woensdag in de tweede paasweek
Vandaag zegt Jezus tot Nikodemus, én tot ons: 'Wie kwaad doet, haat het licht; hij schuwt het licht omdat anders zijn daden bekend worden. Maar wie oprecht handelt zoekt het licht op, zodat zichtbaar wordt dat God werkzaam is in alles wat hij doet.'
Liefde en kwaad zijn tegengesteld, zoals licht en duisternis dat zijn. Wie kwaad doet, leeft in tegenstelling met de liefde en leeft in de duisternis.
Wie oprecht tracht te leven en daardoor het licht opzoekt, zal getuigen van Gods Liefde, want hij leeft in de Liefde en de Liefde spreekt van God.
Laten we kinderen zijn van het licht, kinderen van de liefde, kinderen van God, heel concreet, in het leven zoals ons het nu gegeven is.
Dat is niet altijd even vanzelfsprekend, dat hoor je me niet zeggen. Maar wel te doen, de woorden van Maria uit het Lucasevangelie indachtig ‘Voor God is niets onmogelijk’.
Puur vanuit ons eigen ikje zal doorgaans niet makkelijk zijn. Wie tracht lief te hebben vanuit Christus’ inwoning zal al een veel grotere kans van slagen hebben.
Het is kwestie van het roer van je leven uit handen geven, en wel aan de Heer. Dan wordt er echt veel mogelijk. Niet met gegarandeerd blij succes. Daarvoor doet men het ook niet. Christelijke liefde is liefhebben omwille van de liefde, omwille van de roeping, niet met de bedoeling er in eerste instantie zelf gelukkiger door te worden. Dit laatste is dikwijls het geval, maar laat het geen doel zijn; je liefhebben zou wel eens zeer egoïstisch kunnen worden.
Trouwens, liefhebben kent soms ook pijnlijke gevolgen. Mooi voorbeeld is de Heer zelf, en vele martelaren na en met Hem.
Het mooie aan de liefde is dat ze altijd vruchten nalaat voor de mensheid; altijd. Of het nu een blij gebeuren is of een gebeuren dat voor de liefhebber niet al te goed afloopt. Liefhebben werpt altijd vruchten af voor de ‘ander’. Dit laatste is al een reden er volop voor te gaan.
Alé mensen komaan, laten we niet talmen en doen wat we moeten doen. Graag in eenvoud, gemeend en in de paasvreugde van de Heer.
kris
Liefde en kwaad zijn tegengesteld, zoals licht en duisternis dat zijn. Wie kwaad doet, leeft in tegenstelling met de liefde en leeft in de duisternis.
Wie oprecht tracht te leven en daardoor het licht opzoekt, zal getuigen van Gods Liefde, want hij leeft in de Liefde en de Liefde spreekt van God.
Laten we kinderen zijn van het licht, kinderen van de liefde, kinderen van God, heel concreet, in het leven zoals ons het nu gegeven is.
Dat is niet altijd even vanzelfsprekend, dat hoor je me niet zeggen. Maar wel te doen, de woorden van Maria uit het Lucasevangelie indachtig ‘Voor God is niets onmogelijk’.
Puur vanuit ons eigen ikje zal doorgaans niet makkelijk zijn. Wie tracht lief te hebben vanuit Christus’ inwoning zal al een veel grotere kans van slagen hebben.
Het is kwestie van het roer van je leven uit handen geven, en wel aan de Heer. Dan wordt er echt veel mogelijk. Niet met gegarandeerd blij succes. Daarvoor doet men het ook niet. Christelijke liefde is liefhebben omwille van de liefde, omwille van de roeping, niet met de bedoeling er in eerste instantie zelf gelukkiger door te worden. Dit laatste is dikwijls het geval, maar laat het geen doel zijn; je liefhebben zou wel eens zeer egoïstisch kunnen worden.
Trouwens, liefhebben kent soms ook pijnlijke gevolgen. Mooi voorbeeld is de Heer zelf, en vele martelaren na en met Hem.
Het mooie aan de liefde is dat ze altijd vruchten nalaat voor de mensheid; altijd. Of het nu een blij gebeuren is of een gebeuren dat voor de liefhebber niet al te goed afloopt. Liefhebben werpt altijd vruchten af voor de ‘ander’. Dit laatste is al een reden er volop voor te gaan.
Alé mensen komaan, laten we niet talmen en doen wat we moeten doen. Graag in eenvoud, gemeend en in de paasvreugde van de Heer.
