dinsdag in week 20 door het jaar

Vaak zijn mensen zo bezeten van hun bezit dat ze de eigenlijke waarden van het leven niet meer zien; zij gaan aan het echte leven en aan God voorbij.

De beroemde Russische schrijver Tolstoi vertelt over een arme boer die denkt geluk te hebben. Want een rijke landeigenaar belooft hem zoveel grond te geven als hij binnen een dag al lopend kan afleggen. Op één voorwaarde: hij moet voor de zon ondergaat, terug zijn aan het beginpunt. De boer gaat vol goede moed op weg.
Hoe harder hij loopt, des te meer land zal hij hebben. Dromend over zijn nieuwe rijkdom stapt hij steeds sneller, en voortdurend kijkt hij naar de stand van de zon, want hij moet terug zijn voordat die ondergaat. De kring die hij loopt, wordt steeds groter: hier nog dit stuk land, daar nog om dat water heen, en ginds dat bos nog. Wanneer het avond wordt, is hij bekaf, en hij moet rennen om op tijd terug te zijn. Het lukt hem. Zwetend over zijn hele lijf, totaal uitgeput en denkend hoe rijk hij nu is, valt hij neer en sterft ter plekke. Wat hem aan grond overblijft, zijn de twee vierkante meter waarin hij begraven wordt.

Het is een verhaal dat ons allemaal een beetje aangaat, ons, rijke westerlingen, die met al onze overvloed, het zicht op de werkelijke levenswaarden vaak kwijt zijn. Doe dat wat je bezit en gevangen houdt, weg, zegt Jezus tegen alle rijke mensen.
Want de waarde van elke mens ligt niet in wat hij heeft, maar in wie hij is. Niet in wat hij bezit, niet in zijn status, titel of inkomen. Er hebben in concentratiekampen mensen gezeten aan wie alles ontnomen was, die totaal ontluisterd leken, maar wier innerlijke waardigheid onaangetast bleef.

Veel dingen doen in onze dagen een aanslag op onze persoonlijkheid. Nogal wat mensen zijn zichzelf kwijt, en zijn aangeklede, rijk versierde poppen soms, zonder diepgang. Echte levenswijsheid is hun vreemd. En de schuld van zo’n leeg leven is dikwijls het geld.

Het is gemakkelijker voor een kameel om door het oog van een naald te gaan dan voor een rijke om het Koninkrijk van God binnen te gaan’. Is Jezus tegen rijkdom en voor armoede? Nee, zeker niet. Maar Hij gunt de hongerigen brood, en de rijken honger naar gerechtigheid.

De overweging van vandaag is van de hand van Huub Adema.

Reacties

  1. Het verhaal van Tolstoj spreekt mij aan omdat het met ieder van ons zo gaat op het einde van ons leven. Wat heb je dan aan een vette spaarrekening of aan een hoop spullen. Niets meer. Beter is om anderen te laten delen en de kans te geven om verder te komen. En natuurlijk mag je genieten. Rigoureus alles weggeven kan niet want dan moeten anderen voor je zorgen. Maar er blijft nog altijd genoeg over om te leven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De hebzucht is tegenwoordig ook een pandemie. Ik, Ik, en slechts Ik zijn veelal de slogans die in deze 'moderne' tijden de ronde doen. In de oudheid en ook nu nog in de 'onderontwikkelde' landen waren en zijn de Oudsten en de notabelen er om alles in goede banen te leiden. Bij ons zitten de gepensioneerden en de rusthuisbewoners tegenwoordig zomaar onze plaats in te nemen. De overheid heeft bij het begin van de pandemie ingegrepen en 'grote kuis gehouden' in de WZC en met succes. Eerder waren er overal kamers te weinig, hedendaags zijn er kamers in overvloed. Slecht verhaal voor de aandeelhouders van allerhande WZC. Gelukkig hebben wij samen een katholieke visie op deze gebeurtenissen en doen we als onze neus bloedt. Wat met de wateroverlast in Wallonie? Wat met de vluchtelingen uit Afghanistan? Wat met de armoede in eigen streek? Ernaast kijken zeker? Dit is een overweging maar wat nu?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. wie neem jij op in je huis? daklozen genoeg in onze straten...

      Verwijderen

Een reactie posten