10 aug - H. Laurentius

Als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het één graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht.

Een kerkgemeenschap heeft drie voorname taken: God lof en eer brengen, het geloof verkondigen, en zorg dragen voor armen, zieken en noodlijdenden. In de vroege kerk werd elk van deze drie taken ook in het bijzonder toevertrouwd aan bisschoppen, priesters en diakens, en dit tot op heden.

De diakens hebben al van in de tijd van de apostelen de bijzondere taak zorg te dragen voor armen en zieken. “Diakonie” is in de kerkelijke vaktaal dé term voor naastenzorg. Laurentius – die we vandaag gedenken en vieren, nam deze verantwoordelijkheid heel ernstig.

Hij is voor ons een voorbeeld: ook wij zijn geroepen diaconaal in het leven te staan om alzo onze christelijke verantwoordelijkheid op te nemen.  Ook wij zijn vandaag geroepen te getuigen van ons geloof; in daad en woord.
Wellicht zullen we er hier in onze streken ons leven niet voor op het spel moeten zetten, maar toch vraagt het moed om in deze tijd te blijven getuigen van de kern van ons bestaan en de bron van onze hoop op eeuwig geluk.

Jezus verzekerde zijn leerlingen dat geen enkel leven zinloos is wanneer het gegeven wordt omwille van het Rijk Gods: elke gelovige die volhardt, is als een graankorrel die sterft en vruchten voortbrengt die blijvend zijn.