donderdag in de paasweek
Terwijl ze nog aan het vertellen waren, kwam Jezus zelf in hun midden staan en zei: ‘Vrede zij met jullie.’
Je zou kunnen denken dat, wanneer Jezus verschijnt aan de leerlingen, dat Hij hen onmiddellijk zou zenden met bepaalde opdrachten. Nee, Hij zegt ‘Vrede zij met jullie’. Daarna zal Hij zenden.
Het christendom is niet op de eerste plaats een doe-godsdienst, hoewel er natuurlijk veel gedaan moet worden. Maar er gaat aan dat ‘doen’ iets vooraf, iets dat fundamenteel belangrijk is. En dat is namelijk het ontvangen en dragen van Christus’ vrede.
Wij kunnen nog zoveel doen, of denken te moeten doen, als die innerlijke vrede van Christus ontbreekt heeft het allemaal weinig zin. Want het hart van ons zou doen zou ontbreken.
De vrede waarover Jezus spreekt, en die Hij toewenst, gaat immers over Hem. Niet alleen omdat Hij het is die ze schenkt, maar ook omdat die Vrede door Hem bewoond is. Wie Christus’ vrede draagt, draagt Christus. Wie leeft vanuit de vrede van Christus, leeft vanuit Christus. En wie vanuit Christus leeft, leeft gezegend. In die zin dat wat hij doet vol van genade zal zijn. Al wel-doende zal de Heer door de vrededrager rondtrekken, handelen, woorden spreken.
Laten we ons hart openen voor de vrede van de Heer. Immers ook aan ons zegt Hij iedere ochtend wanneer we opstaan: ‘Vrede zij met u’. Laten we deze vrede, Christus zelf, van harte welkom heten. Opdat Hij ons leven mag zijn, gegeven voor allen die wij in de loop van de dag ontmoeten.
kris
Je zou kunnen denken dat, wanneer Jezus verschijnt aan de leerlingen, dat Hij hen onmiddellijk zou zenden met bepaalde opdrachten. Nee, Hij zegt ‘Vrede zij met jullie’. Daarna zal Hij zenden.
Het christendom is niet op de eerste plaats een doe-godsdienst, hoewel er natuurlijk veel gedaan moet worden. Maar er gaat aan dat ‘doen’ iets vooraf, iets dat fundamenteel belangrijk is. En dat is namelijk het ontvangen en dragen van Christus’ vrede.
Wij kunnen nog zoveel doen, of denken te moeten doen, als die innerlijke vrede van Christus ontbreekt heeft het allemaal weinig zin. Want het hart van ons zou doen zou ontbreken.
De vrede waarover Jezus spreekt, en die Hij toewenst, gaat immers over Hem. Niet alleen omdat Hij het is die ze schenkt, maar ook omdat die Vrede door Hem bewoond is. Wie Christus’ vrede draagt, draagt Christus. Wie leeft vanuit de vrede van Christus, leeft vanuit Christus. En wie vanuit Christus leeft, leeft gezegend. In die zin dat wat hij doet vol van genade zal zijn. Al wel-doende zal de Heer door de vrededrager rondtrekken, handelen, woorden spreken.
Laten we ons hart openen voor de vrede van de Heer. Immers ook aan ons zegt Hij iedere ochtend wanneer we opstaan: ‘Vrede zij met u’. Laten we deze vrede, Christus zelf, van harte welkom heten. Opdat Hij ons leven mag zijn, gegeven voor allen die wij in de loop van de dag ontmoeten.
