donderdag in week 5 vasten

Vandaag verzekert Jezus ons: 'Als iemand mijn woord bewaart zal hij de dood nooit zien.'

Christus' woord bewaren betekent leven in Hem, vanuit Hem, door Hem. Het betekent zich door Hem laten opnemen in Hem. Zo zullen we deelgenoot worden van Hem, en dus van het eeuwig leven. Wie leeft in Hem mag in zekere zin nu reeds delen in Christus' onsterfelijkheid.

Daar we Christus in ons mogen dragen, dragen we nu reeds de hemel in ons, en mogen we leven vanuit de glorie van de hemel, mét de engelen, mét de heiligen, met allen en alles wat de hemel kleurt. Hemel en aarde staan echt niet ver uit elkaar, ze zijn wezenlijk met elkaar verbonden, vloeien naadloos in elkaar over.

Leven in deze eenheid zal ons de weg van de innerlijke vrede doen bewandelen, met vallen en opstaan, in licht en duisternis, maar gelovig wetend dat God van ons houdt en dat Hij vanuit zijn liefde ons steeds dieper in zichzelf wilt en zal opnemen opdat wij steeds meer zouden worden wat Hij in wezen is: Liefde.

kris

Reacties

  1. Daniël2 april 2020 om 06:45

    (Na een dipje, terug)

    Jezus heeft goddelijke aanspraken. Die had Hij al heel Zijn openbaar optreden lang. Naar het einde toe wordt het verzet dat Hij daarmee oproept bij de joodse leiders zeer groot. Het zal uitlopen op Zijn kruisdood. Gisteren hoorden we al dat Hij de waarheid is en dat Hij hen vrij zal maken. Maar de mensen toen, net als nu (?) willen geen verlossing. Ze denken dat ze in orde zijn, dat ze als zonen van Abraham gerechtig en gerechtvaardigd zijn. Vandaag zegt Jezus dat wie in Hem gelooft en Zijn woord ter harte neemt, niet meer sterft. Dat kon men niet aanvaarden. Nu niet, toen ook niet. Abraham is gestorven, de profeten zijn gestorven, alle mensen zien we sterven. Voor wie houdt Jezus zichzelf wel? Toch doet Jezus niets af van Zijn aanspraken. Hij is door de Vader gezonden, Hij komt van de Vader, Hij kent en bemint Hem. Hij doet de wil van de Vader, Hij voltooit Zijn zending ten einde toe. En die zending bestaat erin ons allen te doen leven.
    Abraham was wel iets bijzonders. Hij bracht de ware God in de wereld binnen. Niet een berg of een meer, niet een storm of een vuur, of wat ook is God. Er is maar één God, een God die de mensen wegroept uit de slavernij van de zonde en de eigenliefde, een God van bevrijding die ons roept naar het land dat Hij ons aanwijst. Dat land is uiteindelijk Gods eigen thuis, de hemel. Heel ons leven mogen we werken om van deze aarde een stukje hemel te maken, een wereld vol van zelfgave en liefde. Dat loopt uit op de hemel voor altijd. Abraham was een aanzet daartoe. Maar die aanzet werd eigenlijk gegeven door Jezus zelf, die toen al als Zoon bij de Vader was. (Vgl. Joh. 1, 1-3: In het begin was het Woord waardoor alles geschapen is.) Jezus kan dan ook zeggen: ‘Vóór Abraham werd (ontstond), ben Ik, ben Ik God, weliswaar als Zoon, als Gods Woord, maar toch even eeuwig als God zelf’. Voor de Joden was dat te veel. Dat was gewoon krankzinnig en een Godslastering. Dat moest gestenigd worden en zelfs gekruisigd. Op onze dagen zijn er ook niet veel mensen meer die dat kunnen of willen geloven. Ze maken hun eigen geloof, ze rechtvaardigen zichzelf. En het is niet gemakkelijk om de mensen van nu tot het echte Christusgeloof te brengen. Vraag is of dat ooit gemakkelijk is geweest. In de eerste eeuwen was heel de Kerk Ariaans geworden, niemand nog bijna geloofde dat Jezus God is.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Christa2 april 2020 om 09:42

    Al een groot geluk voor ons heeft Kris nooit een 'dipje'.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. louise2 april 2020 om 11:33

    Dank U Heer ,dat priester Daniél gezond en wel terug is.Dank U ,voor Kris die nooit ontmoedigd blijkt in deze droevige tijden.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Anoniem2 april 2020 om 14:18

    Liefde, alles wordt goed, doe het goede, vrede wordt je deel.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten