Witte Donderdag
Vandaag zegt Jezus tot Petrus, en tot ieder van ons: 'Als Ik je voeten niet mag wassen kun je niet bij mij horen.'
Dit gaat tegen alle wereldse logica in. God zelf knielt voor de mens om de voeten te wassen, om hem te reinigen. Dat kan Christus omdat Hij een en al Liefde is. De Liefde gaat nooit boven de ander staan, maar treedt de naaste tegemoet als een mindere. Dat is Liefde. Zo is God.
Wie deze daad van de Heer niet toelaat, zo zegt Hij, kan niet bij Hem horen. Hij zal nooit Jezus' deelgenoot kunnen zijn.
In de biecht gebeurt net hetzelfde. Daar knielt de Heer voor de biechteling. Doorheen de priester geeft de Heer de absolutie en neemt de biechteling in zich op.
Het is dus in de reiniging dat Christus ons in zich opneemt. De reiniging bestaat er juist in nederig te worden, niet enkel naar het voorbeeld van de Heer, maar ‘in’ de Heer. Nederig ten opzichte van God, en van Hem uit nederig tegenover de mens.
Nederigheid jegens God is nodig. Wie zichzelf boven God plaatst maakt maakt zichzelf tot schepper, zal zelf bepalen wat goed en kwaad is, zal zich het leven toe-eigenen, en zal zich altijd boven de ander stellen, en daarmee de ware liefde geen kans geven. Wie zich nederig opstelt naar God toe, laat God God zijn. Hij zal de schepper van je leven mogen zijn, de spirit en de zin van je bestaan. Graag zul je je aan Hem schenken in Christus, zodat je in Jezus' naam Gods goedheid zal belichamen. Daarom niet volmaakt, maar wel op weg zijnde. Je zult je leven op aarde nu reeds diep verbonden beleven met het eeuwig leven. Kortom, je zult leven als christen.
Maar dus ook nederig tegenover de medemens, en wel vanuit je nederigheid tegenover God. Nooit of te nimmer zul je je boven de ander plaatsen. Je zult als een werkelijke broeder of zuster naast je naaste staan, met hem meegaan, hem dragen. Je zult bereid zijn, telkens opnieuw, de ander de voeten te wassen, knielend bij wijze van spreken, in diep respect voor ieder ander, de liefde dienend en beminnend.
De bron om nederig door het leven te gaan vinden we terug in de eucharistie: de Heer zelf. Oh wat een geschenk aan de Kerk gegeven: de Heer zicht- en tastbaar onder ons. Heerlijk toch. Wat een immense creativiteit van God om zo in zijn Zoon onder ons aanwezig te komen en te zijn. Geniaal! Geen mens die zoiets zou kunnen bedenken.
En juist dat geschenk moeten we dit jaar missen door het coronaverhaal. Jammer. Ja, diep jammer. Maar laten we niet treuren. Moge dit gebeuren ons juist meer doen verlangen naar de eucharistie. Zie het als twee verliefden die door omstandigheden elkaar een tijd niet kunnen zien. Hun verlangen elkaar te ontmoeten zal alleen maar sterker worden. En het feest zal des te groter zijn wanneer ze uiteindelijk elkaar zullen treffen.
Ja lieve mensen, laten we van de eucharistie houden, met een verliefdheid die ons doet smelten van hemels plezier.
‘Ik zou u kunnen opeten’, zeggen we soms van mensen van wie we zielsveel houden. Het zou ongepast zijn dit letterlijk te nemen. Wel, bij de Heer mag je dat nu wel. Niet nu, wel binnen een paar weken. We mogen de eucharistie opeten. Kun je je een innigere vereniging inbeelden? Natuurlijk gaat het veel dieper dan het 'opeten'. Het gaat om een zich laten opnemen door God door zijn Zoon welkom te heten in ons diepste binnenste.
Laten we van elke eucharistieviering een feest maken; een feest van gemeenschap met de hemel.
Maar laten we ook eucharistische mensen zijn in het dagelijks leven; ons gevend in de liefde van Christus aan allen die God op ons levenspad plaatst, en de mensen waarvoor we bidden. Eucharistie en voetwassing zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden.
