Welkom. Op deze blog kan je reageren op 'Van Woord naar leven', of zelf een reactie plaatsen op de 'Lezingen van de dag'. Laten we dit steeds doen in een geest van diep respect voor ieders woordje. Door kapers op de kust worden berichten na goedkeuring geplaatst.
Meer kunnen wij inderdaad niet doen, Kris. Waken bij het graf. Onze wonden likken, ons verdriet uithuilen. Onze Heer en Heiland is dood. Wij hadden zoveel van Hem verwacht. Nu deelt Hij het lot van zovelen die ons voor zijn gegaan en ook wij, hoe jong ook nog, wij staan al met een been in het graf. Die dag, die laatste van ons leven, komt ook eens voor elk van ons. Maar wij wachten. Wij hebben van Hem zelf gehoord dat Hij op de derde dag zal verrijzen. Deze boodschap is ons doorverteld, dat Hij de levende is in ons midden. Het mag echter wat duren. Niet direct overgaan naar de verrijzenis. De dood is niet niets. Het nog even uithouden bij de dood. De opstanding is pas voor morgen of ten vroegste voor deze late avond. Dan houden wij een wake. Neen, dan kunnen jullie er dit jaar niet bij zijn, maar waak, bid, verwacht. Wij willen erbij zijn als de Heer verrijst. Deze verrijzenis kunnen we echter niet zien. Ze gebeurt in het verborgene, in de nacht. Ze is niet meer van deze aardse geschiedenis. Ze is Gods werk, het is iets dat de mens zelf niet meer kan bewerken. Toch zal Hij verrijzen, Hij die ons allen draagt, Hij zal ons ons oorspronkelijk beeld teruggeven. Wij zijn geschapen naar Zijn beeld. Nu moeten we wachten, wenen, schreien, hopeloos zijn. Het mag allemaal vandaag. Want Hij is weg, dood, dood gemaakt door ons, die Hem niet hebben willen of Hem niet hebben kunnen aanvaarden. Morgen zal het beter zijn, want morgen is nieuw. Laat Hem maar los, laat Hem maar gaan, Hij is naar Zijn Vader. Nu is Hij ter helle, in de onderwereld, in het graf. Daar wachten zovelen, vanaf Adam tot heden. Maar zoals Hij tot Lazarus riep, voor wie ook geen hoop meer was, het was al de vierde dag, hij was al aan het ontbinden, zo zal Hij vandaag roepen naar velen: 'Kom naar buiten, leef voor Gods aangezicht'. Wij zijn niet voor de dood gemaakt, maar om te leven. Toch, wacht maar vandaag, vast nog een keer, bid, waak, bedwing uw tranen of bedwing ze liever niet, laat ze de vrije loop. Vanavond zullen we horen: Zijn graf is leeg, het is open, Hij is niet daar, niet in het graf, Hij gaat ons voor naar Galilea, daar zullen we Hem zien: daar, in het gewone leven. En ook eens hierna. Hij zal leven. Al onze doden zullen leven, en wie ze ook waren, wie ze ook zijn, ze zullen leven door Hem. Hij is de verrijzenis en het leven, nu al, morgen en overmorgen en al de andere dagen nog meer. We wachten, we zien naar Hem uit, met ogen vol droefheid, met een hart dat gebroken is. Hij die werd zoals wij, ook Hij is dood. Maar we weten, we geloven, we hopen: 'Morgen zal het anders zijn, want morgen is nieuw, je kunt altijd opnieuw beginnen' (Ingeborg). Ja, dank zij Hem op wie we hopen. God is toch altijd groter?
mijn gedicht voor goede vrijdag, vandaag in de leegte van stille zaterdag
koude nacht
de nacht lag koud en open naaldboomtakken hingen zwaar van sneeuw omlaag hij kon alleen maar hopen dat de dag nog kwam vandaag dat er antwoord gloorde op zijn laatste vraag
geen woning bood bescherming krassend brak een kraai de stilte van het land genade noch ontferming hier in eenzaamheid gestrand wachtte niemand hem, geen reikte hem de hand
de wind sneed door zijn leden zijn verstijfde lijf leek oud, zag grijzig blauw hier hielpen geen gebeden woorden die hij zeggen zou brachten geen verlossing meer uit deze kou
die nacht alleen gelaten liet zijn aards verlangen hem ten einde gaan geen hulp kon hem nog baten angstig zocht zijn ziel bestaan ergens ver van ieder hier en nu vandaan
hij sloot zijn ogen wachtte hopend op de dood hervond zijn denken rust zijn wil niet meer bij machte zucht en zinnen uitgeblust werd hij zacht tot stervens eeuwigheid gekust
sr maart 2020
Nb Voor dit gedicht is gebruik gemaakt van de stanza-vorm van het gedicht Noche Oscura (Donkere Nacht) van Johannes van het Kruis (1542-1591).
Eerst leven van de belofte op nieuw Leven en na de verrijzenis leven van de belofte van de Geest die komt! Van belofte naar belofte. In Hem is enkel Ja en Amen, zegt Paulus. Hij vervult zijn beloften, Hij is een God van trouw. Wat een geweldige God! Zalig Pasen.
