal de enige drijfveer zijn van ons bestaan, geworteld in Gods Drie-ene minne, steeds zichzelf schenkend aan de wereld waartoe we door de Heer zelf gezonden zijn.
Naar het voorbeeld van Jezus, zullen we een bijzondere genegenheid koesteren voor datgene wat broos is in de wereld, gekwetst, onderdrukt of arm. In Jezus’ naam zullen we het voor hen opnemen, ons leven geven aan hen, met hen meegaan, uit mede-lijden bewogen. Om in Jezus’ naam waardigheid te schenken en op te tillen.
Maar ook wat niet gebroken is, of zij die niet vervreemd zijn van hun Schepper, zullen we ten diepste omarmen. Ieder mens is immers kind van God dat uit zichzelf vraagt bemind te worden.
En, lieve mensen, aub, dwaal niet met te denken dat dit een gebeuren en een beleving zou zijn enkel voor mensen die een zekere graad van heiligheid zouden bereikt hebben. Oh nee, laat ons afstappen van dit denken. Het gaat hier niet over volmaaktheid of onvolmaaktheid, over af of onaf. In wezen gaat het feest van de Drievuldigheid over God die in zijn grote barmhartigheid zijn liefde meedeelt in Christus. Die barmhartigheid houdt in dat Hij elke dag opnieuw, ieder van ons, u en ik, de moeite waard vindt om zijn liefde te schenken, en ons uit te nodigen ons terug te schenken aan Hem opdat wij in ons leven zijn liefde zouden zijn.
In Christus is Hij naar de mensheid afgedaald, niet om een oordeel uit te spreken, maar om ons allen onder zijn hoede te nemen met als enige bedoeling deelgenoot te worden van zijn liefde voor de mensheid.
Wat een eer om mens te zijn.
De zondag na Pinksteren, vandaag dus, Drievuldigheidszondag is een hoogfeest in de Kerk. Maar net zoals Kerstmis, Pasen en Pinksteren, mag ook dit feest zich niet tot deze specifieke dag beperken. In wezen zijn het feesten die in zekere zin dagelijks gestalte moeten krijgen in ons leven. Ik zou zeggen: heb vreugde aan deze feesten. Door te aanbidden en lief te hebben.
kris
God is een gemeenschap van Vader, Zoon en Geest. Hij is niets dan liefde. Daarom wil Hij ons, mensen, meetrekken in de circulaire liefde tussen hun Drieën. Met Jezus mogen wij kinderen van God worden en dus broers en zussen van elkaar. Een gezegende zondag van Gods Drie-eenheid!
BeantwoordenVerwijderenWat betekent dit feest voor mij en voor u ?
BeantwoordenVerwijderenHet dogma van de goddelijke die-eenheid lijkt me iets van theologen : woorden over god.
De teksten van Paulus en Johannes zijn ouder dan het dogma en voor mij eenvoudiger om te begrijpen en aan te voelen :
Paulus wenst ons allen de genade van de Heer Jezus Christus, de liefde van God en de eenheid met de heilige Geest.
Johannes beschrijft dat Jezus van godswege is gekomen om de wereld te redden.
Beide teksten spreken niet over de goddelijke die-eenheid. We kunnen ze beluisteren met ons hoofd, ons hart en onze buik. Vooral dat laatste ( luisteren met m'n buik ) doe ik zelden.
In het oosten wordt onze buik (hara) als het centrum ervaren van ons lichaam, en dat centrum is de basis van onze daadkracht. Het is ook in de buik dat wij zijn gezaaid en gegroeid. En uit de buik zijn we geboren - ook Jezus - niet langs de mond, maar langs de vagina. Ook Jezus is op deze wijze mens geworden : als een boorlingske dat afgebonden en gewassen en gezoogd moest worden...
Weet iemand,als we voor de Icoon van de H.Drievuldigheid staan ,wie is de Vader,ik dacht links,de Zoon is het midden de H.Geest dan rechts,of is het eerst de H.Geest dan de Zoon en dan de Vader?Wegenss het lichte kleed links zou dat de H.Geest kunnen zijn,Jezus in het midden dat weet ik zeker,ik heb het opgezocht ,maar nergens gevonden,dank bij voorbaat en een gelukzalig feest van de Drie Ene God,voor allen.
BeantwoordenVerwijderenDe Geest staat rechts, de Zoon (met het rode kleed) staat in het midden, de Vader staat links. De Geest en de Zoon hebben het hoofd gericht op de Vader. De schilder van de icoon wil daarmee zeggen: 'Eer aan de Vader door de Zoon en de Geest'.
VerwijderenDit kan ik dit niet bevatten : deze antropomorfe afbeelding van God Jezus en Geest in de vorm van 3 mensen met vleugels en kleren
VerwijderenMet mijn hoofd hart en buik kan ik wel ontzag en liefde en leven gewaar worden, met verwondering over het heelal, de zon en de aarde, en wij daarin - kleine menskes -
Wat hebben we ons geloof toch klein gemaakt in de kerk.
Is niet heel de aarde één groot wonder in de schepping ?
Onze Vader die in alle ruimte zijt. Onze Moeder die de Aarde zijt. Onze Geest die de Liefde zijt. Mag ik u als 3-eenheid leren aanvoelen en aanbidden ?