kris
Jezus toch, die wondere Jezus. De leerlingen van Emmaüs vertellen vol enthousiasme over hun ontmoeting met de verrezen Heer en zie, Hij is daar weer, de Heer, de levende in hun midden. Zijn eerste woord is: ‘Vrede zij u’. Weet je het nog? Dat is dat woord ‘shalom’ dat met zijn letters S L M verwant is aan het Hebreeuwse woord ‘voltooien’. Jezus’ laatste woord op aarde was: ‘Het is volbracht’ en Hij zei dat stervend op het moment dat in de tempel de viering begon van het zaterdaggebed. Toen bad men: ‘En God voltooide de schepping op de zevende dag’. Jezus’ woord ‘het is volbracht’ valt samen met het ‘God voltooide de schepping’. Als Jezus nu zegt: ‘Vrede zij u’, dan zegt Hij eigenlijk: ‘Treed binnen in de nieuwe, de voltooide schepping; Ik heb er weer de heerschappij van God zelf in gebracht zoals God het in het begin bedoeld had’. De leerlingen begrijpen het nog niet. Ze menen dat Jezus een geest is, een spook. Ze denken dat ze een hallucinatie hebben. Maar neen, om te tonen dat Hij leeft, laat Jezus zich betasten, Zijn handen en voeten met de wonden van de kruisiging. Jezus vraagt zelfs iets te eten. Neen, Hij moet in Zijn verrijzenisleven niet meer eten, maar Hij wil hen overtuigen dat Hij leeft, dat Hij zelfs lichamelijk verrezen is. Niet voor niets was dat graf ook leeg op Paasmorgen. Sommige exegeten hebben gezegd: ‘Dat Jezus at, is een herinnering aan de eucharistie die de leerlingen begonnen te vieren’. Mooi gezegd, maar onvolledig, een halve waarheid. In de eucharistie eet Jezus zelf niet, maar geeft Zich te eten. Jezus leeft en ook wij zullen leven. Eens zal ons lichaam verrijzen, maar dat geloven wij niet meer. Jezus legt dan de Schriften uit: het moest zo gebeuren, Jezus heeft het O.T. in alles vervuld. Daarvoor was Hij ook mens geworden. En nu moeten de leerlingen van Hem getuigen. Nu is alles nieuw, de schepping die vervormd was door de zonde, is hersteld, is voltooid.
BeantwoordenVerwijderenEn inderdaad, wat later, we lazen het gisteren, genas Petrus een lamme in Jezus’ naam, in de kracht van Zijn verrijzenis. En dan, dat is onze eerste lezing vandaag, verkondigt Petrus de verrijzenis van de Heer. Hij vertelt nog eens het hele passieverhaal, maar ook de voltooiing ervan in het Paasmysterie. Door Jezus’ verrijzeniskracht is die lamme bedelaar genezen. Toch verwijt Petrus zijn toehoorders niets. Zij hebben in onwetendheid gehandeld. Maar nu zegt Petrus eigenlijk precies hetzelfde als wat Jezus vandaag in het evangelie zegt tot Zijn leerlingen: ‘Vrede zij u’. Geen verwijt over hun wegvluchten van het kruis of over Petrus’ verloochening. Nu is immers alles goed. Het moest zo gebeuren. En Petrus zegt net als Jezus vandaag dat de Schriften het zo hebben voorspeld. Jezus is inderdaad de eindtijdelijke profeet, door Mozes aangekondigd en in alle episodes van de heilsgeschiedenis weer verwacht. De hemel heeft Hem opgenomen, Jezus heeft alle dingen hersteld. Neen, niet zoals velen en ook Judas het hadden gedacht, dat Jezus de Romeinen buiten zou werpen en dat Israël weer als een soevereine staat in al zijn glorie hersteld zou worden. Dat bracht Jezus niet. Zijn Rijk is niet van deze aarde, zoals Hij het op Goede Vrijdag tot Pilatus zei. Maar Jezus is de uiteindelijke profeet die alle beloften waarmaakt, dat nl. Israël als het nageslacht van Abraham een zegen zou worden voor heel de wereld. Wat moeten wij dan doen? Zoals Petrus zegt: Ons bekeren, ons telkens weer afkeren van onze boze werken en ons oog richten op Jezus die alles goed heeft gemaakt. Dus binnengaan in de nieuwe, de voltooide schepping. Dat hebben we gedaan in ons doopsel; elke dag mogen wij dat doopsel waarmaken. Ook vandaag!
🙏❤🙏 Jezus heeft alles goedgemaakt. We mogen binnengaan in de nieuwe,voltooide schepping.❤🙏❤ Dank voor deze woorden. Ik zal ze bewaren en ernaar proberen te leven.
BeantwoordenVerwijderenMij treft het dat van de kant van Jezus noch van die van de apostelen geen verwijt valt
BeantwoordenVerwijderenNa moeilijke dagen kan slechts vrede komen als er geen verwijten meer vallen