vrijdag in week 23 door het jaar

Waarom kijk je naar de splinter in het oog van je broeder of zuster, terwijl je de balk in je eigen oog niet opmerkt? Hoe kun je tegen hen zeggen: “Laat mij de splinter in je oog verwijderen”, terwijl je de balk in je eigen oog niet ziet? Huichelaar, verwijder eerst de balk uit je eigen oog, pas dan zul je scherp genoeg zien om de splinter in het oog van je broeder of zuster te verwijderen.'

De splinter en de balk. Als zoon van een timmerman was Jezus er van jongsaf mee vertrouwd, er van huis uit mee opgegroeid. Splinters heeft Hij in zijn handen gevoeld. Balken heeft Hij gesjouwd op zijn schouders. Geen timmerman of schrijnwerker kan daaraan voorbij.

De splinter en de balk. Als gezondene van zijn Vader tussen de mensen van Israël heeft Hij ze gezien in het oog en in het hart van veel mensen. Splinters van vooringenomenheid en balken van vooroordeel. Splinters en balken die het gezicht vertekenden, die de goede kijk op anderen vervormden, die mensen blind maakten voor het goede en het ware.

De splinter en de balk. Jezus heeft ze leren kennen en voelen tijdens zijn leven tussen ons. Maar veel scherper en indringender nog heeft Hij ze leren kennen en voelen bij zijn lijden zijn sterven. Als slachtoffer van menselijk ongeloof en kortzichtigheid kreeg Hij de splinters van de doornen op zijn hoofd gedrukt. En dat is de enige kroon die Christus, door ons koning genoemd en als koning gevierd, ooit van mensen gekregen heeft.

Als slachtoffer van blinde verwaandheid stierf Hij aan de balk van het kruis als een uitgestotene. En dat is de enige troon die Hij ooit van mensen ontvangen heeft. Door Hem is dit kruis symbool geworden van zijn liefde tot het uiterste, levend teken van verlossing.

En wij... Wij mogen nog steeds de splinter en de balk in het wapenschild van ons leven voeren. Want net als de joden toen, zijn wij uit hetzelfde hout gesneden, zitten diezelfde splinters en balken diep in het eelt van onze handen en van onze harten verborgen. Zo diep wellicht dat wij het niet eens van onszelf meer merken. Zo verborgen en gecamoufleerd misschien dat wij ze alleen nog bij anderen opmerken.

Jezus' commentaar is kort en veelzeggend: 'Huichelaars'. Veel meer woorden heeft Hij er niet voor over. De rest is werk en opdracht voor ons. Een pijnlijk werk, met veel geduld, een werk van volhouden en op de tanden bijten om al die hardnekkige splinters van onze fouten en gebreken uit de huid van ons leven te verwijderen.

Geen mens kan daaraan voorbij. Want pas dan is ons gezicht scherp genoeg om niet alleen de anderen en onszelf te zien zoals we in de diepte zijn (geschapen naar Gods beeld en gelijkenis), maar ook om aan God zelf de eer te geven die Hem toekomt: ons geloof als de echte kroon op zijn werk, onze liefde en onze inzet als zijn scepter, als zijn maatstaf, waarmee Hij ons ooit meten zal.

De overweging van vandaag is naar woorden uit 'Bezinningen bij Gods Woord van dag tot dag', door de norbertijnen van de Abdij Postel, uitgegeven bij uitgeverij Brepols