Maria Tenhemelopneming

Bij de begroeting tussen deze twee grote vrouwen sprak Elisabet tot Maria: ‘Gelukkig is zij die geloofd heeft dat de woorden van de Heer in vervulling zullen gaan.’

Oh ja, Maria heeft geloofd, ten diepste. Zij geloofde in de zin dat zij zich ten volle toevertrouwde aan de Allerhoogste; aan zijn tegenwoordigheid, aan wat Hij doorheen de engel aan haar vroeg, aan haar zending als moeder van Jezus, en later als moeder van ieder mensenkind. Ja, zij geloofde.

Wilt dat zeggen dat zij nooit getwijfeld heeft, dat zij geen dorheid gekend heeft in haar omgaan met God, dat zij zich nooit heeft afgevraagd of het Gods wil was dat Jezus zou gekruisigd worden?
Natuurlijk heeft zij met deze dingen geworsteld. Het is niet omdat je gelooft dat je geen twijfels zou kennen, of gebedsdorheid, of vragen naar Gods wil.
Maar in dit alles heeft zij zich wel altijd ten diepste toevertrouwd aan God. Aan Hem heeft zij haar leven gegeven. God was het centrum van haar bestaan, goed wetend dat dit in de diepte geldt voor ieder mensenkind.

Ja hoor, zij heeft geloofd. Ze heeft zich gegeven; aan God, én haar zoon. Zij heeft Hem gevolgd; biddend, maar ook letterlijk in zijn diepste lijden. Met weinigen stonden ze onder het kruis; de kleine rest, de trouwen.

Op het kruis heeft ze de gave van het moederschap ontvangen voor de hele mensheid. En zo mogen wij haar nu in ons leven meedragen: als Moeder van de Kerk, als moeder van ieder van ons, als moeder van allen.

De weg van de liefde ten diepste zelf gegaan, wil ze ons nu als moeder bij de hand nemen om ons te brengen in haar Zoon, in Gods genade, in het vuur van de Geest.
Zij staat niet - wat mensen wel eens beweren - tussen Jezus en ons. Nee, ze staat naast ons, en gaat ons voor in het binnentreden in Christus.
In die zin is Maria de moeder van de mystiek. Zij brengt ons in die zalige eenwording met haar Zoon. Zij leidt ons binnen in het leven van Christus: onze roeping.

Als wij als Kerk anno 2021 nood hebben aan een zekere vernieuwing, zullen we Maria moeten leren welkom heten in ons leven; in ons persoonlijk leven, én in het leven van de Kerk. Als biddende gemeenschap (want vooral dàt zal zij ons leren), zullen we langzaam maar zeker weer de weg ontdekken van de volle overgave aan God, de weg van de innerlijke armoede, de weg van het zich niet toe-eigenen, de weg van de ontvankelijkheid, de weg van de beschikbaarheid, de weg van het ja-woord. Opdat wij, ieder individueel én als gemeenschap, Gods beeld zouden worden voor elkaar en voor allen: Liefde, liefde, liefde – in innige vereniging met Christus.

Voor ieder een zalig hoogfeest van Maria Tenhemelopneming !

kris