woensdag in week 19 door het jaar

We hebben dikwijls de neiging wanneer we mensen iets verkeerds zien doen, dit al snel te gaan bespreken met anderen. Het zij uit onhandigheid (niet weten hoe eraan te beginnen) of hetzij (en dat is erg) uit behoefte om eens goed te roddelen. Jezus roept vandaag op naar de persoon in kwestie toe te stappen. Niet om hem eens goed rond de oren te slaan, maar om hem vanuit een diepe liefde aan te spreken op zijn daden of woorden die fout waren. Niet vanuit oordeel, maar vanuit vaststelling en diepe welgemeende bezorgdheid.

Dikwijls zijn we blind geworden voor de waarheid, of zijn we het kwade goed gaan noemen, en doen daardoor dingen die echt niet kunnen. We hebben het amper door. Iemand die dan de moed heeft om naar ons te komen om ons de ogen te openen, ons hart te openen voor wat het leven in werkelijkheid is, wel, zo'n iemand mag je een vriend noemen in de diepste zin van het woord. Ok, het kan even lastig zijn, maar wat die vriend komt doen is wel van wezensbelang.

Jezus roept op om zo met elkaar om te gaan. Dit vraagt moed, wijsheid, inzicht,... het vraagt vooral ook liefde. Niet naar elkaar toegaan vanuit een starre bekeringsdrang. Nee, naar elkaar toegaan met de warmte van God, met zijn barmhartigheid, zijn vergevingsgezindheid, zijn goedheid. Dat is niet gemakkelijk maar wel doenbaar.

Als de persoon naar wie we toegaan niet in staat is zijn hart te openen, mogen we er derden bijhalen, zegt het evangelie ons vandaag. Dat noemt men liefde die doorzet, liefde die niet loslaat. Als je echt gemeend met iemand inzit laat je die niet zomaar los. Als je het alleen niet aankan roep je hulp in. Je kan het, bij wijze van spreken, niet verdragen, dat een verdwaald schaap steeds verder verloren loopt. Je zal heel je zijn voor hem inzetten.

Als dit nog niet helpt... ja... dan zij dat zo.
In dat geval kun je misschien alleen nog bidden, of vasten, in Jezus naam, met twee of meer, zoals Jezus het verdaag zegt.

Vraag en je zal verkrijgen. Ons geloof is dikwijls klein wat dit laatste betreft. Ons gebed soms nog kleiner. Doch kunnen we het belang van het samen bidden voor elkaar niet genoeg onderlijnen. Het is een zeer sterke en liefdevolle vorm van de zondaar tegemoet te treden.

En laten we vooral niet denken dat we zelf zonder zonde zijn!!

kris