Ik wens u een mooie Witte Donderdag toe. Anders dan anders. Het zal een geestelijke communie worden, maar in wezen hoeft dat niet minder te zijn. Laat het juist een 'meer' zijn, uitkijkend naar die zalige moment van samensmelting met de Heer binnen enkele weken.
En, bijna vergeten: Aan onze priesters onder ons: een mooie witte feestdag. En een diepe dank-je-wel om jullie ja-woord.
Laten we samen voor hen bidden!
kris
Dit gaat tegen alle wereldse logica in. God zelf knielt voor de mens om de voeten te wassen, om hem te reinigen. Dat kan Christus omdat Hij een en al Liefde is. De Liefde gaat nooit boven de ander staan, maar treedt de naaste tegemoet als een mindere. Dat is Liefde. Zo is God.
Wie deze daad van de Heer niet toelaat, zo zegt Hij, kan niet bij Hem horen. Hij zal nooit Jezus' deelgenoot kunnen zijn.
In de biecht gebeurt net hetzelfde. Daar knielt de Heer voor de biechteling. Doorheen de priester geeft de Heer de absolutie en neemt de biechteling in zich op.
Het is dus in de reiniging dat Christus ons in zich opneemt. De reiniging bestaat er juist in nederig te worden, niet enkel naar het voorbeeld van de Heer, maar ‘in’ de Heer. Nederig ten opzichte van God, en van Hem uit nederig tegenover de mens.
Nederigheid jegens God is nodig. Wie zichzelf boven God plaatst maakt maakt zichzelf tot schepper, zal zelf bepalen wat goed en kwaad is, zal zich het leven toe-eigenen, en zal zich altijd boven de ander stellen, en daarmee de ware liefde geen kans geven. Wie zich nederig opstelt naar God toe, laat God God zijn. Hij zal de schepper van je leven mogen zijn, de spirit en de zin van je bestaan. Graag zul je je aan Hem schenken in Christus, zodat je in Jezus' naam Gods goedheid zal belichamen. Daarom niet volmaakt, maar wel op weg zijnde. Je zult je leven op aarde nu reeds diep verbonden beleven met het eeuwig leven. Kortom, je zult leven als christen.
Maar dus ook nederig tegenover de medemens, en wel vanuit je nederigheid tegenover God. Nooit of te nimmer zul je je boven de ander plaatsen. Je zult als een werkelijke broeder of zuster naast je naaste staan, met hem meegaan, hem dragen. Je zult bereid zijn, telkens opnieuw, de ander de voeten te wassen, knielend bij wijze van spreken, in diep respect voor ieder ander, de liefde dienend en beminnend.
De bron om nederig door het leven te gaan vinden we terug in de eucharistie: de Heer zelf. Oh wat een geschenk aan de Kerk gegeven: de Heer zicht- en tastbaar onder ons. Heerlijk toch. Wat een immense creativiteit van God om zo in zijn Zoon onder ons aanwezig te komen en te zijn. Geniaal! Geen mens die zoiets zou kunnen bedenken.
En juist dat geschenk moeten we dit jaar missen door het coronaverhaal. Jammer. Ja, diep jammer. Maar laten we niet treuren. Moge dit gebeuren ons juist meer doen verlangen naar de eucharistie. Zie het als twee verliefden die door omstandigheden elkaar een tijd niet kunnen zien. Hun verlangen elkaar te ontmoeten zal alleen maar sterker worden. En het feest zal des te groter zijn wanneer ze uiteindelijk elkaar zullen treffen.
Ja lieve mensen, laten we van de eucharistie houden, met een verliefdheid die ons doet smelten van hemels plezier.
‘Ik zou u kunnen opeten’, zeggen we soms van mensen van wie we zielsveel houden. Het zou ongepast zijn dit letterlijk te nemen. Wel, bij de Heer mag je dat nu wel. Niet nu, wel binnen een paar weken. We mogen de eucharistie opeten. Kun je je een innigere vereniging inbeelden? Natuurlijk gaat het veel dieper dan het 'opeten'. Het gaat om een zich laten opnemen door God door zijn Zoon welkom te heten in ons diepste binnenste.
Laten we van elke eucharistieviering een feest maken; een feest van gemeenschap met de hemel.
Maar laten we ook eucharistische mensen zijn in het dagelijks leven; ons gevend in de liefde van Christus aan allen die God op ons levenspad plaatst, en de mensen waarvoor we bidden. Eucharistie en voetwassing zijn onafscheidelijk met elkaar verbonden.