kris
Het evangelie van vandaag bevat voor mij de mooiste woorden die ik vaak voor mezelf herhaald heb al heel mijn leven lang: ‘Zo lief heeft God de wereld gehad dat Hij ons Zijn enige Zoon heeft gegeven opdat wie in Hem gelooft, niet verloren zal gaan, maar eeuwig leven zal hebben’. Jezus komt niet om te oordelen, maar om te redden. Hoe redt Hij ons? Door ons voor te gaan in een leven van zelfgave. Dat hebben we gisteren al gehoord en dat heb ik op mijn manier uit proberen te leggen. Jezus’ leven was een leven van 1 - 1, een leven van Eén die zich prijsgeeft, het leven van Eén die helemaal leeft uit God. Niet uit zichzelf, maar helemaal verbonden met Zijn hemelse Vader. Wie zo leeft, leeft in volheid. Want zich prijsgeven is liefde en zo heeft Jezus ons God leren kennen: als een God van liefde. Veel volken hadden ook hun goden. Maar die waren vaak verschrikkelijk, bronnen van angst en duisternis. Denk maar aan de zonnegod in Mexico die ten tijde van Columbus het hart van levende mensen eiste; dat hart werd zomaar uitgerukt om de bloeddorst van die zonnegod te lessen. Zo is God niet. O. L. Vrouw van Guadeloupe heeft dat duidelijk getoond aan Juan Diego. Ook denk ik aan Afrika waar mensen leefden in grote angst voor geesten en goden die hen het noodlot brachten. Jezus heeft veel mensen van die angstaanjagende godsdiensten bevrijd. Jezus oordeelt niet. Maar als wij Hem niet aannemen, veroordelen wij onszelf tot een leven in de duisternis. De joden wilden die Jezusbeweging doen stoppen. De apostelen vlogen de gevangenis in. Maar geen gevangenis of wat ook kan God en Zijn Licht tegenhouden. Ook de vermoorde Jezus kon niet tegen worden gehouden door de grootste grafsteen: ‘Neen, geen grafsteen houdt U tegen, leven dat de dood verbant, voer ons, Jezus, opgestegen, mede naar het Vaderland’. Zo zongen wij het al als kind in de kruiswegoefeningen in de vasten in onze parochiekerk. Nu hebben wij ons laten doen, denk ik soms, in deze Coronacrisis. Waar vroeger de kerkmensen op de frontlinie stonden in de strijd tegen de pest, daar zitten we nu achter gesloten deuren. Onze supermarkt laat maximaal 80 personen binnen. Konden onze kerken dan geen 40 mensen verspreid en op veilige afstand de eucharistie bij laten wonen? Polen vermenigvuldigde de misvieringen zodat de gelovigen in kleine groepen veilig de Heer Jezus kunnen ontmoeten. Zuid-Korea doet hetzelfde. Hier mogen er geen h. missen zijn. Nu tot daar dan nog. Maar waarom hebben onze bisschoppen hun priesters niet aanbevolen elke dag in de kerk of thuis achter gesloten deuren de eucharistie te vieren alleen? Ook als een priester alleen de eucharistie opdraagt, is God bezig de wereld te redden. Gelooft men dat niet meer? Als ik het hier mag zeggen: als er priesters deze blog bezoeken, dan zou ik hen toch durven vragen: ‘Draag elke dag de mis op achter gesloten deuren, in je kerk of desnoods thuis’.
BeantwoordenVerwijderenWij hebben met een bevriend priester alle diensten van de Goede Week gevierd. Witte donderdag, Goede Vrijdag namiddag de kruisweg en 's avonds de kruishulde, Stille Zaterdag de Paaswake met wijding van vuur en water en vernieuwing van doopgeloften en op Pasen de Paasmis. Op veilige afstand van elkaar. Toch niet moeilijk!
VerwijderenEerwaarde,ik heb nergens gehoord of gelezen dat het de priesters verboden is de H.Mis op te dragen ,alleen bij hun thuis of in hun parochiekerk,dat kan geen bisschop of paus verbieden,elke pastoor of kapelaan of herder zou dat moeten doen voor zijn schapen.Er zijn veel priesters die hun Mis straemen ,zodat mensen thuis kunnen meevolgen,via Facebook de zusters in Halle tweemaal daags een Eucharistieviering met aanbidding,om 8u in de morgen en om 7u s'avonds ,in Herk-De-Stad ,priester Wim,elke dag een Mis om 18 u met aanbidding en het rozenkrans gebed om 21u en telkens met een mooie preek.
BeantwoordenVerwijderenDat heb ik ook niet gezegd, beste Anoniem, dat het ons verboden is. Wel hebben onze bisschoppen er naar mijn mening niet genoeg op aangedrongen en het aanbevolen. Ik ben blij dat er priesters zijn die hun mis streamen, maar hier bij ons bv. weet ik zeker van onze pastoor dat hij geen mis doet. Hij heeft het me zelf gezegd.
VerwijderenEn hij is niet alleen.
Pr.Daniél,het probleem denk ik zit in het feit dat de parochiekerken behoren bij Federatie's van 13 of meer dorpen,waar er maar een priester beschikbaar is,of het zou in de hoofdkerk moeten zijn,waar een deken aan verbonden is.
VerwijderenMaar ik weet dat er meerdere priesters aan huis een Mis op dragen.
Maar u hebt gelijk ,het is spijtig dat een bezoek aan de Kerk blijkbaar geen noodzakelijke verplaatsing blijkt te zijn.
Gehoorzamen aan de richtlijnen van de bisschop en overheid ---tot nader orde...
Mgr Hoogmartens heeft de priesters wél aangeraden om de Eucharistie op te dragen in verbondenheid met zijn parochianen
Verwijderenhttps://nl.crc-resurrection.org/speciale-studies/onze-lieve-vrouw-van-guadalupe/1-een-liefdesdialoog.html
BeantwoordenVerwijderenZich verplaatsen naar de kerk kan altijd. Een wandeling is toegestaan. En onderweg de kerk binnenspringen is is toch niet moeilijk!
BeantwoordenVerwijderenKerken in de meeste dorpen zijn gesloten
BeantwoordenVerwijderenWie kan zeggen waarom, in 's hemelsnaam....
Verwijderen