Hoelang heeft het geduurd vooraleer het Pasen werd
BeantwoordenVerwijderenMisschien wacht de Heer nog steeds op mijn geloof
Meer kunnen wij inderdaad niet doen, Kris.
BeantwoordenVerwijderenWaken bij het graf. Onze wonden likken, ons verdriet uithuilen. Onze Heer en Heiland is dood. Wij hadden zoveel van Hem verwacht. Nu deelt Hij het lot van zovelen die ons voor zijn gegaan en ook wij, hoe jong ook nog, wij staan al met een been in het graf. Die dag, die laatste van ons leven, komt ook eens voor elk van ons.
Maar wij wachten. Wij hebben van Hem zelf gehoord dat Hij op de derde dag zal verrijzen. Deze boodschap is ons doorverteld, dat Hij de levende is in ons midden.
Het mag echter wat duren. Niet direct overgaan naar de verrijzenis. De dood is niet niets. Het nog even uithouden bij de dood. De opstanding is pas voor morgen of ten vroegste voor deze late avond. Dan houden wij een wake. Neen, dan kunnen jullie er dit jaar niet bij zijn, maar waak, bid, verwacht. Wij willen erbij zijn als de Heer verrijst. Deze verrijzenis kunnen we echter niet zien. Ze gebeurt in het verborgene, in de nacht. Ze is niet meer van deze aardse geschiedenis. Ze is Gods werk, het is iets dat de mens zelf niet meer kan bewerken. Toch zal Hij verrijzen, Hij die ons allen draagt, Hij zal ons ons oorspronkelijk beeld teruggeven. Wij zijn geschapen naar Zijn beeld. Nu moeten we wachten, wenen, schreien, hopeloos zijn. Het mag allemaal vandaag. Want Hij is weg, dood, dood gemaakt door ons, die Hem niet hebben willen of Hem niet hebben kunnen aanvaarden. Morgen zal het beter zijn, want morgen is nieuw. Laat Hem maar los, laat Hem maar gaan, Hij is naar Zijn Vader. Nu is Hij ter helle, in de onderwereld, in het graf. Daar wachten zovelen, vanaf Adam tot heden. Maar zoals Hij tot Lazarus riep, voor wie ook geen hoop meer was, het was al de vierde dag, hij was al aan het ontbinden, zo zal Hij vandaag roepen naar velen: 'Kom naar buiten, leef voor Gods aangezicht'. Wij zijn niet voor de dood gemaakt, maar om te leven.
Toch, wacht maar vandaag, vast nog een keer, bid, waak, bedwing uw tranen of bedwing ze liever niet, laat ze de vrije loop. Vanavond zullen we horen: Zijn graf is leeg, het is open, Hij is niet daar, niet in het graf, Hij gaat ons voor naar Galilea, daar zullen we Hem zien: daar, in het gewone leven. En ook eens hierna. Hij zal leven. Al onze doden zullen leven, en wie ze ook waren, wie ze ook zijn, ze zullen leven door Hem. Hij is de verrijzenis en het leven, nu al, morgen en overmorgen en al de andere dagen nog meer.
We wachten, we zien naar Hem uit, met ogen vol droefheid, met een hart dat gebroken is. Hij die werd zoals wij, ook Hij is dood. Maar we weten, we geloven, we hopen: 'Morgen zal het anders zijn, want morgen is nieuw, je kunt altijd opnieuw beginnen' (Ingeborg). Ja, dank zij Hem op wie we hopen. God is toch altijd groter?
mijn gedicht voor goede vrijdag, vandaag in de leegte van stille zaterdag
BeantwoordenVerwijderenkoude nacht
de nacht lag koud en open
naaldboomtakken hingen zwaar van sneeuw omlaag
hij kon alleen maar hopen
dat de dag nog kwam vandaag
dat er antwoord gloorde op zijn laatste vraag
geen woning bood bescherming
krassend brak een kraai de stilte van het land
genade noch ontferming
hier in eenzaamheid gestrand
wachtte niemand hem, geen reikte hem de hand
de wind sneed door zijn leden
zijn verstijfde lijf leek oud, zag grijzig blauw
hier hielpen geen gebeden
woorden die hij zeggen zou
brachten geen verlossing meer uit deze kou
die nacht alleen gelaten
liet zijn aards verlangen hem ten einde gaan
geen hulp kon hem nog baten
angstig zocht zijn ziel bestaan
ergens ver van ieder hier en nu vandaan
hij sloot zijn ogen wachtte
hopend op de dood hervond zijn denken rust
zijn wil niet meer bij machte
zucht en zinnen uitgeblust
werd hij zacht tot stervens eeuwigheid gekust
sr maart 2020
Nb Voor dit gedicht is gebruik gemaakt van de stanza-vorm van het gedicht Noche Oscura (Donkere Nacht) van Johannes van het Kruis (1542-1591).
Heel passend voor deze stille zaterdag. Dank u, Stefan! Daarmee kan je bidden.
VerwijderenEerst leven van de belofte op nieuw Leven en na de verrijzenis leven van de belofte van de Geest die komt! Van belofte naar belofte. In Hem is enkel Ja en Amen, zegt Paulus. Hij vervult zijn beloften, Hij is een God van trouw. Wat een geweldige God! Zalig Pasen.
BeantwoordenVerwijderen