Ik wens u een mooie Witte Donderdag toe. Anders dan anders. Het zal een geestelijke communie worden, maar in wezen hoeft dat niet minder te zijn. Laat het juist een 'meer' zijn, uitkijkend naar die zalige moment van samensmelting met de Heer binnen enkele weken.
En, bijna vergeten: Aan onze priesters onder ons: een mooie witte feestdag. En een diepe dank-je-wel om jullie ja-woord.
Laten we samen voor hen bidden!
kris
Dank u wel, Kris. Hier moet ik niets meer aan toevoegen. Eucharistie en voetwassing zijn hetzelfde: Jezus geeft Zich aan ons in brood en wijn, Zijn lichaam en bloed, Zijn God zijn en mens zijn, opdat ook wij liefdevol, nederig en dienstbaar met elkaar om zouden gaan. En eigenlijk komt Jezus het zelf doen in ons. Wij, priesters, beseffen vaak niet wat wij aan het doen zijn in de eucharistie. Wij dragen Christus zelf in onze handen om Hem uit te delen aan de mensen. Maar ook wij, schamel als we zijn, zijn er met ons hart niet altijd bij. Gelukkig dat Jezus ook in ons komt in de communie om het ook weer zelf in ons te doen: Zich geven aan de mensen. En daardoor ook aan God. Eucharistie is dankzegging voor Jezus' zelfgave aan ons, om Gods redding die Hij ons aanbiedt in Jezus. Ik hoop dat wij vandaag een beetje kunnen waken, thuis of voor mij misschien in de kapel, bij Jezus die Zijn laatste uren tegemoet gaat op aarde. Maar het is voor ons welzijn, voor onze redding. De biecht die we nu ook moeten missen dit jaar is ook een uitstekend genademiddel, ons door de Heer aan Zijn Kerk gegeven, om alle mensen te verzoenen met God en met elkaar en zelfs met zichzelf. Misschien kan ik zelf vandaag wel bij een priester te biecht gaan. Dat zal me oprichten en opbeuren, opwekken tot een nieuw leven. Dat ook is al opstanding en verrijzenis. Wie niet bij een priester terecht kan, mag een akte van berouw bidden, zeggen tegen de Heer dat dit of dat op de lever ligt, en dan, als het weer kan, kun je naar de biecht komen. Maar nu al worden je zonden vergeven. Dat zegt onze paus in deze Coronatijden. Ik wens jullie allen een genadevol Paastriduüm.
BeantwoordenVerwijderenZalige feestdag Priester Daniël!
BeantwoordenVerwijderenGod zegene en beware u.
Amen.
Ja, proficiat en dank voor uw priester-zijn!
BeantwoordenVerwijderenIk heb me al dikwijls afgevraagd wat het voornaamste is in onze Kerk: de eucharistie of de naastenliefde
BeantwoordenVerwijderenDoor de jaren heen en vele contacten met priesters is bij mij de overtuiging gegroeid dat de
ware vernieuwing in onze Kerk slechts kan komen als elk van ons, in het bijzonder de priesters, in ware nederigheid hun medemens als beeld van God dienen
Proficiat Eerwaarde Heer Daniél voor uw 'Ja ,hier ben ik ,Heer'.
BeantwoordenVerwijderenJa ,Marie-Rose?Wat is nu het voornaamste? de Eucharistie of de naastenliefde?
BeantwoordenVerwijderenOp een dag stond een oudere man me op te wachten aan de kerkdeur,mijn vrouw is ziek ze ligt in bed en vraagt of je wilt komen'.Ik;'na de Mis kom ik langs'.Hij:'een zieke bezoeken gaat voor op de Mis'.Ik zei,als het een noodgeval is ben ik het daarmee eens.
Na de Eucharistie ben ik ernaar toe geweest en die vrouw was helemaal zo ziek niet,ze had enkel gezelschap nodig.
Als er bv onverwacht bezoek langs kom ,dan zal ik ze ontvangen ook al stond ik op het punt om naar de Kerk te gaan,en dan deed ik een geestelijke communie.
Ik denk dat we onderscheid moeten kunnen maken,tussen wat gepast is, wat dringend of niet dringend is.