zaterdag in week 24 door het jaar
Iemand ging eens naar zijn land om te zaaien...
God is de zaaier, zijn zaad is het Woord, ons hart is het land waarvan het de bedoeling is dat het goede aarde is, een gunstige bodem, waar het zaad welkom is, waar het in liefde kan gedijen en kan opschieten tot een rijke oogst.
Jezus waarschuwt ons vandaag dat dit geen vanzelfsprekend gebeuren is. Want wanneer we ons hart niet verzorgen kan het zijn dat het zaad z'n kracht verliest en weinig of geen vrucht voortbrengt. Of erger nog, dat het zaad zelfs helemaal geen wortel schiet. Dus zorg besteden aan ons hart is van fundamenteel belang willen we christelijke vruchten voortbrengen in ons dagelijks leven.
De realiteit leert ons dat we doorgaans niet zo’n goede boeren zijn wat betreft het zorg dragen van de aarde van ons hart. En God weet dat. Hij weet dat we vanuit ons allerindividueelste ikje tot weinig in staat zijn. Hij weet dat, en het is goed dat we dat zelf ook weten.
God heeft ons een Helper gegeven om de aarde van ons land te bewerken: zijn Geest. Het is de Geest die ons hart naar God doet verlangen, Hij is het die samen met ons de aarde van ons hart voorbereidt om de goddelijke zaden in liefde en overgave te kunnen ontvangen.
Daarom is het goed, en van fundamenteel belang, de heilige Geest welkom te heten ons leven. Hij is het die ons hart in gebed brengt, Hij is het die ons wezen richt naar God, die ons doet verlangen, hunkeren, dorsten naar Gods liefde. Hij is het die ons in het ja-woord voert van Jezus diep in onszelf, om verenigd met Hem, in te treden, of opgenomen te worden, in die innige eenheid met de Vader, om volledig getransformeerd te worden tot zijn liefde; ieders roeping.
kris
Ik vind de uiteenzettingen van Sint Paulus de laatste dagen over de verrijzenis heel interessant. Het verrijzenisleven is een geheel ander leven dan het leven op aarde. Het is een geestelijk leven, zegt Paulus. Wij zullen een geestelijk lichaam hebben. Dat zie je bv. ook in bijna-doodervaringen. Daar spreken mensen die enkele minuten klinisch dood waren, dat ze in een ‘etherisch lichaam’ waren. Etherisch wil zeggen: ijl, ongrijpbaar, geestelijk. Paulus heeft het vandaag ook over de aardse mens. Die is uit de aarde genomen. Uit sterrenstof, zegt men nu, met dezelfde chemische elementen die overal op aarde en in het universum voorkomen. Jezus echter is ‘uit de hemel genomen’, zou je kunnen zeggen. Hij is van God en uit God. Ook wij mogen daartoe herboren worden, zelfs nu al: hemels zijn, leven voor God en voor elkaar. Dat vind ik heerlijk om over na te denken. Dat is het evangelie, dat is wat Jezus brengt. Maar zoals Hij vandaag in Zijn gelijkenis zegt, soms horen wij die boodschap niet. We horen aardse geluiden en het geluid in onze moderne wereld met al haar luidsprekers en boxen kan oorverdovend zijn. Ook een beproeving kan ons Jezus’ boodschap doen vergeten. Toen had Jezus het over de beproeving van vervolgingen. Dan haakten mensen af. Begrijpelijk. Zoals mensen ook nu afhaken van God bij een ziekte van een dierbare of van zichzelf of bij een grote tegenslag. Een kind sterft en de vader balt een vuist naar de hemel. Begrijpelijk. Soms kan het geloof heel diep in je zitten, maar de zorgen van het leven kunnen je zo in beslag nemen dat je God toch vergeet. Ook het te goed stellen, kan je God doen vergeten. God en zelfs je medemens. Te veel eer of succes of rijkdom is niet goed. Dan denken mensen dat de hemel hier is. Goede grond zijn we als we in armoede én rijkdom, bij succes én bij tegenslagen toch nederig van hart blijven en wat arm van geest, en open voor de werkelijkheid die nog komt.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooie teksten met woorden die mij diep raken en rijk maken. Dank je wel dat ik deze woorden kon begrijpen. Nu zelf meewerken om dit goede zaad tot wasdom te laten komen. Dank aan Sint Paulus en dank aan jullie.
BeantwoordenVerwijderenmogen we ons hart voeden met het goede en het slechte laten staan
BeantwoordenVerwijderen