woensdag in week 23 door het jaar

Vandaag lezen we bij Paulus: Laat daarom ieder die een vrouw heeft zo leven dat het hem niet in beslag neemt, ieder die verdriet heeft zo dat hij er niet door wordt beheerst, ieder die vreugde voelt zo dat hij er niet in opgaat, ieder die bezit verwerft alsof het niet zijn eigendom is, ieder die in deze wereld leeft alsof ze voor hem niet meer van belang is. Want de wereld die wij kennen gaat ten onder.

Ging Paulus ervan uit dat Christus weldra ging terugkomen? Of dacht hij dat het 'einde der tijden' in zicht was? In de loop der geschiedenis hebben heel wat exegeten en theologen zich over deze vraag gebogen. Wat er ook van zij, de woorden hierboven aangehaald hebben een diepe en rijke betekenis; beslist voor de mensen van toen, maar ook voor ons vandaag.

Van belang is dat we ons niet laten opslorpen, of niet ten onder gaan, aan mensen, dingen, of gemoedsstemmingen. Hoe waar het ook is dat deze zaken wezenlijk bij ons leven horen, en bij onze persoon, we moeten er verstandig mee omgaan. In de zin van: mensen en zaken mogen geen hinder vormen in het centraal stellen van God in ons leven. Ze mogen niet tussen ons en God komen te staan, alsof we moeten kiezen. Het gaat daar niet om. Waar het wel om gaat is dat we God de plaats moeten geven die Hij toebehoort, namelijk in het centrum van ons leven. Ons huwelijk, onze broers of zussen binnen een gemeenschap, onze kennissen, de zaken waarmee we bezig zijn, ons werk, onze studie, onze mogelijke fysische beperkingen, en zelfs onze gemoedsstemmingen, kunnen we beleven als ten dienste van God. 

Niets mag onze eigendom zijn; geen mens, geen zaak, geen stemming. Wie zich niets toe-eigent blijft in de diepte een vrij mens; vrij voor God, vrij voor de liefde. Hij maakt zich niet los van mensen of zaken, maar integreert ze op zo'n wijze in zijn leven dat ze geen hinderpaal vormen in het er-zijn voor God; integendeel. Juist met zijn medemensen, in zijn dagtaak, vanuit zijn gemoedsstemmingen, zal hij leven 'in God', bouwend aan zijn Rijk. We hoeven dus geen mens of ding te verachten. Het enige dat we, denk ik, moeten doen is God de plaats geven die Hij toebehoort; namelijk in het hart van ons bestaan. Zo zal niets ons scheiden van de liefde van Christus... (Rom.8,39).

kris