maandag in week 12 door het jaar
‘Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt? Hoe kun je tegen hen zeggen: “Laat mij de splinter uit je oog verwijderen ”, zolang je nog een balk in je eigen oog hebt? Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter uit het oog van je broeder of zuster te verwijderen.’
Zo zegt Jezus ons vandaag.
Jezus zegt niet dat we de splinter in het oog van onze broeder of zuster niet mogen zien. Wat Hij zegt is dat we eerst de balk uit ons eigen oog moeten verwijderen, om daarna, met een geheel ander, een geheel nieuw zicht, naar de splinter in het oog van de naaste te kunnen kijken. Dat geheel ander zicht wordt ‘scherp zicht’ genoemd. Dat wil dus zeggen dat voorheen (dus voordat we de balk uit ons eigen oog hebben verwijderd) ons zicht niet scherp was; wazig dus, niet helder.
De eigen zonde belet ons dus zuiver, of scherp, te zien. Wie zondig leeft, dus met een balk in zijn oog (om in het taalgebruik van vandaag te blijven), is vervreemd van God, en kijkt dus naar de ander zijn zonden als een vervreemde van God, verwijderd van God, los van God. Hij vormt dus een oordeel los van God, wat gevaarlijk is. Want Gods oordeel is niet ons oordeel.
Trouwens, wij hoeven helemaal niet te oordelen. Jezus is duidelijk daarover: ‘Oordeel niet’. Dat is klare taal. Zelfs Jezus zelf is niet gekomen om te oordelen, zo lezen we elders, maar om te zoeken en te redden wat verloren is.
Als Jezus het al heeft over iemand die zondigt, dan is dat altijd met een hart vol zorg, met een diep medelijden, met vurig verlangen dat de zondaar zich afkeert van de zonde om zich weer tot God te wenden. Dit laatste is iets heel anders dan een oordeel. Het is pure liefde: een liefde die haar wortels heeft in God zelf.
Mensen, een voorstel: Laten we in de eerste plaats ervoor zorgen dat we zelf zondeloos leven. Of laten we ons best daartoe doen. En moest het ons niet lukken, laten we dan de Heer vragen ons hierin te helpen, van dag op dag, met vallen en opstaan.
En moesten we, vanuit deze weg van bekering, zien dat anderen ‘zondigen’, laten we dan naar hen kijken met het hart van Jezus: niet oordelend, maar met een diepe zorg. Laten we van harte broederschap aangaan met de zondaar, en als het kan, het goede gesprek met hem voeren. Niet vanuit een positie als meerdere of de betere, maar als een werkelijke broeder of zuster. Doe het in diepe verbondenheid met de Heer.
En bid voor jezelf, en je naaste.
kris
Zeer juist, Kris. Wij moeten niet oordelen, alleen God is onze Rechter en die van alle andere mensen. Toch zet ik hierna mijn woord met een ander accent, maar in wezen zegt het ook wat u zegt en wat ik hiervoor juist beaamde.
BeantwoordenVerwijderenOordeel niet, zegt Jezus. Dat is niet zo eenvoudig. Soms moet een mens oordelen. Kardinaal Cardijn zei tot zijn Kajotters altijd: ‘Zien, oordelen, handelen’. Er zijn dingen die niet goed zijn, dat mogen we best onderkennen. Het tweede boek Koningen zegt ook dat de deportatie van Israël naar Assyrië een gevolg was van het ongeloof en van het loskomen van het Jahwegeloof. Is dat een oordeel? Dat is eerder een interpretatie. Als ik ooit eens in het begin van de Coronatijd op Bijbelcitaat schreef dat weer enkele superrijken juist in deze crisis nog rijker waren geworden – iets wat ik zelf trouwens gelezen had en dus niet uitgevonden – kwam er een heftige reactie dat ik rijke mensen niet mocht oordelen en dat ik mijn woorden terug moest nemen. Oordelen is altijd gevaarlijk en je mag zeker niemand afschrijven, zelfs niet degenen die zwaar in de fout zijn gegaan. Als ik zeg dat enkele rijken weer rijker zijn geworden, dan moet ik ook naar mezelf kijken en me afvragen of ik zelf genoeg doe voor degenen die het juist in deze Coronacrisis nog moeilijker hebben.
Oordelen, we kunnen niet zonder. Niet oordelen is ook al oordelen, want het kan betekenen: ik trek er mij niets van aan, ik laat de dingen op hun beloop en ik doe er niets aan. Als er Corona is en een klimaatcrisis moet ik zien dat ook ik daarmee te maken heb. Ook ik ben een vervuiler, hoe klein ook. In het begin van de Corona was het heel stil in de straten. Dat was een verademing. Maar nu al, na enkele versoepelingen, merk ik al een terugkeer van al de drukte van voorheen. Zullen we het nooit leren? Al dat motorgeronk, is dat wel nodig? Dit is een oordeel, maar ook een vraag aan mezelf: Heb ik eigenlijk wel die auto nodig vandaag? Is die verplaatsing wel noodzakelijk? Moge de Heer ons tot een juist oordeel laten komen, d.w.z. tot een goede onderscheiding van de geesten.
Volgens mij gaat het om veroordelen. Iemand niet toestaan een eigen mening te vormen. Soms ben ik blij als een ander mij wijst op iets dat ik van mijzelf nog niet bewust ben en dan kan ik mij daarin veranderen. Het gaat altijd weer om de liefde. Hoe doe je dat en wat is de bedoeling? Iemand veroordelen omdat hij/zij anders is, dat is fout. Ik denk dat ieder voor zich wel voelt of hij goed of verkeerd bezig is. Maar ik ben het er helemaal mee eens dat het moeilijk is om niet te veroordelen en daarom kunnen we altijd vragen om ons te helpen.
BeantwoordenVerwijderen"Mensen, een voorstel: Laten we in de eerste plaats ervoor zorgen dat we zelf zondeloos leven. Of laten we ons best daartoe doen. En moest het ons niet lukken, laten we dan de Heer vragen ons hierin te helpen, van dag op dag, met vallen en opstaan."
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Kris voor dat voorstel
Oordeel niet " Kijk met een blij zicht naar je naaste !
BeantwoordenVerwijderen