maandag in week 21 door het jaar

'Wee jullie.'

Wat Jezus ten diepste aanklaagt is de huichalarij en het formalisme als doel. De huichelarij die zegt God te dienen maar eigenlijk zichzelf dient, die zegt God te zoeken maar zichzelf achterna loopt. Het gaat hier over een formalisme dat mensen slaaf maakt van praktijken zonder inhoud, een soort gewetenssusserij dat mensen in het gedacht brengt en houdt goed en vroom bezig te zijn, maar in werkelijkheid zijn ze slaaf van wat ze de wet noemen, maar wat weinig met God te maken heeft.

Bij Jezus gaat het om Gods-ontmoeting. Hij heeft het gebed niet afgeschaft maar wilt dat er met het hart wordt gebeden. Niet slaafs, niet louter formalistisch, maar van harte, oprecht, van Aangezicht tot aangezicht, in volle ontmoeting met de Vader, gericht op een liefdevol leven.

Deze weg gebeurt doorgaans in stilte, zonder al te veel op te vallen, gewoonlijk ook zonder al te luid alleluia. Dikwijls is het zelfs een weg van droogte, van innerlijk roepen, van dorst naar de Levende.

Het christendom is een hartelijke godsdienst, een godsdienst van het hart, van Hart tot hart.

Vraag is: heten we Christus op zo’n wijze welkom dat Hij ons gebed kan overnemen; ik bedoel: mag Christus het zijn die in ons bidt? Daarvoor moeten we buigen; arm worden van geest, ontvankelijk en nederig. Een dagelijkse opdracht voor ieder persoonlijk, én voor ons als Kerkgemeenschap.

kris